Wie een beetje van progressieve muziek houdt kent ongetwijfeld de Schot Derek William Dick. Wie wil er nu echter door het showbizz leven gaan met een achternaam als Dick?
Dan maar Fish als artiestennaam omdat die graag in zijn badkuip bleef liggen in zijn jeugdjaren en die naam laat bij veel meer mensen uiteraard een belletje rinkelen.

De 62-jarige singer-songwriter was gedurende het grootste deel van de tachtiger jaren frontman bij het befaamde Marillion tot hun wegen scheidden toen het voortdurend op pad zijn hem wat te veel werd en de bard een solocarrière uit de grond stampte. Dertig jaar later heeft Fish elf studioalbums op zijn conto waarvan Weltschmerchz zijn muzikale zwanenzang is. De gedeeltelijk in Duitsland verblijvende Schot houdt het over afzienbare tijd voor bekeken en gooit het over een enigszins andere boeg, schrijver worden maar dan niet meer van songs.
Bij Amped-Up beluisterden we menig maal het adieu van Derek William Dick die uitgebracht werd bij Chocolate Frog.

Chirurgische ingrepen en familiale tegenspoed hebben Fish’s fin de carrière wat bespoedigd maar dit slotakkoord heeft niets te maken met de huidige pandemie, dit stond al vast de laatste keer dat ik de man aan het werk zag op een prog festival in de buitenwijken van Warschau in de zomer van 2018.

Eigenlijk moest Weltschmerz drie jaar geleden verschenen zijn maar omdat de Farewell To Childhood tour in 2015 in mineur afliep met een respiratoir virus voor de zanger terwijl de toetsenist zijn arm brak waardoor de tour verschoven werd naar 2016. Dan overleed Fish’s vader aan kanker en als klap op de vuurpijl ging het lichaam van Derek William Dick de voortvloeisels van om en bij de veertig jaar on the road vertonen. Meerdere behandelingen volgden, waaronder een chirurgische ingreep aan de ruggengraat. En eens de man terug klaar was zat hij eind 2017 met een vorm van een writer’s block en er volgden meer lichamelijke ongemakken waaronder levensbedreigende bloedvergiftigingen.

De boomlange Schot wou echter geen afscheid in mineur nemen en schudde een laatste keer het beste uit zijn pen voor zijn laatste album die bijna even lang duurt als een reguliere film.
Wat zeg ik? Een album? Excuseer, een schitterend album, misschien wel het beste uit zijn dertig jaar lange solo carrière.

Dat het geen teksten werden vol rozengeur en maneschijn kon je al afleiden van de Duitse titel van het album, Weltschmerz. De trouwe kompanen Steve Vantsis en Robin Boult hielpen hun vriend en baas, Van Der Graaf Generator saxofonist David Jackson werd ingehuurd om het koperwerk te verzorgen op de plaat die bijna een autobiografie is van de laatste vijf jaar in het leven van de voormalige Marillion frontman.
Het werd een album vol tekstuele drama’s in een muzikale mix van progressieve rock en singer-songwriter creaties met linkse teksten die je na een aantal luisterbeurten beter en beter gaat vinden.

De fans van Fish zullen de man gelukkig nog live aan het werk kunnen zien tijdens de tour rond dit album en een allerlaatste keer tijdens de afscheidstournee waarvan de data uiteraard nog niet gekend zijn.
Het ga je goed Dereck William Dick, één van mijn dochters kreeg de naam Kayleigh en dat is enkel en alleen aan je te danken. Hoed af sir.