Hatebreed - Weight of the False Self

Label: Nuclear Blast

Ashley Bickx

Al ruim 25 jaar gaat Hatebreed tekeer als een ware pletwals. Ondanks deze meer dan redelijke staat van dienst, zit er nog lang geen sleet op de machine. Na een intermezzo van bijna vijf jaar – vrij lang naar Hatebreed-normen – mogen de fans zich opnieuw in de handjes wrijven. Op 27 november verschijnt namelijk de nieuwste worp, genaamd Weight of the False Self. Een plaatje dat door toedoen van het Coronavirus werd uitgesteld naar het late najaar, waardoor er we dus, met enige lichte zin voor overdrijving, dus bijna vijf jaar dienden te wachten op een vervolg. Weight of the False Self is de zoveelste opmerkelijke plaat in een nog opmerkelijker najaarsoffensief van Nuclear Blast Records. Wij legden maar al te graag ons oor te luister om onze ongezouten mening te kunnen uiten.

In alle eerlijkheid moeten we durven toegeven dat deze review in essentie een maat voor niets is: Een nieuwe plaat beluisteren van Hatebreed is namelijk het equivalent van het opentrekken van een heerlijk gekoeld flesje, Belgisch bier. Het merk mag u zelf invullen. Smaken doet het altijd, tegenvallen nooit, maar verrassen al evenmin. Het muzikale fundament van dit Amerikaans instituut is namelijk al jaar en dag nagenoeg ongewijzigd. Het enige verschil zat hem vaak in kleine nuances. Zoals bij vele dingen in het leven, durfden die kleine nuances al eens minder overtuigend voor de dag te komen. Het is namelijk geen evidentie om een reeds op punt staand concept verder en verder te blijven verfijnen.

De discografie van Hatebreed sluit naadloos aan bij bovenvermelde vergelijking. Ieder album van Jamey Jasta en consoorten werd telkenmale positief onthaald, met uitzondering dan van enkelingen bij wie de hunker naar vernieuwing absolute topprioriteit te zijn. Indien u behoort tot deze laatste categorie heb ik zowel goed als slechts nieuws in petto.

het slechte nieuws is namelijk dat het muzikale fundament opnieuw quasi identiek gebleven is. De energieke, opzwepende hardcore met de nodige metalen spierballen in combinatie met de opruiende, motiverende teksten van Jamey Jasta staat nog steeds centraal. Al zal dit voor de liefhebbers al muziek in de oren klinken. Luister maar naar opener Instinctive (Slaughterlust) en oordeel vooral zelf.

Het goede, positieve nieuws is dat deze Weight of the False Self bij momenten wel een zeer energieke indruk weet te wekken. In vergelijking met voorganger The Concrete Confessional klinkt het allemaal net dat tikkeltje meer enthousiast en komen de bandleden net iets meer gedreven over. Zo duwt de band tijdens bijvoorbeeld het korte Dig Your Way Out het gaspedaal wel zeer diep in om halfweg over te schakelen op een heerlijk potig gedeelte. Ook tijdens het afsluitende Invoking Dominance weten deze heren aardig te verrassen en schotelt de band ons een intro die naar Hatebreed-normen als vrij vernieuwend te bestempelen valt.

Overwegend positieve commentaren dus, al moeten we ook eerlijk durven toegeven dat het niet ieder nummer even sterk weet te overtuigen dat eerder genoemde kleppers. Op tijd en stond overvalt ons nog steeds een soort van auditieve déjà-vu, waarbij sommige nummers net iets te veel in het typische Hatebreed keurslijf gegoten werden. Wing Of Vulture bijvoorbeeld dekt wat dat betreft de lading volledig: een krachtige Hatebreed song, maar dan wel eentje gestript van iedere vorm van vernieuwing, hoe klein deze ook mocht zijn.

Weight of the False Self hoe dan ook een fijne toevoeging aan het ondertussen toch wel zeer indrukwekkende oeuvre van deze hardcoregigant uit Connecticut, waarmee Hatebreed bewijst nog heel wat jaren mee te kunnen gaan. Een klein onderhoud op tijd en stond is meer dan voldoende. Wie Hatebreed de voorbije jaren uit het oog verloren moest zijn, heeft bij deze een meer dan goede reden om de banden met deze heren opnieuw aan te scherpen.

Tracklist: