Voor het jongste werk van het Amerikaanse extreme metaltrio Macabre dat we mochten ontvangen, moeten we al bijna een decennium terugblikken in de tijd toen Grim Scary Tales verscheen. Lang geleden dus. Liefhebbers van deze strekking, iets die de band zelf omschrijft als murder metal, hoeven niet te wanhopen, er is met Carnival of Killers immers nieuw werk verschenen van het trio dat zich zoals steeds focust op seriemoordenaars en hiermee haar 35^ste verjaardag viert met nog steeds dezelfde bezetting als op dag één van Macabre.

Dit zesde album van de band uit Chicago staat bol van nummers rond Amerikaanse psychopaten en seriemoordenaars als Ted Bundy, Richard Speck, H.H. Holmes, John Wayne Gacy of de satanistische The Night Stalker Ramirez en een handvol seriemoordenaars die tot voor kort nog nooit aan bod kwamen bij Macabre. Seriemoordenaars die je één voor één kunt terugvinden op de hoes van Carnival of Killers die ontworpen werd door frontman Lance Lencioni en kunstenaar Laz Gein.
De draak steken met seriemoordenaars, het moet volgens Macabre kunnen blijkbaar.

Het album begint met een intro bestaande uit kermisgeluiden uit vervlogen tijden maar al snel barst de hel los met het eerste nummer Your Window Is Open dat handelt over de moorden van de Texaanse Latino Ricardo Ramirez die zijn slachtoffers thuis ombracht aan het begin van de jaren ’80 van vorige eeuw.
Verhalen over en rond seriemoordenaars met een stevige deathmetalsaus is wat Macabre al 35 jaar brengt, al waren de beginjaren vooral met grindcore getint, in dit geval 15 korte maar bloeddorstige nummers lang als je de intro niet meerekent. Dit album brengt niet enkel death metal maar ook heavy metal, hardcore, crust, …
Het derde nummer is bijvoorbeeld een nummer die erg goed bij de cover past en niet meteen een genre kunt aansmeren, het lijkt met geschreven voor een circusact. Frank Zappa met een extreme metal tintje.

Stinky is dan weer helemaal anders en heeft wat mee van Faith No More met een scheut habanero saus en misschien net iets chaotischer op bepaalde momenten.
Them Dry Bones, creëert een enigszins vrolijke sfeer met een ziekelijke toon voor humor. Er is geen twijfel mogelijk, fans van Macabre moeten ongetwijfeld over een morbide gevoel voor humor beschikken om de gruwelijke teksten en de schakelingen van complex gitaarwerk te waarderen tijdens deze muzikaal getinte les over voornamelijk Amerikaanse seriemoordenaars.

Naar het einde van het album toe krijgen we Warte Warte, een nummer rond de Duitse seriemoordenaar en kannibaal Fritz Haarmann, beter bekend als de slager van Hannover die in de jaren na de eerste wereldoorlog talloze daklozen vermoorde door hun keel door te bijten terwijl hij seks had met hen en vervolgens een deel van hun vlees opat.

Het valt op dat de bandleden vrij polyvalent zijn op muzikaal gebied en veel verschillende registers opentrekken. Frontman Lance Lencioni geeft daar een staaltje van tijdens het voorlaatste nummer waarin hij op bepaalde momenten zijn stem al even hoog laat gaan als King Diamond en in hetzelfde nummer zijn talent voor gitaarsolo’s etaleert.

Een eenvoudige plaat is dit niet maar er zullen ongetwijfeld amateurs zijn voor het genre.