Alluvial - Sarcoma

Label: Nuclear Blast Records

Ashley Bickx

Ruim vijf jaar geleden staken enkele prominente figuren binnen het deathmetalgenre de koppen bij elkaar. Deze prominente figuren hadden op dat ogenblik stuk voor stuk hun strepen reeds verdiend in het uitermate agressieve werk, maar waren desalniettemin de mening toegedaan dat ze hun muzikale ei toch niet volledig konden uitbroeden. Net om deze reden zag in 2016 de band Alluvial het levenslicht. Nog geen jaar later werden alvast de eerste potten verbrijzeld met het sterk debuut The Deep Longing For Annihilation dat uitgebracht werd in eigen beheer. Al snel werd Alluvial opgepikt door Nuclear Blast Records, waarna het grote publiek op 28 mei mag kennis maken met Sarcoma, het langverwachte tweede album van deze veelbelovende metalband.

Wanneer je deel uitmaakt van topacts als The Black Dahlia Murder, Suffocation of Thy Art Is Murder behoor je tot de absolute top van de extreme muzikale scene. Voormelde bands staan evenwel niet directgarant als de meest ‘atmosferische’ der metalbands. Laat dat net de reden zijn waarom deze heren nood hadden aan een bijkomende muzikale uitlaatklep, waarbij de juiste atmosfeer primeert boven een allesverpulverende dosis death metal. En zo zag Alluvial dus het levenslicht, waarna dus meteen stevig werd uitgehaald met het sterke debuut The Deep Longing For Annihilation.

Ruim vier jaar later is het dus tijd voor de langverwachte opvolger Sarcoma. Een plaat waarbij het atmosferische opnieuw overduidelijk van primordiaal belang is. Die atmosfeer wordt geruggesteund door een zeer technische en progressief muzikaal aspect, waarbij een streep djent nooit veraf is. Meer zelfs, bij momenten klinkt Alluvial als een bastaardkind van pakweg Meshuggah en Periphery. Het dissonante, aritmische riffwerk van gitaarvirtuoos Wes Hauch is bij momenten werkelijk onnavolgbaar en tilt deze plaat daadwerkelijk naar een hoger echelon.

Muzikale diversiteit wordt bij Alluvial hoog in het vaandel gedragen, want deze heren zijn bovendien niet vies om flink buiten de lijntjes van het genre te kleuren, hetgeen resulteert in een pakkende song als 40 Stories, Een nummer dat zich nog het best van al laat omschrijven als een gedurfde combinatie van pakweg Whitechapel en ons eigenste Stories From The Lost. De krachtige, cleane zang van gitarist Wes Hauch is misschien nog de grootste verrassing van allemaal. De combinatie van ingetogen cleane zang met de ruige strot van frontman Kevin Muller is verhoudt zich tot elkaar als een perfecte symbiose. Sugar Paper is dan weer een instrumentaal nummer van bescheiden epische proporties dat zeker en vast niet te beschouwen is als een miscast op deze Sarcoma.

Hoe progressief en atmosferisch de muzikale insteek van deze Amerikanen ook mag klinken, Alluvial is en blijft een rasechte deathmetalband, hetgeen zich vertaalt in een resem krakers van de bovenste plank. Nummers als Exponent, The Putrid Sunrise en het afsluitende Anodyne laten horen dat het ook niet altijd even ingewikkeld hoeft te zijn. Wij zijn nu al benieuwd hoe deze krakers zich zullen vertalen naar het livecircuit.

Met Sarcoma levert Alluvial een sterke tweede plaat af, waarmee de band alle hoge verwachtingen daadwerkelijk weet in te lossen. De muziek van deze heren zal ongetwijfeld niet voor iedereen weggelegd zijn, maar dat mag hier net beschouwd worden als een sterkte. Sarcoma is bovendien geen plaat die zich meteen na enkele luisterbeurten vlot laat behappen. Als luisteraar zal je wel degelijk de tijd moeten nemen om deze plaat ten volle te doorgronden. Wie hiervoor de nodige tijd uitrekt, zal heel wat luisterplezier beleven aan deze technische, atmosferische deathmetalplaat.

Tracklist: