Eclectische prog liefhebber, zet u scherp. Supergroup The Tangent heeft een nieuw en inmiddels elfde album uit sinds 21 augustus en dat is altijd goed nieuws.

De fans van een wat ingenieuzere kant van (rock)muziek gebracht door getalenteerde muzikanten zullen in het nieuwste album van The Tangent, Auto Reconnaissance, een meer dan deftig album terugvinden. Terugvinden omdat het voor het eerst in de geschiedenis van de band een album is die opgenomen werd met dezelfde line-up als het vorige, een primeur in het achttienjarige bestaan van de band al kreeg de band zes jaar geleden een min of meer stabiele vorm toen A Spark In The Aether opgenomen werd.

Eigenlijk was het nooit de bedoeling een band te vormen, aanvankelijk werd gedacht aan een once-in-a-lifetime-album als nevenactiviteit voor de muzikanten die actief waren in andere projecten begin de 21^ste eeuw.

Een hedendaagse en futuristische mix van prog, jazz en soms wat funk, soul of elektronica is het resultaat van wat terug te vinden is op dit elfde album van de Britse band in bijna twee decennia, een album die ruim het uur overschrijdt, zeker als je de versie aanschaft met het bonus nummer, Proxima, die een totaal van meer dan 80’ muziek oplevert gespreid over amper zeven nummers, het vijfde nummer, Lie Back and Think of England is bijvoorbeeld met 28 minuten een stuk langer dan Get Ready van Rare Earth, een nummer die handelt over de thuishaven van de meeste bandleden, Engeland.
Jinxed in Jersey is een ander lang nummer, net geen 16’, een nummer waar conversaties gemixt worden met progressieve rock en jazz, bijwijlen nogal humoristische teksten vergezeld van op bepaalde ogenblikken Jeff Beck-achtige riffs.
Het eerste nummer, Life on Hold, is ook de eerste single van het album en heeft zonder twijfel invloeden gevonden bij Asia en Transatlantic.

Op de plaat staat niet enkel een mix van stijlen maar ook van talen al is die iets geringer met een aantal strofen in het Frans al lijkt me dat niet evengoed geslaagd als de muziek.
Ondanks een bijwijlen complexe plaat is het ook een heel toegankelijk werk die soms aanleunt bij popmuziek al is het uiteraard geen platte pop muziek à la Vengaboys waartegen het aanleunt.
Op bepaalde momenten hoor je heel duidelijk dat zanger/gitarist Luke Machin samengewerkt heeft met gitaar genie Jeff Beck.

De bandleden naast het enige permanent lid, componist, toetsenist en zanger Andy Tillison, vind je de andere terug in befaamde prog bands als The Flower Kings, Steve Hackett Band, It Bites, The Soft Machine of andere Gongs.

Wie zich de bonustrackversie van het album aanschaft, krijgt er het extra nummer van 12 minuten bij. Het album is beschikbaar in drie verschillende vormen: digitaal, op cd met het extra nummer en op dubbele vinyl in een gatefold sleeve zonder bonusnummer die echter wel op de vergezellende cd staat en boekje, verkrijgbaar in zwarte of gele vinyl. Voor wie bij InsideOut koopt is er ook een exclusieve versie in baksteen rood beperkt tot 100 exemplaren.