Innovatieve ideeën op het vlak van marketing zijn altijd welgekomen. Zeker nu de hele muzieksector door toedoen van onze zelfverklaarde, incompetente politieke ‘lijders’ – bewust met lange ‘ij’ – die graag van een mug een olifant maken, compleet aan het doodbloeden is. Vanuit deze optiek besloten de veteranen van het Amerikaanse The Acacia Strain de release van hun nieuwste plaat op te splitsen in meerdere singles die gaandeweg op de wereld werden losgelaten en die letter per letter de titel van de nieuwste worp aankondigden. Op 24 juli langstleden was het dan eindelijk tijd voor het grote moment suprême: de release van de nieuwste plaat Slow Decay via Rise Records. Innovatieve ideeën zijn altijd welkom, dus kon een review van dit schijfje uiteraard niet ontbreken.

Bij het begin van de millenniumwissel maakte de metalwereld kennis met een nieuw subgenre waarbij lompe, hondsbrutale breakdowns centraal stonden en waarbij het muzikale totaalplaatje menig luisteraar in een staat van zinsverbijstering achterliet. Deathcore was geboren en dat zouden we geweten hebben. The Acacia Strain mag gerust beschouwd worden als een van de grondleggers van het genre. Een genre dat doorheen de jaren een vrij grote koerswijziging onderging en daardoor vaak door de zelfverklaarde puristen werd uitgespuwd. Gelukkig bleven heel wat bands trouw aan de wortels van het genre, waardoor deathcore twintig jaar na datum nog steeds springlevend is en zelfs hoge toppen begint te scheren onder meer door toedoen van bands als Thy Art Is Murder, Fit For An Autopsy, Shadow Of Intent en Lorna Shore.

The Acacia Strain is als een van de grondleggers van het genre eveneens altijd trouw gebleven aan haar eigen roots. Ondanks het feit dat deze heren ook graag de experimentele toer opgaan, klinkt ieder werkstuk toch steeds zeer vertrouwd in de oren. Iets wat ook nu weer sterk het geval is. De band trekt als vanouds hevig van leer, waarbij de nadruk sterk is komen te liggen op het destructieve karakter van de mensheid ten aanzien van het milieu. De manier waarop The Acacia Strain dergelijk zwaar thema weet om te zetten in een rist loodzware songs, verdient alle lof. De fans van de band weten ondertussen al dat deze Amerikanen geen band vormen, die er als een furie vandoor gaat, maar eerder een band vormen die voor de dag komt met lompe, logge midtempo nummers die absoluut weten te beklijven. Inverted Person en Earth Will Become Death zijn wat dat betreft twee songs die de lading perfect weten te dekken.

Ook anno 2020 heeft The Acacia Strain weer heel wat ‘special guests’ weten op te trommelen en niet van de minste: zo krijgt frontman Vincent Bennett vocale ondersteuning van Jess Nyx (Mortality Rate) en van Courtney LaPlante (Spiritbox) tijdens respectievelijk The lucid Dream en One Thousand Painful Stings. Als band kan je het slechter treffen, me dunkt, al moeten we ook toegeven dat we de bijdrage van Courtney LaPlante wel wat uitgebreider mocht zijn. Haar nieuwste project Spiritbox mag immers gerust beschouwd worden als een van de meest opwindende muzikale ontdekkingen van 2020.

Ondanks het feit dat het gros van de nummers op de dag van de release reeds gekend was, kunnen we gerust concluderen dat Slow Decay in zijn totaliteit echt wel de aanschaf waard is, aangezien nu pas echt de kracht van het muzikale geheel tot uiting komt. Deze heren doen na twintig jaar nog steeds volledig hun eigen ding en trekken zich geen fluit aan van de meest recente tendensen in muziekland. Liefhebbers van het betere lompe, brutalere werk kunnen dan ook blind toeslaan!

Tracklist:

1. Feed A Pigeon, Breed A Rat
2. Crippling Poison
3. Seeing God
4. Solace And Serenity
5. The Lucid Dream
6. I Breathed In The Smoke Deeply, It Tasted Like Death And I Smiled
7. Crossgates
8. Inverted Person
9. Chhinnamasta
10. One Thousand Painful Stings
11. Birds Of Paradise, Birds Of Prey
12. EARTH WILL BECOME DEATH