Paranorm - Empyrean

Label: Redefining Darkness Records

Ashley Bickx

Met Paranorm presenteren we een nieuwe Zweedse band, afkomstig uit het prachtige Uppsala. Al is ‘nieuw’ eerder relatief, daar de band officieel – volgens Metal Archives althans – bestaat sedert 2008. Desalniettemin zijn deze heren tot op heden nooit verder geraakt dan een demo en twee ep’s. De eerste stappen lopen niet voor alle bands even vlot. Het siert Paranorm evenwel dat ze ruim de tijd genomen hebben om hun officiële langspeeldebuut op de markt te brengen en aldus zeker niets hebben willen overhaasten. Je moet het ze maar nageven in deze actuele, vluchtige samenleving. Na twaalf jaar is het echter welletjes geweest en acht de band de tijd rijp voor het grote werk middels het debuut Empyrean dat op 26 februari zal verschijnen via het label Redefining Darkness Records.

Genoeg randinformatie; tijd voor het echte werk, want daar valt heel wat over te vertellen. Als je weet dat de muziek van Paranorm te bestempelen valt als een kruising tussen progressieve en technische thrash metal, weet je al dat we hier een opmerkelijk album voorgeschoteld zullen krijgen. Wie een makkelijk verteerbaar thrash album verwacht, is er dan ook compleet aan voor de moeite. Empyrean is namelijk te beschouwen als een vette kluif. Een vette kluif die heel wat draaiuren nodig heeft om volledig te doorgronden en zelfs na ontelbare luisterbeurten keer op keer nieuwe invalshoeken laat horen.

Ondanks het feit dat deze debuutplaat maar acht songs telt, klokt het album vlotjes af boven de 54 minuten. De gemiddelde speelduur van ieder nummer varieert rond de zes minuten, met uitzondering dan van een drietal nummers die zelfs de kaap van de acht minuten weten te bereiken en zelfs te overschrijden. Desalniettemin stoort de lengte van de nummers an sich allerminst en vormt dit net de kracht van dit langspeeldebuut.

Die kracht zit hem voornamelijk in het feit dat deze Empyrean weet te boeien van de eerste tot de allerlaatste noot. Het is dan ook ontzettend lang geleden dat een thrashplaat mij zo wist te fascineren en mij continu deed teruggrijpen naar de repeatknop. De ene na de andere memorabele riff wordt afgevuurd, waarbij de vele lichte tempowisselingen en innovatieve muzikale invalshoeken de aandacht continu messcherp houden en dat zonder een overload aan triggers te creëren. Bovendien is de band niet vies om op tijd en stond de voet volledig naast het gaspedaal te plaatsen en met een ingetogen, akoestisch gitaarstuk voor de proppen te komen. Neem nu bijvoorbeeld de fenomenale intro van het nummer Edge of the Horizon of de lang uitgesponnen brug in het afsluitende Desolate Worlds (Distant Dimensions). Als deze muzikale passages geen gevoelige snaar weten te raken, weet ik het ook niet meer.

Aan de andere zijde van het spectrum valt het dan weer op dat deze Empyrean tevens vrij old school klinkt en dicht aanleunt bij het geluid van thrashbands uit het eind van de jaren tachtig. And Justice For All is het album bij uitstek dat qua productie spontaan mijn gedachtengang binnentreedt bij het beluisteren van dit impressionante werkstuk.

Het enige nummer dat wat mij betreft ietwat uit de boot valt, is Cannibal dat gekenmerkt wordt door een vrij agressieve insteek. Om deze reden weet het refrein mij niet meteen te overtuigen. De gitaarsolo’s en dito drumsalvo’s zijn daarentegen weer van een waar ‘paranormaal’ niveau, waardoor Paranorm er desondanks in geslaagd is om zelfs dit minst indrukwekkende nummer van de plaat de moeite waard te maken.

U hoort mij al aankomen: Empyrean en bij uitbreiding de band Paranorm mag nu al bestempeld worden als een van de muzikale ontdekkingen van het jaar 2021. Zelden heeft een moderne thrashplaat zo een overweldigende indruk weten na te laten. Iets wat grotendeels te verantwoorden valt door de grote mate van techniciteit, met name wat betreft het virtuoze gitaarspel. Als je er als thrashband bovendien in slaagt om een nummer van meer dan acht minuten van de eerste tot de laatste nanoseconde boeiend te houden, weet je dat als luisteraar een uitzonderlijk album in handen hebt. Paranorm mag dan ook met recht en rede in een adem genoemd worden met bands als Voivod en andere Vector‘en. Ik acht de krans dan ook groot dat Empyrean binnen elf maanden wel eens zal mogen pronken met de award voor het beste debuutalbum van het nieuwe jaar. Misschien dat er zelfs nog wel iets meer in zal kunnen zitten. De tijd zal het ongetwijfeld uitwijzen.

Tracklist: