Het Zweedse Blues Pills bewijst met Holy Moly! dat het zonder inspiratiebron en leadgitarist  Dorian Sorriaux nog steeds een prachtig album kan afleveren.

Zack Anderson ruilde zijn basgitaar voor een leadgitaar en Kristoffer Schander werd aangetrokken om de baspartijen voor zijn rekening te nemen. Trommelaar sinds 2014 is nog steeds André Kvarnström en de frontvrouw Elin Larsson, samen met Zack de enige originele leden, vervolledigt dit kwartet. Deze psychedelische blueshardrockband brengt muziek die vaak doet terugdenken aan legendarische bands uit de jaren 60 en 70.Maar dan met een touch of blues en een stem die soms aan Janis Joplin doet denken.

Openingstrack Proud Woman trakteert ons direct op het voorgenoemde. De stevige, soms rauwe hese, stem van Elin neemt hier het voorplan en laat ons horen wie het hier voor het zeggen heeft. Als visitekaartje kan dit nummer wel tellen. Bovendien heeft dit qua opbouw en energie iets van sommige nummers van Ike & Tina Turner. Low Road legt de lat zelfs nog iets hoger. Op hetzelfde blues-on-speedtempo volgt Dreaming My Life Away. Wat een energie spat er van deze tracks af. En we zijn pas drie nummers ver.

De echte blues komt naar boven in een nummer als California. Het tempo wordt gedrukt en de vergelijking met Janis Joplin is hier zeer dichtbij. Rhythm In The Blood start met de sample van het zoeken op een radio en blijkbaar hebben ze het juiste kanaal gevonden, want deze track wordt het energiepeil terug opgetrokken. Dit nummer leunt sterk aan bij nummer die Lzzy en haar band Halestorm ook wel in hun repertoire zitten hebben. Rauwe maar toch bekende ritmes die in je hoofd kruipen.

Kiss My Past Goodbye was de eerste single die het album voorafging. Bij het refrein laat Elin horen wat een stemvolume ze in zich heeft. Er staan ook wat rustiger nummers Op Holy Moly!. Het eerder vernoemde California, maar ook Dust en Wish I’d Known en in minder mate Song From A Mourning Dove. Alsof het tempo op regelmatige basis naar beneden moet, om dan terug in alle hevigheid toe te slaan. Bye Bye Birdie is zo een wakkerschudder. Eens de intro voorbij krijgen een wall of sound die je van je sokken blaast. Longest Lasting Friend sluit dit album in alle rust af.

Het afscheid van inspiratiebron Dorian hebben ze bij Blues Pills blijkbaar goed verteerd. Holy Moly! Is een album dat menig muziekliefhebber zal kunnen appreciëren. Stevige blues rock die af en toe onderbroken wordt door een rustiger nummer, soms op het randje af van een ballade, maar steeds vol energie. Uitgebracht bij Nuclear Blast en gemixt door Andrew Scheps (Red Hot Chili Peppers, Iggy Pop, Black Sabbath, Rival Sons,…)