Sinds de tour rond Verkligheten met Arch Enemy, Jinjer en Nailed To Obscurity begin vorig jaar, hebben we niet zoveel meer gehoord van Soilwork. Al hebben frontman Björn “Speed” Strid en gitarist/arts David Andersson alles behalve stilgezeten na de tour die hen door heel Europa bracht met uitstappen naar Japan en Australië en dan nog eens een ep uitbrachten tijdens de zomer van 2019.
De Zweden uit Helsingborg bestaan eind 2020 precies 25 jaar en dat wordt gevierd met een ep, A Whisp of The Atlantic.

Nadat beide heren een nieuw album hadden uitgebracht met hun classicrock- en AOR-band The Night Flight Orchestra waar ook Sharlee D’Angelo van Arch Enemy deel van uitmaakt moeten ze wellicht maar weinig tijd uitgetrokken hebben om uit te blazen, zeker David Andersson niet die naast gitarist ook nog eens arts is in een ziekenhuis en wellicht niet wist waar gesprongen dit jaar. Werkmier Mike Portnoy heeft dus zijn evenknie in Europa in de persoon van David Andersson.

David Andersson met The Night Flight Orchestra @ Biebop

In juni vorig jaar bracht Soilwork een ep uit, amper 5 maanden nadat hun jongste langspeler verscheen, en begin dit jaar dus het voortreffelijke Aeromantic met TNFO. En deze A Whisp Of The Atlantic moest uiteraard ook nog gecomponeerd worden.
Dit nieuwe werk van Soilwork laat een andere facet zien van de band, een nog meer melodische kant maar vooral ook meer progressieve kant. Met het eerste stuk dat ook het titelnummer is ben je al zoet voor 16:31 minuten, meer dan sommige ep’s duren en je krijgt dan nog vier nummers extra.
Als prog metal liefhebber kan ik niet anders dan tevreden zijn met dit nummer en ben ervan overtuigd dat veel Soilwork fans mijn mening zullen delen, het is eens iets anders. Wie er niet van houdt kan nog altijd teruggrijpen naar Verkligheten dat niet eens twee jaar geleden verscheen.

De band schreef deze ep omdat ze vaak de indruk hadden dat Soilwork ondergewaardeerd is.
Zoeken ze hiermee nieuwe horizonten op? Ik denk het eerlijk gezegd niet, Strid en Andersson doen dat al samen bij TNFO en hebben beiden nog andere projecten.
De band wil naast het oerelement vuur ook eens een ander element aansnijden: water.

Björn “Speed” Strid @ Trix – Antwerpen (Februari 2019)

Zo verklaart David Andersson zich:
“Vuur is het element dat ons vandaag de dag voedt, maar water is het element waar we allemaal vandaan komen, althans als je gelooft in de evolutietheorie, wat ik van harte doe.
En vuur is het element dat de conflicten in de wereld voedt, en het heeft vaak veel te maken met geslacht, seksuele geaardheid of ras. En ik vind het jammer dat deze conflicten nog steeds bestaan, terwijl we veel verder hadden moeten evolueren”.
Het album is een zoektocht naar iets dat geloof vervangt, iets dat de mensheid niet vertakt door religie.

Het eerste nummer, A Whisp of The Atlantic, is een episch en progressief nummer die David Andersson altijd al willen componeren heeft, met de vreemde geluiden die door het hoofd van de gitarist spoken en deze in één lang nummer te gieten die voor alle duidelijkheid metal blijven.
Het middenstuk bestaat uit drie nummers (Feverish, Desperado en Death Diviner) die samen The Feverish Trinity vormen waarvan Feverish misschien wel het meest typisch Soilwork nummer is en beschikt over een leuke retro seventies video.
Between The Nothingness And The Devil is het vijfde en laatste nummer van het album maar werd uitverkoren om als eerste single van A Whisp of The Atlantic door het leven te gaan.

Het is samen met de titeltrack het enige nummer die dit jaar gecomponeerd werd, de andere drie werden tijdens de zomer van 2019 samengesteld niettegenstaande de heren op talrijke zomerfestivals stonden met of Soilwork of The Night Flight Orchestra. Een nummer over de zin van het leven. In de videoclip zie je de ontmanning van een mannelijke god waardoor geloof in twijfel kan getrokken worden omdat geen enkele godheid de puinhoop die de wereld geworden is gaat oplossen.

Een lekkere plaat die niet op tijd uit de hemel valt om onder de kerstboom te leggen.