Obsidian Kingdom – Meat Machine

Hughes Vanhoucke

Met veel genoegen kregen we het jongste werk van Obsidian Kingdom in onze mailbox, het derde al in de geschiedenis van de Catalanen. De band uit Barcelona bracht in het verleden twee uitstekende albums uit maar doet er telkens wat tijd over om met nieuw werk te komen. Geen erg als het steeds van dezelfde kwaliteit blijft. Een eerste luisterbeurt legde meteen een link met Deftones, Mastodon en andere Ulvers. Toeval of niet maar Deftones bracht op 25 september ook een nieuw album uit. Net als de vorige twee albums is Meat Machine een experimenteel album geworden met behoorlijk wat knipogen naar andere genres. Een persoonlijke impressie is wat je kunt lezen in de volgende alinea’s.

Acht jaar geleden sloeg Obsidian Kingdom de rockwereld met verstomming toen die Mantiis op de mensheid afschoten, een eerste album met één enkel nummer verdeeld over 14 onderdelen die één enorm eclectische plaat vormden, een gelauwerde plaat. In 2016 brachten ze dan A Year With No Summer uit, een titel die ze misschien beter voor dit jaar bewaard hadden, maar zo visionair zijn die nu ook niet.

Rider G Omega – Obsidian Kingdom @ Be Prog My Friend! 2016 – Barcelona

Na twee keer vier jaar is de band terug met het langverwachte Meat Machine die opnieuw uitgebracht werd via de Franse label Season of Mist, die eveneens de twee vorige langspelers uitbracht. In vergelijking met Mantiis zijn enkel nog zanger Rider G Omega en drummer Ojete Mordaza II (samen met bassist Om Rex Orale de ritmesectie van Myrkur tijdens live optredens) van de partij en is hun experimentele muziek afscheid gaan nemen van extreme metal en wat meer gericht op progressieve rock/metal en post-rock/post-metal. Het geheel blijft echter zo goed als uitmuntend, net als hun eerder werk.

De titel van het album geeft enigszins weer wat je kan verwachten van de muziek, een waaier aan genres en subgenres die net als vlees uit een gehaktmolen een ander geheel vormt. Stukken van het vlees zijn meer gekruid dan andere, zo zijn er meer ingetogen onderdelen en dan weer andere waar furie naar boven komt, de meest gekruide brokjes vlees.

Dit derde opus begint met een vorm van razernij, maar de storm gaat snel liggen met de vrouwelijke vocals die na dik een halve minuut optreden in The Edge. Rust die opnieuw plaats ruimt voor furie in dit avantgardistische nummer. The Pump is dan in mijn ogen iets meer hardcore getint, progressieve hardcore vergelijkbaar met deze van Mastodon en bijwijlen ook aan Deftones. Tijdens het derde nummer Mr Pan wordt wat stoom afgeblazen terwijl Naked Politics opnieuw doet denken aan de alternatieve kant van Deftones al blijft de stempel van Obsidian Kingdom onmiskenbaar.

Om Rex Orale – Obsidian Kingdom @ Be Prog, My Friend! 2016 – Barcelona

Tijdens het begin van het vijfde nummer wordt net als in het eerste nummer een rustpauze ingelast met vrouwelijke vocals in een nummer die net als golven op de zee op en neer gaat en zo gaat de plaat verder, een meeslepend album die bol staat van wisselende ritmes en adembenemende riffs gebracht door Rider G Omega en de nieuwbaken gitarist Viral Vector Lips (Victor Vallespir). Meat Machine is ontegensprekelijk een polyfacetische plaat die in alternatieve middens ongetwijfeld zeer geapprecieerd zal worden.

Net als bij de vorige albums verzorgde Ritxi Ostáriz de artwork terwijl de mastering onder handen genomen werd in Zweden door Magnus Lindberg, gitarist en percussionist bij Cult of Luna.

Tracklist: