In volle COVID-19-quarantaine landde de nieuwe Haken in mijn mailbox. Titel: Virus.
De opvolger van Vector ging oorspronkelijk begin juni verschijnen, maar viel een maand eerder in mijn mailbox en was daar niet rouwig om, de beperkte editie van het album was al een aantal weken besteld in de shop van InsideOut. Een week voor de oorspronkelijke releasedatum werd deze twee weken verderop in de maand verschoven. En zo ging het maar verder, van 5 juni naar 19 juni, vervolgens begin juli om uiteindelijk te verschijnen middenin de zomervakantie van menig Vlaming of Nederlander, meer bepaald op 24 juli.
Opzettelijk verschoof ik de review naar nu wanneer de meesten onder ons terug zijn uit vakantie en zo meer mensen kunnen bereiken in het voordeel van Haken, want dit is een topplaat die iedereen moet beluisteren, zeker als je liefhebber bent van progressieve rock en metal.

Het allereerste wat me opviel bij de eerste luisterbeurt van Virus was dat deze plaat steviger is dan Vector die op zijn beurt al iets heviger was dan zijn voorganger; pas op, het is nog altijd prog metal en bijlange geen brutal deathcore. De liefhebber van zachte prog rock à la Yes is er aan voor de moeite hier, dit is Haken voorzien van een stevigere dosis metal dan eender welk voorgaand Haken-album, zeker het eerste nummer, Prosthetic, een 6 minuten durende aanval van brutale en progressieve hoogstaande riffs.

Vector uit 2018 en Virus  zijn onlosmakelijk verbonden aan elkaar, dat zie je al aan de covers van beide albums die erg verschillen van kleur (ketchup rood en Britse mosterdgeel) maar verder heel erg op elkaar lijken op gebied van ontwerp, tot en met de fake vlekken op beide hoezen.
Tussen beide platen reisde Haken de wereld rond, vooral door Europa en de VS, om Vector te promoten en deed dat eind vorig jaar nog eens over als special guest van zijne majesteit Devin Townsend die voor de gelegenheid de Mexicaanse Londenaar Diego Tejeida inhuurde waardoor die twee shows per avond mocht opdraven achter zijn arsenaal aan muzikale toetsenborden.
Tussendoor vonden de Londenaars nog de tijd om dit album in te blikken en om hun Prog Award op te pikken, een trofee die ze kregen van het hoogstaande Britse Prog Magazine. Stil zitten deden ze alvast niet.

Eigenlijk vindt de oorsprong van het verhaal van dit album plaats bij het componeren van Hakens derde album, The Mountain, die in 2013 verscheen en de Londonners bekendheid buiten de UK bezorgden. Ik viel toen van mijn stoel toen ik het album voor het eerst beluisterde.
Daadwerkelijk waren Vector en Virus aanvankelijk bedoeld om één enkel album te worden, een dubbel album.
Virus is best wel een eclectisch album met invloeden uit de hedendaagse alternatieve rock net als van industrial metal met kronkels langs electronic body music (EBM). Met leden uit niet enkel Londen maar ook de VS en Mexico is het normaal dat er een mix aan invloeden opduikt als ze aan het componeren gaan, zeker als je als band samen aan een album werkt brengt iedereen wel zijn ideeën en na al die jaren samen loopt dat uiteraard wat losser.
En tijdens de tour als voorprogramma voor Devin Townsend eind 2019 zat de band een maand lang samen in een tour bus waar de ideeën gefinetuned werden alvorens de studio in te duiken. Het resultaat is het bewijs dat we hier te maken hebben met zowel artiesten met een flinke portie brains als talentvolle muzikanten.

The Cockroach King, niet het nummer maar het fictieve personage uit The Mountain speelt een grote rol in Virus en deed dat ook al op Vector. Op Vector wordt The Cockroach King geformaliseerd, terwijl Virus zijn manische ondergang vertegenwoordigt.
Terwijl The Mountain gemixt werd door de Zweed Jens Bogren (Opeth, Devin Townsend, Dyscordia, …) viel hier de beurt aan Adam “Nolly” Getgood, de Brit die lang bassist was bij het onvolprezen Periphery en nog steeds met hen samenwerkt.

Wat mij betreft is dit ontegensprekelijk een veelzijdig album die in veel eindejaarsranglijsten gaat voorkomen al is de progressieve rock- en metalwereld een kleine wereld met een beperkt aantal adepten. We zijn nu 2/3 van het jaar ver en deze prijkt alvast in mijn top 3 samen twee andere progressieve albums, deze van Novena (de andere band van Ross Jennings, de zanger van Haken) en het Canadese Protest The Hero.