Anaal Nathrakh - Endarkenment

Label: Metal Blade Records

Ashley Bickx

Over het aantal verschillende woordgrappen dat Anaal Nathrakh ongetwijfeld al heeft moeten verduren, zullen we vandaag niet dieper ingaan. Aan het toebrengen van zout in een lichtelijk open wonde doen we bij Amped-Up namelijk niet aan mee. Wij focussen liever op de enorm hoge graad van consistentie waarmee dit gezelschap al twintig jaar een portie herrie voortbrengt. Als fan kan je er namelijk gif op innemen dat er een om de twee jaar stipt een nieuwe langspeler onder de spreekwoordelijke kerstboom belandt. Op 2 oktober was het opnieuw prijs want dan verscheen met Endarkenment album nummer 11(!). Of we spontaan een portie look in huis moeten halen, kom je hier te weten!

In tegenstelling tot hetgeen de bandnaam doet vermoeden, heeft Anaal Nathrakh door de jaren heen een enorm trouwe fanbasis weten uit te bouwen. En om maar meteen klaarheid te scheppen: dit heeft niets te maken met de toch vreemd klinkende bandnaam, die niets met bepaalde activiteiten te maken heeft, maar eenvoudigweg zo veel betekent als ‘slangenadem’ (dank u Metal Archives, you da real MVP!). De reden voor de grote mate van populariteit ligt hem in het feit dat Anaal Nathrakh nooit of te nimmer enige compromis gesloten heeft als het op de ontwikkeling van zijn eigen sound aankomt. Deze heren doen namelijk al twintig jaar volledig hun eigen ding en zullen dat ongetwijfeld ook blijven doen.

Dat lak hebben aan andermans mening uit zich al twintig jaar lang in misschien wel het meest extreme bandgeluid dat er op deze aardkloot überhaupt terug te vinden is. Ongetwijfeld zal er nog wel iets extremers terug te vinden zijn, maar het enige verschilpunt zit hem in het feit dat Anaal Nathrakh een schier eindeloos hoog niveau van extremiteiten weet te combineren met een sound van prima kwaliteit, waarbij op tijd en stond zowaar ruimte is voor een lichte toets van toegankelijkheid. Je moet het deze heren maar nageven.

Ook op deze Endarkenment klinkt Anaal Nathrakh nog steeds als een bulldozer die alles op zijn pad platwalst. Door de jaren heen werd het geluid misschien wel een tikkeltje gestroomlijnder, maar dat doet gelukkig niets af aan het algemene geluid van dit gezelschap. Van bij opener Endarkenment weet je als fan meteen dat dit weer zal uitdraaien op een album van prima kwaliteit: Endarkenement weet de vertrouwde furie te combineren met een krachtig en tevens helder gezongen refrein dat meteen een hoge graad van herkenbaarheid meegekregen heeft. Diezelfde combinatie van pure adrenaline en een zekere vorm van bombast vinden we eveneens terug op het nummer The Age Of Starlight Ends dat, meteen gerekend mag worden tot een van de prijsbeesten van dit uiterst genietbare schijfje.

Het grootste verschilpunt met voorganger A New Kind Of Horror – als we dit überhaupt al als een verschilpunt mogen beschouwen – is het feit dat Anaal Nathrakh ditmaal net iets guller geweest is met het ingrediënt melodie. Leg je oor bijvoorbeeld maar eens te luister bij het nummers als Feeding The Death Machine en Punish Them en je zal perfect begrijpen wat ik bedoel.

Wat eveneens bij het vertrouwde gebleven is, is het feit dat het sluitstuk Requiem opnieuw verworden is tot een ware parel binnen het genre. Anaal Nathrakh heeft er een patent op om ieder album af te sluiten met een lang, intrigerend en fascinerend nummer, dat als het ware een résumé vormt van al hetgeen we het voorbije dik half uur mochten aanschouwen. Het zijn weinig bands gegeven om een album met dergelijke grandeur af te sluiten.

Endarkenment is wederom een sterke toevoeging aan het ondertussen indrukwekkend ogende repertoire van dit extreme metalgezelschap. Anaal Nathrakh staat nog steeds synoniem voor een ware muzikale Blitzkrieg, maar de band is er door de jaren heen wel in geslaagd om door middel van subtiele toetsen de muziek een zekere toegankelijkheid mee te geven. Al dient men deze toegankelijke elementen wel met de broodnodige nuance in ogenschouw te nemen. Het enige punt van kritiek is het toch wel zeer obscene artwork. Niet dat ons netvlies niets gewend is, maar twee falussen op een varkenskop is misschien toch net dat tikkeltje te veel van het goede. Gelukkig doet dit niets af aan het feit dat deze Endarkenment weer garant staat voor extreem genieten. Op naar album nummer 12!

Tracklist: