Mors Principium Est - Seven

Label: AFM Records

Ashley Bickx

“De dood is nog maar het begin”. Deze geijkte uitdrukking weerklinkt de dag van vandaag steeds luider en luider uit de mond van het gros van onze doemdenkende samenleving. Wanneer je deze uitdrukking laat horen aan een metalhead zal evenwel spontaan de link met de band Mors Principium Est volgen. Blijkbaar lusten ze daar in Finland ook wel een bordje Latijn, Ruim drie jaar na het vorige wapenfeit schotelen deze heren ons een nieuw werkstuk boordevol melodic death metal voor, genaamd Seven. De intellectuelen onder ons zullen meteen vermoeden dat dit nieuwe album het zevende wapenfeit is van Mors Principium Est. Dat is het ook. Het leven hoeft niet altijd ingewikkeld te zijn. Seven zal op 23 oktober het levenslicht zien via AFM Records. Wij haddenhet privilige om dit schijfje al enkele weken grijs draaien en dat deden we ook. De relaas van enkele weken boordevol melodic death metal kom je hier te weten.

De voorbije drie jaar is er niet bepaald iets gewijzigd. De creatieve kern van Mors Principium Est (MPE) bestaat zoals vanouds nog steeds uit het duo Viljanen–Gillian, waarbij deze twee heren voornamelijk live een beroep doen op enkele vaste sessiemuzikanten. Een werkwijze die terecht enkele vragen doet rijzen, maar in het geval van MPE blijkt deze toch wel weinig voor de hand liggende modus operandi haar vruchten af te werpen. Voorganger Embers Of A Dying World mag immers gerust een pareltje binnen het genre genoemd worden.

Anno 2020 is het duo Viljanen–Gillian dus terug met een nieuwe volwaardige langspeler. Eentje dat na een luisterbeurt meteen al vrij vertrouwd in de oren klinkt maar anderzijds toch heel wat luisterbeurten nodig heeft om volledig te kunnen doorgronden. Een schijbare contradictio in terminis, ware het niet dat er een vrij voor de hand liggende verklaring achter schuil gaat.

Zo overvalt je na de spannende opbouw van opener A Day For Redemption meteen een gevoel van pure erkenning. Voor de liefhebbers zal deze opener echt aanvoelen als thuiskomen, want de combinatie van schitterend, frivool gitaarwerk en bombastische orchestratie zetten meteen de toon voor hetgeen nog komen moet.

Dat ijzersterke, avontuurlijke gitaargeweld staat nog steeds prominent op de voorgrond. Ook de andere instrumenten worden zeker en vast niet aan hun lot overgelaten. Zo geeft ook de ritmesectie stevig van jetje, hetgeen een lekker vol geluid oplevert. Het is dan weer net die combinatie die er voor zorgt dat deze zevende worp wel wat luisterbeurten nodig heeft om volledig te doorgronden. Er gebeurt namelijk zo veel dat het allemaal wel enige tijd nodig heeft om alles volledig te kunnen plaatsen. De puzzelstukjes moeten nu eenmaal juist vallen vooraleer men perfect kan genieten van een album van MPE. Dat is ook nu weer niet anders.

Maar vanaf het moment dat de puzzelstukjes effectief op hun plaats vallen, is het genieten geblazen. Ook nu weer is MPE er met verve in geslaagd om te laten horen hoe melodic death metal effectief moet klinken: ontzettend veel melodie, een stevig algemeen ritme, flink uit de kluiten gewassen vocalen, de nodige orchestrale elementen en – last but not least – een algemene sfeer die zowel melancholie als puur avontuur uitademt. De soms der delen is in dit geval nog nooit zo belangrijk geweest.

De nabije toekomst oogt niet bepaald fraai. Zo veel mag duidelijk zijn. Wanneer we echter weer volledig in een lockdown terecht zouden komen – hetgeen dag na dag waarschijnlijker blijkt te worden – kunnen we ons gelukkig vanaf 23 oktober verwarmen met deze nieuwste plaat van MPE. Ik acht de kans zeer groot dat het slechts een kwestie van tijd is vooraleer we ons kot niet meer buiten zullen mogen. Een flinke, muzikale kluif is dan ook de ideale remedie om de sombere herfstperiode door te komen. Vandaar ook dat ik deze bespreking afsluit zoals ze begonnen is, namelijk met een geijkte uitdrukking. Ditmaal geen verwijzing / vertaling van de bandnaam in kwestie, maar wel een spreekwoordelijke schouderklop voor al onze trouwe lezers: er is altijd licht aan het einde van de tunnel, hoe lang de tunnel ook mag zijn.

Tracklist: