Neck Of The Woods - The Annex Of Ire

Label: Pelagic records

Vanpevenaeyge Carly

Heb je het ook dat je naar een album luistert en het gevoel hebt dat het op de een of andere manier beter is dan je denkt? Dan moet je zeker eens The Annex Of Ire beluisteren, de nieuwe van het Canadese progressieve deathmetalgezelschap Neck Of The Woods.

Neck Of The Woods is een rusteloze band, nooit tevreden om te lang bij hetzelfde idee te blijven zitten; Bij het schrijven van deze nummers hebben ze een balans gevonden tussen deze impulsen en de controle waarmee ze zichzelf in bedwang houden. De band geeft zijn muziek de vrijheid om te ontdekken en daarmee hebben ze een plaat gemaakt vol leven en enthousiasme. Het combineren van kolkende metalcore met elementen van death metal, extreme progressieve metal en soms zelfs akoestische folk geeft The Annex of Ire is iets heel speciaals.

Zo ook bij opener en tevens titeltrack The Annex Of Ire. Hun mix van deze verschillende genres is op deze track al meteen te horen. De intro van een bonzend hart gaat over in een rustig gitaarmelodietje tot je plots wakker geschut worden en middenin de kolkende massa die deze Canadezen produceren voor de leeuwen gegooid wordt. En zoals elke progressieve band past krijgen we voorbij het midden van het nummer een rustpauze om er daarna terug in vliegen. Op naar Ambivalence die een prachtige gitaarsolo bevat waar menig gitaristen jaloers zouden op zijn. Vision Loser heeft een warrige samenstelling maar na meerdere luisterbeurten ontdek je dat dit niet zomaar een improvisatie is maar serieus wat logica bevat. Vooral naar het midden toe sluipt er zware progressieve metal – in gedaante van kalmere maar onlogische prog – in het nummer om dan deathmetalgewijs te vervolgen.

Dit recept (waar Neck Of The Woods blijkbaar een patent op heeft) wordt stevig doorgetrokken op het iets grappiger (voor zover er te lachen valt bij death en prog) Strange Consolation. De vocalen van frontman Jeff Radomsky klinken op dit nummer zoals de grommende doommetalzangers, samen met een herkenbaar deuntje is dit misschien wel het meest toegankelijkste nummer. Afsluiter The Tower illustreert nog een laatste keer waarom dit zo een fijne band is om naar te luisteren. Technische deathmetalgitaarriffs gecombineerd met zware progressieve toetsen en een brullende schuurpapieren zang. Klinkt allemaal niet erg bemoedigend maar geef deze band een kans, en een paar luisterbeurten, en je zult merken dat er veel potentieel in Neck Of The Woods zit.

Nog een PITTIG detail meegeven: bij hun merchandise verkopen ze een zeer pittige saus genaamd The Annex Of Fire. Ze promoten deze zeer pikante saus als: “Curious to know what Progressive Death Metal tastes like, Try This”. Beter konden ze hun album en genre niet promoten, denk ik.

Tracklist: