Soen is een vaak voorkomende familienaam in Zuid-West-Vlaanderen en Noord-Frankrijk.
Soen, uitgesproken als “sowèn”, is ook de naam van een voortreffelijke prog-metalband uit Zweden die net op de laatste vrijdag van januari 2021 een nieuwe langspeler op de markt brengt. Inmiddels het vijfde album van de band met een stempel van melodieuze maar complexe progressieve rock en metal die in deze muziekmiddens bekend werd door Martín López op drums, de voormalige drummer van het eveneens Zweedse Opeth.
Lanterfanten doen ze bij Soen alvast niet. Vijf albums in minder dan tien jaar tijd. Dat is productief zijn. Niet te veel maar ook niet té weinig.
Naast Martín López is frontman Joel Ekelöf het andere oorspronkelijke lid van toen de band opgericht werd als een amalgaam van muzikanten uit bekende en minder bekende metalbands zoals de twee voornoemde die een verleden hebben bij Opeth of Willowtree. Naast hen was ook Steve Di Giorgio een vooraanstaande naam als bassist van Testament.
Net zoals de gerenommeerde drummer het uitlegde bij het begin van de carrière van de outfit brengt Soen progressieve, melodieuze, fijnmazige en bij momenten stevige muziek zoals dat ook het geval is op het excellente Imperial.
Op zijn vijfde werk deinst Soen er niet voor terug opnieuw de perceptie van het leven en de mensheid uit te dagen, zeker niet na een jaar vol ellende en onzekerheden. Dat deden ze al op eerdere werken en dat zetten ze in 2021 verder met Imperial. Hun reis door de psyche van de mensheid en de raadsels van onze tijd gaat gewoon verder in acht nieuwe heldere maar songs waarbij de perfectie nagestreefd wordt. Een therapeutische release voor zowel Soen als voor zijn fans en volgelingen overal ter wereld.
Martín López gaf er de volgende uitleg bij: “In mijn leven probeer ik zo existent als mogelijk te zijn maar ik denk dat de muziek en natuur van Soen de enige plek zijn waar ik écht, écht het gevoel heb dat ik mezelf kan zijn”. “Als je thuis bent, muziek maakt of teksten schrijft, dan kun je jezelf echt uitdrukken zonder oordeel en in alle vrijheid” vult de Zweed met Uruguayaanse roots aan.
De pure kracht en poëzie van Soens dynamiek komen op Imperial wellicht nog meer aan bod dan op voorgaande werken, nog meer aangescherpt dan ooit voordien als product van het virus die ons leven al bijna een jaar lang in bedwang houdt. Door het gebrek aan shows en festivals kregen de jongens meer mogelijkheden om zich te focussen om het componeren van nieuwe muziek. Imperial is tevens het eerste werk van Soen waarop de nieuwbaken Oekraïense bassist Oleksii Kobel te horen is die in eigen land ook actief is in een coverband.
Maanden lang kon elk lid van de formatie werken aan wat een schitterend resultaat is geworden en dat is duidelijk merkbaar in het resultaat.
Na een aantal luisterbeurten stel je vast dat Imperial net als de vorige twee albums een topplaat is waarover niet enkel in het begin van het jaar zal gesproken worden en misschien wel hun beste werk is tot op heden ondanks de sterke releases Lykaia en Lotus uit het niet zo verre verleden. Een plaat met zeer toegankelijke zang en dito drumwerk al zijn de riffs van Canadees Cody Ford zeker ook niet te versmaden. Alle vergelijkingen met Tool of Opeth mogen vanaf nu eens en voor altijd ophouden. Soen heeft een heel eigen en meesterlijke sound.
0 reacties