Architects is al jaren een gevestigde waarde in de metalcore- en post-hardcorewereld om niet te zeggen dat die tot de absolute top behoren van dit marktsegment.
For Those That Wish To Exist is inmiddels het negende album van de jongens uit Brighton in het uiterste zuiden van Engeland, een langspeler van net geen uur. Dankzij de jarenlange ervaring werd de productie van het album in eigen huis gehouden, meer bepaal met drummer en bandstichter Dan Searle en gitarist Josh Middleton die ook actief is in zijn eigen band Sylosis die hij 20 jaar geleden oprichtte en in 2017 tot Architects toetrad na het overlijden van Tom Searle.

2021 is dus een nieuwe start wat Architects betreft. Na een lang rouwproces, achter de schermen, brengen ze voor het eerst een plaat uit waarop geen enkele nummer staat die niet gecomponeerd werd door Tom Searle of waaraan hij geen bijdrage leverde.

Aanvankelijk was gepland om deze For Those That Wish To Exist in Australië op te nemen van het begin van vorig jaar maar onverwachte omstandigheden gooiden roet in het eten.
Nee niet de pandemie maar de bosbranden die Australië teisterden begin 2020. Omdat drummer Dan Searle zijn zoon meehad en op bepaalde dagen stadscentra off limits waren voor kinderen moeste de plannen opgeborgen worden en werd uitgeweken naar het relatief nabije Bali.

Architects @ Santana 27 – Bilbao – Spanje (Foto genomen in opdracht van Mariskal Rock Spanje).

Dit album is wat minder heavy dan voorgaande album en ook iets melodieuzer kwestie van wat verandering te brengen. Het is niet de eerste keer dat de jongens het roer enigszins omgooien maar de opnames zijn daarvoor niet minder succesvol. Opeth en Katatonia hebben ook hun detractoren die hen een omzwaai verwijten in hun carrière maar het is heus geen poppy While She Sleeps geworden (niets mis daarmee). En het is ook een meer filosofisch werk geworden.

Groot was mijn verbazing toen ik merkte dat Winston McCall van Parkway Drive op de credits stond van de lp die ik aanschafte op de site van de band vermits we bij Amped-Up geen commerciële contacten hebben met Epitaph, de label van Bad Religion-gitarist Brett Gurewitz.

Was er twee jaar geleden geen gekibbel tussen beide bands omwille van de headlinepositie op Jera On Air 2019? Mocht er intern iets geweest zijn tussen beiden bands dan is het ongetwijfeld verleden tijd. Tabula rasa! Luister maar eens naar Impermanence, het nummer waarin Sam Carter en Winston McCall samen hun keel open zetten op het einde van het stuk.

Er zijn nog twee bijkomende samenwerkingen met artiesten die helemaal niet actief zijn in hetzelfde muziekgenre maar daarom niet minder goed zijn, Mike Kerr van het Engelse duo Royal Blood die opgroeide in hetzelfde dorp als Sam Carter en Simon Neil van het volgens mij nog steeds veel te onderschatte Biffy Clyro, meesters van de alternatieve rock. En wat een track is Goliath geworden waarin de twee frontmannen een samenspel creëren.
Aan de andere kant van de channel spreken ze al van een nummer van het jaar.

Dat de band bezig is met het milieu is geen geheim, al jaren zetten ze zich in voor Sea Sheperd, voorvechters in de strijd tegen de vossenjacht in hun eigen Engeland, richten zich op duurzaamheid betreffende hun merch net als tijdens het touren en zijn alle vijf sinds jaren vegans.
Deze instelling is ook het thema rond For Those That Wish To Exist waarop vragen gesteld worden hoe het zit met de toekomst van onze aardkloot. Een aantal songtitels zoals Do You Dream of Armageddon?, Black Lungs, An Ordinary Extinction of Flight Without Feathers zeggen meer dan genoeg.

Wat mij betreft is dit een heel sterke plaat die het hedendaagse moderne metal vertegenwoordigt met een slot die menigeen zal verbazen. Outstanding.