B R I Q U E V I L L E - Quelle

Label: Pelagic Records

Vanpevenaeyge Carly

De hedendaagse Belgische heavymuziekscene blijft geweldige bands voortbrengen en B R I Q U E V I L L E (de ruimtes tussen de letters maken deel uit van zijn naam) behoort tot de meest intrigerende en meeslepende van hen.

Na het duizelingwekkende instrumentale opus „II“ van 2017 keert het Vlaamse (afkomstig uit Steendorp – Briqueville, heb je hem?) vijftal eindelijk terug met zijn derde studioalbum, een van de eerste echte pandemiealbums die op Pelagic verschijnen. De bandleden moesten het album gescheiden afmaken, wat beter werkte dan ze aanvankelijk hadden verwacht. Het eindresultaat is een verbluffend album dat tegelijkertijd verfijnd en verstikkend is, bestaande uit meerdere kortere nummers in vergelijking met de vorige release, en er is een meer prominente focus op die smakelijke elektronica, die altijd een integraal onderdeel is geweest van B R I Q U E V I L L E’s geluid.

Het album is ook het eerste met een albumtitel:

Quelle betekend “bron” in het Duits, en “welke” in het Frans. Het thema van een ‘bron’, en de ‘welke’ die het reflexief koppelde aan onze vorige albumillustraties gaven ons het gevoel dat we trouw bleven aan ons oorspronkelijke concept, muziek, artwork en clips. Water en zand als bron van leven en dood. Hoe een geïsoleerde ziel met deze elementen omgaat.

Aldus een naamloos bandlid… B R I Q U E V I L L E is namelijk een band gehuld in mysterie. De zwarte Nazgûl-gewaden en gouden maskers die alle leden op het podium dragen, geven hun aanwezigheid de sfeer van een occult ritueel, in feite dragen ze hun maskers al meer dan 10 jaar, en zelfs tijdens repetities. De anonimiteit zorgt voor gelijkheid en voorkomt een persoonlijkheidscultus … en maakt het gemakkelijker om bandleden uit te wisselen zonder dat iemand het merkt.

Maar nu naar de orde van de dag, Quelle dus. Zoals ieder album van B R I Q U E V I L L E heten alle nummers Akte gevolgd door een Romeins nummer. Op dit album gaan ze verder waar ze bij hun tweede plaat gestopt zijn, Akte VIII. Een opbouwende en mysterieuze sound leidt ons het nummer in, om dan over te vloeien in een doomachtige track waar een dreunende sample doorheen de track dwarrelt. Akte IX onderbreekt dit donkere nummer om met een gitaarpartij te starten die meer naar de slugde/post metal neigt. Akte X is een extra lang nummer, waar de gemiddelde duurtijd van de andere tracks ongeveer 6 minuten is, krijgen we hier meer dan 14 minuten voorgeschoteld. Tamelijk rustige post-metal die met een gitaarriedeltje de boel bij elkaar houdt. Eindigen doet deze akte met een zwaar en log intermezzo.

Akte XII draait de rollen om en krijgt de drummer een prominente rol. Waarbij de gitaren klanken uitspuwen die we ook vaak terugvinden bij de sound van Amenra. Akte XIV heeft dan weer een oosters tintje terwijl afsluiter XV met ongeveer hetzelfde idee eindigt waar dit album mee begonnen is. Een synthesizermelodietje (die zo uit de new wave zou kunnen zijn weggeplukt), gevolgd door terug zware doomgitaren. Om dan terug te verdwijnen in de anonimiteit.

Quelle laat zien dat B R I Q U E V I L L E individueel en collectief een groot hart heeft voor het gruizige, donkere, psychedelische, zware en buitenaardse, evenals liefde voor schoonheid en melodie. Het is een soundtrack van de pandemie, niet eerder geschreven en opgenomen, maar tijdens isolatie – en een getuigenis dat isolatie de grootste creativiteit kan voortbrengen.

Tracklist: