Al sinds 2011 is de Belgische hardcoreband Failed State aan het timmeren aan zijn weg naar het succes. In het voorjaar van een zo goed als concertloos jaar bracht het vijftal uit Halen alweer de vierde langspeler op de markt Left In The Dark. Na het beluisteren van enkele nummers op de sociale media was ik snel gebeten om deze plaat te bespreken. De stomende breakdowns vlogen me om de oren, en ook de vocals van Heens hadden iets wat me meteen aansprak. Dat het hier om een Belgische band ging, was mooi genomen. Left In The Dark wist me vanaf de eerste seconde te overtuigen, en staat al een tijdje op repeat in de wagen. Waarom deze plaat verplichte kost is voor iedere hardcoreliefhebber, kom je te weten in volgende review.

Al vanaf het begin weet je waarvoor Failed State staat. Lekker old-school hardcore, maar wel eentje dat geen klakkeloze kopie is van de gekende formule. De mannen uit Halen weten op een succesvolle manier wat oerdegelijke metal aan het geheel toe te voegen. De fans van het eerste uur hoeven zich echter geen zorgen te maken, nog steeds blijven ze de ongeschreven wetten trouw. De breakdowns vliegen je om de oren en worden vaak voorafgegaan en/of gevolgd door een heerlijk two-stepdeuntje. Ik heb de band nog nooit live aan het werk gezien, maar ik kan nu al stellen dat waar ze ook spelen, ze overal het kot afbreken.  

Volgend jaar mag de band tien kaarsjes uitblazen, en dat hoopt het kwintet te kunnen vieren met een heuse tournee. Failed State mag zich ondertussen als een routinee beschouwen, zeker als je ziet met welke toppers (Slapshot, Walls Of Jericho, First Blood,… ) ze al de stage mochten delen. Hoe het komt dat ik deze mannen nog nooit aan het werk heb gezien, is een groot vraagteken voor mij. Hoe kan het zijn dat ik de vorige langspelers Count Me Out, Hold Me Down en Rise And Fight, opgesomd in chronologische volgorde, nergens heb zien voorbijkomen. Je kan deze eerdere platen trouwens gratis downloaden op de Bandcamp van de band; niet twijfelen en gewoon doen zou ik zeggen.  

Zoals het hoort op een steengoede plaat, is een beste nummer aanduiden op deze Left In The Dark een quasi onmogelijke opdracht. Elk nummer heeft zijn eigen “schwung” meegekregen, waardoor elke track zijn eigen sterkte heeft. De ene dag prefereer ik ik de titeltrack, de andere dag is het dan weer de afsluiter Live It Right. Het grootste deel van tijd is het gewoon de hele plaat, die mij in een soort van extase brengen. Enkel Pointing Fingers kan met de vinger gewezen worden. Er zit een vrouwenstem in het refrein, maar wat deze in het geheel komt doen snap ik niet. Het creëert geen enkele meerwaarde, integendeel zelf. Het is zowat het enige element op deze Left In The Dark dat wat misplaatst is. Ook op de titeltrack komt de dame weer eens even piepen, maar hierop fungeert ze maar op de achtergrond, waardoor ook zij als een toevoeging kan aanzien worden.

Steeds vaker proberen bands om vernieuwend uit de hoek te komen met old-school hardcore, iets wat ik alleen maar kan toejuichen. Helaas zijn er slechts enkele die ook een degelijk eindresultaat weten af te leveren. Failed State slaagt hier probleemloos in, en levert met Left In The Dark een pareltje af. De Belgische band is voor mij dé ontdekking van 2020 tot dusver.

Tracklist:

1. No Justice, No Peace
2. In Your Face
3. Pointing Fingers
4. Stand In Line
5. The Brave Goes On
6. Smoked Out
7. Left In The Dark
8. Land Of The Free
9. Live It Right