Sólstafir staat meestal garant voor een piekfijne geluidsverkenning van de samenvloeiing tussen atmosferische post-rock/metal en progressieve rock in een eigen stijl. Een eigen stijl waarin meestal de vocalen heel rustig inzetten om vaak verderop in het nummer een explosie aan gitaarwerk te krijgen terwijl de zang angstaanjagende proporties aanneemt. Sólstafir bracht het laatste decennium om de drie jaar nieuw werk uit waardoor het eind 2020 tijd was voor een zevende opus, genaamd Endless Twilight of Copedendent Love. een opus dat het levenslicht zag een kwarteeuw na het oprichten van de band, en dat is uiteraard goed nieuws voor al wie de band een warm hart toedraagt.

De opvolger van Berdreyminn uit 2017, Endless Twilight of Codependent Love, verscheen afgelopen vrijdag 6 november via Season of Mist, het vierde album op de Franse label uit Marseille en is het eerste album in 15 jaar dat een Engelstalige titel meekreeg. De naam van de band noch de titel vind je ergens terug op de hoes, een afbeelding van een aquarel afgewerkt in 1866, van de hand van de Duitse kunstenaar Johann Baptist Zwecker getiteld Iceland, The Lady of the Mountain.

Addi Tryggvason – Sólstafir @ Tivoli Vredenburg – Utrecht (15.12.2019)

Met Akkeri bracht Sólstafir begin augustus een eerste single uit vergezeld van een video, een progressief nummer van niet minder dan tien minuten en ook meteen het eerste nummer van de jongste worp die in totaal het uur overschrijdt.  Akkeri valt te vergelijken met een storm die bij momenten eventjes gaat liggen om vervolgens opnieuw door de IJslandse onherbergzame natuur te razen.

Het tweede nummer, Drýsill, werd vijf weken later als tweede single uitgebracht en is net als Akkeri allesbehalve een kort werkstuk. Drysill is een veel rustiger nummer ten opzichte van het eerste, een eerder intiem stuk die je laat meewiegen in je sofa terwijl je naar de animaties kijkt op YouTube. Een nummer over bedrog van een man die een vrouw de wereld belooft en vervolgens geestelijk martelt wat heel mooi geïllustreerd wordt in de animatiefilm dewelke dienst doet als videoclip bij het nummer.

Van de negen nummers die het album telt is er welgeteld één nummer in het Engels opgenomen. De derde single die begin oktober uitgebracht werd, Her Fall From Grace, is het meest persoonlijke nummer van het album en handelt over het verlies van een dierbare te wijten aan de gevolgen van psychische stoornissen. Het werk in een internationale taal brengen zorgt ervoor dat het afzien en lijden met meer luisteraars gedeeld kan worden.

Halfweg de plaat krijgen we een terugkeer naar de roots van de heren uit Reykjavik, black metal vocals gemixt met een uptempo rock riff en een waaier aan andere invloeden. En van black getinte metal gaan we over naar de zeemzoete ballad Til Moldar. Net voor afsluiten krijgen we Ör dat aangevat wordt met een loom melancholische gevoel en vervolgens overgaat in angst gedreven klaagzang vergezeld van scherend gitaarwerk trouw aan het post genre dat ingevlogen komt als een wervelwind. Ongetwijfeld één van de beste nummers van Endless Twilight of Codependent Love.

Niet enkel de cover doet enigszins denken aan Mellon Collie and the Infinite Sadness van Smashing Pumpkins, ook het afsluitende nummer Ulfur, een song van tegen negen minuten die iets mee heeft van Bill Corgan en de zijnen.

Sólstafir @ Vienna Metal Meeting – Wenen – Oostenrijk (Mei 2019)

Endless Twilight of Codependent Love werd opgenomen in het thuisland van Sólstafir in de Sundlaugin studio‘s (IJslands voor zwembad), zonder vorm van twijfel de meest emblematische opnamestudio van het eiland, eigendom van Sigur Rós’ toetsenist Kjartan Sveinsson. De productie werd in handen genomen door de al even legendarische Birgir Jón Birgisson die onlosmakelijk verbonden is met Sigur Rós en talloze andere IJslandse bands zoals Agent Fresco maar ook het Franse Alcest.