Na vier lange jaren geduld uitoefenen, mogen de liefhebbers van een portie extreem doods metaal op 22 januari opnieuw de handen warm wrijven met een nieuwe release van Asphyx, misschien wel de grootste Nederlandse deathmetalband aller tijden. Een boude uitspraak, maar ik neem eventuele haatberichten een graag bij. Necroceros is niet zo maar het zoveelste album uit de cataloog, want vanaf 22 januari behoort Asphyx voortaan tot het rijke kransje bands dat tien of meer langspelers op de wereld heeft weten los te laten. Century Media Records neemt nog steeds alle administratieve zaken voor haar rekening, terwijl wij dan weer stonden te popelen om deze Necroceros aan een uitgebreide bespreking te onderwerpen.

Ondanks het feit dat de Belgische deathmetalscene de laatste jaren stevig aan het boomen is, blijven wij Belgen toch stiekem watertanden bij al het brute geweld dat onze Noorderburen de laatste decennia voorgeschoteld gekregen hebben. We moeten een kat een kat durven noemen. De Nederlandse deathmetalscene mag wat mij betreft immers gerust naast de Amerikaanse en de Zweedse scene geplaatst worden. Een van die bands die hier mee verantwoordelijk is, is ongetwijfeld Asphyx. Tijdens de ‘Nillies’ leek het vlaggenschip een eerder stille dood te gaan sterven, maar dat was buiten Martin Van Drunen en co gerekend. Met albums als Death… The Brutal Way en voornamelijk Deathhammer werd de grote poort gewoonweg verpulverd, waarna Asphyx met het album Incoming Death uit 2016 definitief wist door te stoten naar de top van de (Nederlandse) deathmetalscene.

Dat zuurverdiende plaatsje aan de top zullen deze heren niet meteen kwijt raken. Toch niet de komende jaren, want deze Necroceros bevat werkelijk alles om uit te groeien tot een van de deathmetalplaten van 2021. Opnieuw een wel erg voorbarige uitspraak, maar het vroege tijdstip op het jaar mag geen belemmering vormen om de waarheid aan het licht te brengen. Asphyx is er namelijk opnieuw met verve in geslaagd om met een brok agressieve death metal voor de dag te komen, waarbij zowel pure death metal hand in hand gaan met trage, doomy passages. Nummers als The Sole Cure Is Death, Molten Black Earth en het eerder humoristisch Botox Implosion hebben werkelijk alles in huis om zowel een festivalweide als een vochtige club tot een waar slagveld om te toveren. Daar tegenover staan dan weer meeslepende, intrigerende mid-tempo beukers van jewelste als Mount Skull en het afsluitende Necroceros.

De prijsbeesten van deze Necroceros zijn evenwel Three Years Of Famine en The Nameless Elite: Op Three Years Of Famine haalt Asphyx de Chinese Grote Sprong Voorwaarts met bijhorende ingrijpende hongersnood van onder het stof, hetgeen resulteert in een intrigerend, meeslepend epos, waarbij we zowaar zelfs een akoestisch intermezzo voorgeschoteld krijgen. The Nameless Elite is dan weer op het eerste gehoor een vrij rechttoe-rechtaan deathmetalnummer, dat evenwel pas na enkele luisterbeurten zijn ware gelaat laat zien. De ijzersterke outro zorgt met een dosis kippenvel voor de spreekwoordelijke kers op de taart.

Het meest verrassende aspect van deze plaat is misschien wel de vaststelling dat de strot van Martin Van Drunen naarmate de jaren verstrijken schijnbaar beter en beter tot zijn recht komt. Dit resulteert in een stemgeluid dat nog steeds gortdroog, rasperig en volledig doorleefd klinkt. Waar wij met wijlen Eddy Wally de ‘Voice of Europe’ in huis hadden, hebben onze Noorderburen met Martin Van Drunen de ‘Voice of Death Metal’ in handen. Voila, boude uitspraak nummer drie is ook weer een feit.

Wie zich de moeite getroost heeft om de review van de eerste tot de laatste letter door te lezen, zal ongetwijfeld begrijpen dat deze Necroceros een dijk van een plaat is, die meteen tekent voor het eerste absolute hoogtepunt van 2021. Indien Asphyx platen van dit kaliber blijft afleveren, oefenen wij met plezier minstens vier jaar geduld uit. Liefhebbers van het genre kunnen bij deze blind toeslaan, maar in essentie zou iedere, zichzelf respecterende metalfan deze plaat aan zijn of haar collectie moeten toevoegen. Gloeiend heet aanbevolen, zoveel mag duidelijk zijn!

Tracklist:

1. The Sole Cure Is Death
2. Molten Black Earth
3. Mount Skull
4. Knight Templar Stand
5. Three Years In Famine
6. Botox Implosion
7. In Blazing Oceans
8. The Nameless Elite
9. Yield Or Die
10. Necroceros

Tot slot nog een boodschap van algemeen nut: nu een fysieke release show een verre utopie lijkt, willen de heren van Asphyx deze heuglijke gebeurtenis toch niet zo maar aan zich voorbij laten gaan. Om deze reden zal Asphyx op zaterdag 23 januari 2021 om stipt 21u00 de planken van de Metropool in Hengelo betreden om de lokale venue volledig met de grond gelijk te maken. En het beste van al is dat deze show live te volgen zal zijn via een livestream. Meer informatie hieromtrent kan u terugvinden op de facebookpagina van Asphyx zelf of op het specifieke facebookevent dat hiervoor werd aangemaakt. Komende zaterdagavond is bij deze dan ook weer ingevuld.