Soulburn - Noa's D'Ark

Label: Century Media Records

Ashley Bickx

Het uit Overrijsel afkomstige gezelschap Soulburn draait ondertussen nog maar een zestal jaar mee, maar wie de geschiedenis van de band kent, weet dat deze heren een pak adelbrieven kunnen voorleggen. Soulburn is namelijk ontstaan als een aftakking van Asphyx en bestaat uit leden van onder meer de grote Nederlandse trots Legion of the Damned en het opkomende gezelschap Graceless. In die zes jaar tijd is Soulburn uitgegroeid tot een gevestigde waarde binnen de zwartgeblakerde metalscene. Vier jaar na Earthless Pagan Spirit verschijnt de band opnieuw aan het front met een derde volwaardige langspeler, genaamd Noa’s D’Ark. Een plaat die opnieuw het levenslicht zal zien via Century Media Records en dit nota bene op vrijdag 13 november. De voortekenen voor een spetterend, donker album zijn alvast gunstig.

Dat men bij onze Zuiderburen weet hoe men een portie duistere, extreme metal moet neerpennen, mag ondertussen geen geheim meer zijn. Wat dat betreft trek ik persoonlijk graag de spreekwoordelijke grens over om mijn oor te luister te leggen bij de vele schitterende, extreme metalbands die gehuisvest zijn in Nederland. Soulburn is wat dat betreft geen uitzondering. Reeds van bij het ‘debuut’ The Suffocating Darkness uit 2014 – in de veronderstelling dat we dit album mogen beschouwen als het debuut van het hedendaagse Soulburn – weet deze band mij te fascineren. Enerzijds om reden dat dit gezelschap in zekere zin niet bepaald de spotlights opzoekt, maar anderzijds – en veel belangrijker – om reden dat de muziek van deze heren gewoonweg voor zich spreekt.

Na het beluisteren van deze derde worp dienen we meteen vast te stellen dat er aan bovenvermelde basis weinig veranderd is. Soulburn weet van bij de episch aandoende opener The Morgue Of Hope meteen weer de juiste snaar te raken: een gevoel van absolute kilte vult meteen de ruimte en maakt zich meester van de tere ziel die het aangedurfd heeft om muzikaal werk van Soulburn op te leggen.

Het scheppen van de juiste sfeer is altijd iets waar Soulburn sterk in geweest is. Anachrist vat wat dat betreft het muzikale geweld van deze Nederlandse furie perfect samen: de combinatie van een wervelende blackmetalriff, een blaffende Twan Van Geel en het befaamde gevoel van absolute desolatie, zal menig liefhebber van het extremere werk werkelijk doen watertanden.

Jammer genoeg begint de machine halverwege wat kleine kinderziektes te vertonen. Vanaf Shrines Of Apathy wordt het tempo tdanig eruggeschroefd en begeeft Soulburn zich in de meer gezapige regionen. Op zich niets mis mee, maar van deze geoliede machine zijn we nu eenmaal meer spier- en slagkracht gewend. Het daaropvolgende Assailed By Cosmic Lightning is eveneens oerdegelijk, maar weinig memorabel.

Na een minder overweldigend middenrif wakkert Soulburn het heilige vuur stevig aan met een afsluitend drieluik om U tegen te zeggen. Gedurende The Godless I wordt het gaspedaal stevig ingeduwd, waarbij de band zelfs flirt met het geluid van pakweg Mayhem. Het afsluitende From Archaeon into Oblivion is dan weer zo een ouderwetse mid-tempo beuker, waarbij Soulburn voor een laatste keer alles uit de kast haalt en de luisteraar simpelweg weet weg te blazen. Het organisch aandoende geluid van deze plaat draagt alleen maar bij aan de hele beleving.

Noa’s D’Ark maakt het lange wachten op nieuw werk van Soulburn meer dan goed. Halverwege de plaat passeert er een klein dipje de revue, maar dat kan het luistergenot absoluut niet temperen. Wie een zwak heeft voor duistere, episch aandoende blackened death metal, overgoten met een stevige dosis doom, zal zich aan deze plaat absoluut geen buil vallen. Noa’s D’Ark zal niet meteen de geschiedenisboeken ingaan als een legendarische plaat, maar stijgt wel makkelijk boven de middelmaat uit. Het ideale werkstuk om je tijdens een herfstachtige vrije dag volledig in te verliezen.

Tracklist: