U vertellen dat het Oekraïense Jinjer aan een stevige opmars bezig is, is een ferm understatement. Vorig jaar bracht het kwartet zowel een ep, Micro, als een lp, Macro, uit waarin zowel prog, djent, avant-garde, metalcore, hardcore, groove metal en nog een handvol andere genres of sub-genres aan bod komen.

Elk festival dat zichzelf respecteert zet tegenwoordig de band op haar bill. Net voor de lockdown werden de Oekraïners tegen wil en dank als headliner gebombardeerd op het Mexicaanse Hell & Heaven festival op zondag 15 maart nadat een resem Europese en Amerikaanse bands hun kat stuurden.

Tatiana Shmailyuk – JINJER @ Rock The Coast – Fuengirola – Spanje

Dik een week voordien werd hun show rond hun jongste werk in het Australische Melbourne opgenomen om acht maand later als livealbum te verschijnen. Wellicht werd de opname van deze set lang op voorhand ingepland. Zoniet begrijp ik niet heel goed waarom Jinjer dan zijn headlineshow op main stage van het grootste Latijns-Amerikaanse metalfestival niet opnam in het Mexicaanse Toluca.  Met de Covid-19-dreiging waren daar toch nog 30.000 dolgedraaide Mexicanen en ondertekende aanwezig in de plaats van de 850 bezoekers in Max Watt’s House of Music in Melbourne.

De 75’ durende live set in het Australische Melbourne werd ondertussen begin juli al gestreamd op de site van Knotfest net als zoveel andere bands in de Streaming Concert Series waar nog elke week een show gestreamd wordt. Jinjer slaagde erin om de energie die ze on stage brengen over te brengen op plaat maar ik mis bij deze live helaas wat netheid bij de klank op bepaalde momenten.

De  show is op een aantal nummers na kraaknet dezelfde show als deze die ze brachten op 28 november 2019 in Antwerpen, meer bepaald in zaal Zappa.
Uiteraard zijn de meeste stukken die gebracht werden op hun allereerste show in het Australische Melbourne afkomstig uit hun jongste album, Macro aangevuld door meer dan de helft van Micro en een stevig portie King of Everything uit 2016, het doorbraakalbum van het kwartet uit Donetsk met de energieke en bevallige Tatiana Shmailyuk achter de microfoon, energie die ook hoorbaar is op dit album.

Na de intro krijgen we net als in Antwerpen Teacher, Teacher! waarin djent en metalcore komen boven drijven met daarbovenop zowel clean vocals als keelklanken van de frontvrouw. Voor het tweede nummer maken we een flashback naar 2015 met Sit Stay Roll Over uit de tijd dat Tatiana nog over een stuk minder tattoo’s beschikte dan nu het geval is, een nummer met opnieuw lekkere riffs van de stille, on stage toch, Roman Ibramkhalilov.

Daarna keren we opnieuw terug naar 2018 met de eerste single van Micro, Ape, dat het eerste en eclectische werk was na twee jaar stilte rond de band en de techniciteit van de band nogmaals bewijst terwijl we dan pas aan het derde nummer gekomen zijn.
En zo gaat het verder op deze live vol ritme- en genrewissels, grunts en growls van Tati Shmailyuk en vooral de technisch huzarenstukjes van de sterke muzikanten die hun professionaliteit hardmaken.

Een overtuigende plaat die me een oneliner herinnert uit Forrest Gump die bij Jinjer helemaal opgaat: “Life (Jinjer) is like a box of chocolates, you’ll never know what you’re gonna get”.