Phil Campbell was net iets meer dan 30 jaar actief als gitarist van het eind 2015 opgedoekte Motörhead na het overlijden van stichter en boegbeeld Lemmy Kilmister. Mikkey Dee werd uitgenodigd om aanvankelijk James Kottak te vervangen bij Scorpions en zit nog steeds achter de drumkit van de legendarische Duitse band.

De inmiddels 59-jarige Phil Campbell bleef niet werkloos achter en stichtte zijn eigen band mij zijn drie zoons, Phil Campbell and The Bastard Sons. Je zal maar een zoon zijn van Campbell.
Een eerste album verscheen begin 2018, net geen drie jaar later wordt de tweede langspeler van de band uitgebracht, We’re The Bastards, op vrijdag de dertiende.

Vader Campbell en zijn drie zonen, aangevuld door zanger Neil Starr, brachten de lockdown meer dan nuttig door, een opvolger voor het met open armen ontvangen The Age of Absurdity kreeg vorm en is nu tijdens de net niet tweede lockdown uitgebracht met een eclectisch resultaat. De vrucht van maandenlang werk die aantoont dat de band haar eigen ding doet en zich niets laat opdringen door derden. The Age of Absurdity werd bekroond als beste debuutalbum door het prestigieuze Metal Hammer in 2018; dit is dus hét album en de gelegenheid om al het goede dat over Phil Campbell and The Bastard Sons gezegd en geschreven werd te bevestigen.

Net als vele andere bands, om niet te zeggen alle bands en toerende muzikanten, gooide de huidige pandemie meer dan een snufje roet in het eten. Heel wat plannen moesten in de koelkast bewaard worden en shows werden geannuleerd of verplaatst naar een latere datum, waaronder een show op Headbanger’s Balls Fest in het West-Vlaamse Izegem. De enige voornemens die konden waargemaakt worden was het componeren en opnemen van een nieuwe plaat. Het werd uiteindelijk een allround rockplaat met dertien nummers die samen tegen het uur aanleunen.

We’re The Bastards wordt aangevat met de titeltrack die in het verlengde ligt van hun eerste werk, een leuk rocknummer met een catchy refrein dat gevolgd wordt door Son Of A Gun met halfweg een leuke korte basgitaarintermezzo en sterk gitaarwerk die daaruit voortvloeit net zoals in oude nummers van Motörhead of beter nog de Argentijnse eighties band V8, meer bepaald Destrucción. Promises Are Poison houdt het tempo aan.

Na drie leuke en aanstekelijke rocknummers met fijn gitaarwerk krijgen we met Born To Roam een bluesrockstuk om vervolgens met Animals terug te keren naar klassieke rock. Bite My Tongue is opnieuw leuke hard rock met in het tweede deel gitaarwerk dat aantoont waarom de ouderdomsdeken van de band drie decennia actief was bij één van de meest emblematische rockbands aller tijden. Halfweg de plaat wordt met Desert Song wat gas teruggenomen met een knipoog naar stoner, wat dacht je anders met zo’n titel.

Deel twee van We’re The Bastards wordt aangevat met wederom regelrechte catchy hard rock met Keep  Your Jacket On die halfweg een stukje heeft die me deed terugdenken aan Hit ’n Run van Def Leppard.
Het slot van het album is best verrassend. Destroyed toont aan dat deze band niet schuw is om genres doorheen te laten vloeien met dit punkachtige nummer en afsluiter Waves die het midden houdt tussen een ballad nineties alternatieve rock.

Dit tweede album is opnieuw een sterk oeuvre van de Welshe clan Campbell en frontman Neil Starr met verfrissende rock en knipogen naar Motörhead en veel andere bands en genres. Met een beetje geluk en respect voor de huidige normen kunnen we allemaal Phil Campbell and The Bastard Sons live aan het werk zien op Headbanger’s Balls Fest 2021 op zaterdag 1 mei 2021 in Izegem, samen met o.a. Orange Goblin en Corrosion of Conformity.