Demonical - World Domination

Label: Agonia Records

Ashley Bickx

In 2006 verrees uit de assen van het op dat ogenblik ter ziele gegane Centinex de band Demonical. Een naam als een absolute klok, die zichzelf al snel op de kaart wist te zetten. Doorheen de jaren is Demonical uitgegroeid tot een echte klepper binnen het genre. Een flink ondergewaardeerde klepper weliswaar, want hoewel nagenoeg ieder album van deze band te bestempelen valt als zijnde uitmuntend, blijkt het grootste deel van het doods metaal aanbiddende metalvolk op heden nog steeds niet vertrouwd te zijn met deze Zweden. Wie daarentegen wel vertrouwd is met Demonical, zal ongetwijfeld kunnen beamen dat deze heerschappen keer op keer garant staan voor pure kwaliteit. Op 23 oktober verscheen met World Domination de opvolger van het fenomenale Chaos Manifesto uit 2018, en dat wederom via Agonia Records. Trek die kettingzagen maar alvast in gang.

Sinds de release van Chaos Manifesto en de daaropvolgende tournee die de band onder meer een tussenstop deed maken in De Elpee in Deinze is er toch het een en het ander gewijzigd binnen het kamp van Demonical. De grootste vernieuwing deed zich namelijk voor achter de microfoon. Brulboei Alexander Hogböm verliet het schip. Christofer Säterdal kwam in de plaats. Een belangrijke wijziging, maar dan wel eentje die auditief amper waar te nemen is. Gelukkig maar!

Na het beluisteren van de eerste nummers valt het meteen op dat Demonical qua pure agressiviteit opnieuw een tandje bijgeschakeld heeft in vergelijking met voorganger Chaos Manifesto. Waar Chaos Manifesto bij vlagen deed denken aan een meer bezeten versie van Amon Amarth, klinkt deze World Domination net dat tikkeltje meer ‘Zweeds’ in de oren. ‘Zweeds’ staat hierbij weer garant voor de ware Boss HM-2 sound, oftwel het geluid van een kettingzaag die overuren aan het draaien is. Waar ik als kleine ‘pagadder’ nog bevreesd was voor de grote kettingzaag en voornamelijk het loeiharde geluid dat dergelijk ding produceerde, kan ik hier op heden maar niet genoeg krijgen. De tijden kunnen veranderen.

Net iets steviger dus dan diens voorganger. Een vaststelling die na het beluisteren van nummers als Hellfire Rain en The Thin Darkness meteen duidelijk wordt. Dit is Zweeds doodsmetaal op haar best. Lekkere riffs, een heerlijk ‘voortjakkerende’ ritmesectie en een soort groove die gewoonweg smeekt om een stevige moshpit. Gelukkig is dromen de dag van vandaag nog niet verboden, dit in tegenstelling tot nagenoeg alle andere aspecten van ons dagelijks leven. Een uiteenzetting vol gal zal ik onze lezers evenwel besparen.

Naast enkele snelheidsduivels schotelt Demonical de luisteraar ook enkele iets minder furieuze, doch meer epische nummers voor. Aeons Of Death mag, mede dankzij de geniale basisriff, gerust gerekend worden tot een van de absolute hoogtepunten van deze World Domination. Datzelfde geldt ook voor het aanstekelijke, opzwepende Victorious, dat het live wel eens zeer sterk zou kunnen doen.

De grootste verrassing volgt echter met het nummer Slipping Apart, waarbij we ons bij de eerste luisterbeurt luidop aan het afvragen waren of er spontaan een ander bestand aan het afspelen was. Zo werden we plots geconfronteerd met zowaar cleane vocalen, die wel zeer heavy metal aanvoelen en zelfs dicht aanleunen bij DIO. Petje af voor Nils Patrick Johansson, bekend van onder meer Astral Doors en Civil War. De vocale afwisseling tussen de cleane vocalen en de typische oergrunt vormt het zeer interessant concept, dat in de toekomst zeker en vast nog aangeboord mag worden.

Met World Domination bevestigt Demonical nogmaals uit het juiste hout gesneden te zijn. Deze Zweden verdienen het ondertussen om stilaan in een adem genoemd te worden met grootheden als Entombed (A.D.), Dismember, en meer hedendaags grootheden zoals bijvoorbeeld LIK. Verplicht voer voor alle liefhebbers van de Zweedse school en bij uitbreiding iedere fan van het doods metaal.

Tracklist: