Six Feet Under - Nightmares Of The Decomposed

Label: Metal Blade Records

Ashley Bickx

2020 zal de geschiedenisboeken ingaan als een waar ‘annus horribilis’, hetgeen we te danken hebben aan een of ander hardnekkig virus. Onder meer het concertleven ligt al maandenlang nagenoeg volledig stil, wat recentelijk meer en meer tot gevolg heeft dat bands er – al dan niet voorgoed – de brui aan geven. Gelukkig heeft 2020 tot nu toe een pak topalbums voortgebracht. De lockdown heeft duidelijk inspirerend gewerkt, want binnen drie maanden, bij het samenstellen van de eindejaarslijstjes, zal het drummen worden voor een felbegeerd plekje. De liefhebbers van het betere doodse metaal hopen stiekem dat deze moeilijke periode een zelfde inspirerend effect gehad heeft op Chris Barnes en co, want op 2 oktober verschijnt namelijk een nieuwe langspeler van ’s mans geesteskind Six Feet Under via Metal Blade Records. Of Nightmares Of The Decomposed zal uitgroeien tot het magnum opus van deze band, lees je hier!

In een zeer ver verleden maakte Chris Barnes nog deel uit van het legendarische Cannibal Corpse. Onder meer op basis van creatieve meningsverschillen richtte hij evenwel zijn eigen band op, genaamd Six Feet Under. De rest is geschiedenis. In die meer dan 25-jarige geschiedenis heeft Six Feet Under enkele knappe albums weten af te leveren, waardoor de band voornamelijk in Duitsland een legendarische status heeft weten verwerven. Tussendoor leverde de band ook wel wat minder werk af, maar de fans bleven en blijven even loyaal als pakweg 15 jaar geleden. Het feit dat de band steevast om de twee jaar met nieuw werk voor de dag komt, houdt de fans vanzelfsprekend eveneen vlotjes aan boord.

Op 2 oktober verschijnt dus album nummer 17(!), genaamd Nightmares Of The Decomposed. Enkele weken geleden lanceerde de band met Amputator een allereerste single, die er meteen stevig wist in te hakken: een weinig verrassend, maar wel oerdegelijk, agressief nummer dat vooral op instrumentaal vlak aardig indruk wist te maken. Op vocaal vlak sloeg bij menig fans evenwel toch de schrik om het hart: de ooit zo diepe grunt van Chris Barnes lijkt nu toch echt wel te lijden onder het jarenlange geweld wat resulteert in een soort van krampachtige, overgeforceerde poging tot grunten…

Bij het beluisteren van het finale eindresultaat wordt de vrees jammer genoeg werkelijkheid: waar Amputator mede door het instrumentale geweld en de snedigheid nog aardig wist te imponeren, stuikt het kaartenhuisje vanaf het bevreemdende Zodiac volledig in elkaar. het tempo wordt volledig teruggeschroefd en Chris Barnes slaagt er amper nog in een volledige lijn tekst op een vlotte manier uit te kramen. Het lijkt bij momenten of de man eerst een volledige fles sterke drank achterover geslagen heeft om vervolgens de teksten in te zingen.

Een trieste vaststelling die gedurende de daaropvolgende nummers steeds pijnlijker en pijnlijker wordt, zeker wanneer Chris Barnes tussendoor nog enkele pogingen doet tot het uitbrengen van een zogenaamde ‘piggy squeal’. Een poging die regelrecht voor tot migraine leidt, want waar de vocalen vrij stil in de mix staan, wordt tijdens het ‘piggy squalen’ de volumeknop blijkbaar opeens volop opengedraaid. Het nummer Migraine vat wat dit betreft deze plaat perfect samen.

Althans wat het vocale luik betreft, want op instrumentaal gebied is het al bij al allemaal nog best te pruimen. Het niveau van Amputator wordt evenwel nergens meer geëvenaard, maar het gros van de nummers bevat gelukkig nog een zekere dosis groove en enige technische vaardigheden, zodat we de spreekwoordelijke zeis niet volledig dienen boven te halen. Het nummer Blood Of The Zombie kan daarom toch nog op aardig wat bijval rekenen. Wat dat betreft kan ik alleen maar respect opbrengen voor de overige bandleden, want ik vrees dat deze Nightmares Of The Decomposed bij vele liefhebbers van het genre met stip beschouwd zal worden als de teleurstelling van het jaar 2020.

Six Feet Under is door de jaren heen uitgegroeid tot een van de vaandeldragers binnen het genre, maar ik vrees dat deze Nightmares Of The Decomposed wel eens de zwanenzang zou kunnen vormen van deze groep. De stem van Chris Barnes is duidelijk volledig op, maar Six Feet Under zonder deze cultfiguur achter de microfoon is te vergelijken met een café zonder bier. De tijd zal het ongetwijfeld moeten uitwijzen, maar zoals het er nu naar uit ziet, lijkt album nummer 18 wel erg ver weg. Hopelijk hebben we het bij het verkeerde eind en kunnen we binnen een tweetal jaar gewag maken van de comeback van het jaar in plaats van de teleurstelling van het jaar.

Tracklist: