Dik twee jaar na Outlaws ‘til the End: Vol. 1 brengt het Californische gezelschap DevilDriver een nieuw en negende album uit in zijn bijna twintig jarige geschiedenis. Dat hun vorig album geen schot in de roos was is een understatement. Heel erg vreemd was dat ook niet, country covers in een heavy kleedje gestoken waren nu ook niet wat de fans van de jongens uit Santa Barbara zaten op te wachten, zeker niet aan deze kant van de grote plas.
Met Dealing With Demons I keert de band terug naar de groove metal die we gewoon zijn van DevilDriver of toch gedeeltelijk met wat positieve addertjes onder het gras.

Dealing With Demons I is zoals de titel laat vermoeden het eerste deel van een dubbelalbum waarvan deel twee volgend jaar zou moeten verschijnen. Het is ook het tweede album met eigen nummers met slaggitarist Neal Tiemann die ook actief is bij Midwest Kings en de ritmesectie bestaande uit bassist Diego Ibarra en drummer Austin D’Amond.
Als we frontman en bandleider Dez Fafara (Coal Chamber) mogen geloven zijn dit en het komende tweede deel dé platen van DevilDriver, het summum uit de carrière van de band.

Het album handelt vooral over persoonlijke en maatschappelijke demonen en wordt aangevat met de allereerste single van het album, Keep Away From Me, een heel toepasselijk nummer in CoViD-tijden die eigenlijk handelt over de pleinvrees waaraan de frontman lijdt en dus helemaal niets te maken heeft met de huidige pandemie.
Er werd een prettig gestoorde een lyricvideo gemaakt met een mix van in opdracht opgenomen beelden en stockbeelden die samen een leuke clip vormen voor een best te pruimen nummer die eerder handelt over persoonlijke angsten bij de zoon van Zuid-Europese emigranten. Een nummer die evengoed in het repertoire van Machine Head zou passen.

Andere demonen komen aan bod in andere nummers en lijken op een therapie voor Dez Fafara of deze samenleving die het hard te verduren krijgt. Het derde nummer, Nest of Vipers, is een mijlpaal in de geschiedenis van de band, een eerste nummer die samen geschreven werd door Dez Fafara en een andere bandlid, in casu ritme gitarist Neal Tiemann die we dit jaar nog aan het werk zagen als live gitarist van Carnifex.
Een nummer waarin demonen op de meest hardnekkige manier aangepakt worden die zacht van wal steekt om al snel kennis te maken met een leuke riff die een déjà-vu oproept in een nummer die klassieke rock mengt met metal.

Dez Fafara @ Graspop 2017

De jongste video, Wishing, is er één met catchy clean vocals gemengd met de kenmerkende gebruikelijke stem van veganist Fafara. Dit nummer is een andere mijlpaal in de geschiedenis van de band, nooit eerder had de frontman clean vocals gebracht op een nummer van DevilDriver, een best geslaagde ontwikkeling binnen het nummer.
Het volgende nummer, You Give Me A Reason To Drink, bestaat uit een vocale samenwerking tussen Dez Fafara en diens oudste zoon, Simon Blade Fafara met opnieuw lekker gitaarwerk van oudgediende Mike Spreitzer.

Over het algemeen is dit een sterke plaat met schitterend werk van zowel de gitaristen als de nieuwe ritmesectie, een enigszins ander DevilDriver album met nogal wat nieuwe elementen maar daarom niet minder goed of leuk, persoonlijk vind ik dit een album die evengoed is als Winter Kills uit 2013, één van de betere albums van de band.

Als het verhaal klopt zouden na dit album het tweede deel komen en vervolgens een laatste album alvorens een muzikale pauze in te lassen voor onbepaalde tijd maar van minsten 4 – 5 jaar maar tegen dan zijn we opnieuw een jaar of vijf ouder.