Bijna vijf jaar na de release van Human Collapse, zijn de Franse heavy rockers van Los Disidentes Del Sucio Motel (LDDSM) terug met hun vierde album Polaris, dat nu op 2 april zal verschijnen via Klonosphere. Er zijn geen twee LDDSM-albums hetzelfde en Polaris is daar geen uitzondering op en klimt weer een grote stap omhoog in hun evolutie als muzikanten en songwriters. Polaris ziet het vijftal verder afstand nemen van de stoner uit hun vroege dagen en meer progressieve texturen en psychedelische stemmingen omarmen, denk maar aan de latere Barones die wat Pink Floyd-deuntjes jamt. Zware en krachtige riffs zijn verweven met progressieve melodieën en versterkt door meerlagige vocale arrangementen. Opgenomen bij White Bat Recorders door Rémi Gettliffe, is Polaris de meest gedurfde, dynamische en volwassen release tot nu toe, de vervulling van de visie die ze bijna 15 jaar geleden wilden creëren.

LDDSM was oorspronkelijk een recreatieve groep omdat we allemaal parallel in andere bands speelden. En uiteindelijk stopten die andere bands allemaal en werd LDDSM onze belangrijkste groep. 16 jaar later zijn we hier met 4 albums, 4 ep’s. Met een identiteit die evolueert over de albums en gemarkeerd met een transcendent geluidskarakter Op Polaris biedt LDDSM ons een ongekende mix van stoner, metal, maar ook progressieve rock van het beste allooi, allemaal gemengd met hardrock, zelfs psychedelische rock.

Polaris zou je kunnen beschrijven als een conceptalbum en betreft een thema die de LDDSM-leden dierbaar is. Ditmaal draait alles rond het universum en meer bepaald de Poolster. Uiteraard past de muzikale richting waar deze Elzassers uitgaan beter bij het concept dan hun stonerachtergrond. Na de Pink Floyd-achtige intro (een band waar LDDSM enorm naar opkijkt en waar hun muziek enigszins op geïnspireerd is), krijgen Blood-Planet Child in ons gezicht gegooid. Een wake up call die kan tellen. Op de achtergrond hoor je nog duidelijk de zware stonergitaren, die trouwens als een rode draad doorheen het album verweven zitten, gecombineerd met hun progressieve en psychedelische klanken. Dark Matter kunnen we onder de zelfde noemer plaatsen.

Blue Giant echter geeft ons een rustpauze, al is het naar progressieve normen, maar in het hoofd blijft het toch maar doormalen en wordt ons eigenlijk weinig rust gegund. Alpha Ursea Minoris (poolster of polaris) kunnen we hier als hetzelfde beschrijven. Ook als is dit wel een nummer die er een stevige trend aan overhoudt. Om een vergelijking te maken hoe je de muziek (en dan vooral dit nummer moet voorstellen), kijk dan naar de film Armageddon. Er gebeurt van alles, spannend, veel loopt fout en uiteindelijk komt alles goed. Eathrise ‘ intro klinkt dan terug alsof je in een zwart gat terecht gekomen bent en je ontdekt het onontdekte, Mysterieus en spannend. Op deze track is duidelijk te horen dat de adoratie voor Pink Floyd groot is. Afsluiter The Great Filter zorgt voor een waardig einde. Eigenlijk zou je de plaat in omgekeerde volgorde moeten beluisteren. Akoestisch startend om steeds verder en heviger te musiceren.

Los Disidentes Del Sucio Motel heeft met Polaris een mooie evolutie gemaakt van stoner naar het progressieve waarbij het aanvaardbare niet uit het oog verloren is gegaan. Zeker een band om in de gaten te houden.