Amenra Acoustic @ Grote Zaal – Tivoli Vredenburg – Utrecht

Hughes Vanhoucke

Afgelopen donderdag 8 oktober mocht ik als een van de weinige fotografen aanwezig zijn op de twee akoestische shows die Amenra bracht in de Grote Zaal van cultuurtempel Tivoli Vredenburg in het Nederlandse Utrecht, waarvoor dank aan frontman Colin H. van Eeckhout.

Rock- en metalbands plegen op te treden in de zaal erboven, de Ronda, tevens de grootste zaal van het indrukwekkend gebouw, maar een akoestische show is geen rockoptreden en in zaal Ronda is het minder voor de hand liggend om rijen stoelen neer te plaatsen wat in de Grote Zaal probleemloos kan vermits dit auditorium meestal gebruikt wordt voor klassieke muziek of chanson; niet meteen een zaal waar circle pits een aanslag plegen op de laag vernis van de parketvloer van de zaal die haar oorsprong vindt in de jaren ’70.

Een jaar geleden trad de band op waar ik al ruim een halve eeuw woon en ook het levenslicht zag naar aanleiding van de twintigste verjaardag van Amenra, maar ondergetekende had toen andere fotografische verplichtingen; net als op 21 december van vorig jaar toen een vlucht naar Lima roet in het eten gooide. Twee gemiste kansen maar, niet getreurd, dit was ook een unieke kans voor een unieke show die een hemelsbreed verschil zou worden ten opzichte van de vertrouwde shows van het West-Vlaamse vijftal.

Ondanks de omvang van de zaal was vanaf de eerste noot te merken dat dit een intieme voorstelling ging worden. Voor beide shows werden 250 bezoekers toegelaten maar volgens een dame van Tivoli Vredenburg moet tegenwoordig gerekend worden op 10 % no-show. De show van 19 uur was net niet uitverkocht, deze van 22 uur was dat al een tijdje.
Vier vaste leden van de band + twee habitués van de akoestische voorstellingen, Femke de Beleyr op viool en zang net als fotograaf Maarten Kinet op basgitaar, zaten op klassieke kerkstoelen in een cirkel, achteraan het podium een witte galg.

Op de veiligheidslichten na en het sober doch intiem en vernuftige podiumlicht baadde de zaal in complete duisternis zodat de ijzersterke composities van de Kortrijkzanen nog beter tot hun recht zouden komen.
Wie grunts of growls, gitaarsolo’s of blastbeats verwachtte was op het verkeerde adres.
Bij het begin van de show zat frontman Colin H. van Eeckhout met de col van zijn grijze trui tot aan zijn neus opgetrokken. De spiritualiteit spatte van het podium, de klank was nagenoeg uitstekend waar je ook zat in de ruime en ingetogen zaal, je kon een speld horen vallen in de aula wanneer er geen applaus was tussen twee nummers. En nu en dan ook een glas die op de grond viel tussen het publiek.

Na twee songs uit Mass IIII, Aorte. Nous Sommes Du Même Sang en Razoreater, kregen we het ontzettend fraaie en hoogstaande Franstalige Plus Près De Toi (akoestisch Les Lieux Solitaires betiteld) voorgeschoteld, naar eigen buikgevoel één van de betere nummers uit Mass VI, al vind ik het album in zijn geheel een topplaat en misschien wel het beste uit het hele oeuvre van Amenra tot zover. Het publiek was ongetwijfeld dezelfde mening toegedaan, waarna een daverend applaus volgde op het einde van het nummer.

Na drie eigen nummers kwam een eerste cover en niet van eender wie, eentje van het soms eigenzinnige Tool, Parabol. Diaken werd weer zo’n prachtig stuk en wat gezegd dan van de Zjef Vanuytsel-cover Het Dorp, om er koude rillingen van te krijgen van de opgewekte emoties.
De schitterende show werd afgesloten met Deemoed, een verkorte versie van Buiten Datum en zonder vocals waarop elk bandlid één voor één het podium verliet terwijl druppelsgewijs de lichten één voor één uitgingen

Deze band is al lang een uithangbord voor Belgische niet commerciële rock en metal en dat gevoel wordt bij mij elke keer ik die live aan het werk zie sterker en sterker. De afgelopen jaren zag ik die aan het werk in zowel Frankrijk als Oostenrijk waar de bezoekers spreekwoordelijk plat op hun buik gingen voor Amenra.
Welke Belgische band kan hen evenaren en moet dat ook? Telkens je iets over hen leest in het vooraanstaande Britse Metal Hammer wordt lyrisch over hen geschreven.