Rezet - Truth In Between

Label: Metalville Records

Ashley Bickx

Met Truth In Between is het uit Duitsland afkomstige kwartet van Rezet toe aan langspeler nummer vijf. Niet slechts als je het mij vraagt, wetende dat het debuut pas in 2010 het levenslicht zag. Aan creativiteit geen gebrek, hetgeen ongetwijfeld kadert in de revival dat het thrashgenre het laatste decennium heeft doorgemaakt. Een revival gaat evenwel steeds gepaard met het spreekwoordelijke kaf dat van het koren gescheiden moet worden. Tot nu toe wist Rezet zich steeds te manifesteren tussen het koren. Of dat ook na het beluisteren van deze Truth In Between, ook nog steeds het geval is, lees je hier!

Zoals reeds aangehaald, is Rezet met deze plaat toe aan de vijfde langspeler. Normaal wordt steeds voorgehouden dat de derde plaat de belangrijkste van allemaal is, maar om eerlijk te zijn, is ieder album van belang. Indien een band wil doorstoten naar de top, mag de band in kwestie namelijk absoluut geen steken laten vallen, of het kalf is reeds van bij aanvang verdronken. Rezet heeft zich steeds mooi staande gehouden, maar desalniettemin is deze band nog niet uitgegroeid tot een grootmacht in het genre. En daar is op zich een vrij logische verklaring voor.

Ook deze Truth In Between schotelt de luisteraar een portie heerlijk, ouderwetse thrash metal voor, waarbij toegankelijkheid evenwel duidelijk primeert op agressie. Rezet neigt dan bijvoorbeeld ook eerder naar Tankard dan naar Sodom om nu maar een voorbeeld te geven. De vocalen van frontman Ricky Wagner zijn vrij melodieus en blenden wonderwel met het eerder frivole, aanstekelijke, naar heavy metal neigende gitaarwerk van gitarist Heiko Musolf. Wat betreft is deze Truth In Between een meer dan aardig schijfje, waarbij het verdomd moeilijk is om stil te blijven zitten. Nummers als Deceived By Paradise en Renegade zijn vatten perfect samen waar Rezet voor staat.

Anderzijds is het toch niet allemaal rozengeur en maneschijn: zo had de mix in eerste instantie iets krachtiger en overweldigender gemogen. Nu oogt het toch net iets te flauw. Een iets hardere mix zou deze plaat ongetwijfeld naar een hoger niveau getild hebben. Daarnaast weet niet ieder nummer eenzelfde positieve indruk na te laten. Ballad Infinite End is een mooie poging tot sentiment, maar buiten enige variatie voegt dit nummer weinig toe aan het muzikale geheel. Ook een nummer als Jailpit behoort niet meteen tot het sterkte materiaal van deze Duitsers. Rezet had van mij betreft finaal een nummer of drie overboord mogen gooien.

Truth In Between is opnieuw zeker en vast geen slecht album, maar een absolute topper is het evenmin. Desalniettemin heeft deze plaat zeker en vast zijn momenten, maar kampt anderzijds ook met enkele manco’s die de overweldigende luisterervaring in de weg staan. Zoals altijd zal de waarheid ergens in het midden liggen. Liefhebbers van het melodieuze thrashwerk moeten dit schijfje evenwel zeker een kans geven.

Tracklist: