Tien jaar geleden schafte ik me A Series Of Unfortunate Concurrencies aan bij de emblematische platenwinkel Pop Center in Kortrijk, aangetrokken door de cover en het etiket “moderne metal”. De progressieve kant aan A Series Of Unfortunate Concurrencies motiveerde me om een aantal jaren later hun tweede opus aan te schaffen. Nu tien jaar na het uitbrengen van hun eerste album zijn de Grieken van Scar of the Sun toe aan hun derde langspeler, Inertia, die op 14 mei verscheen bij Napalm Records, hun eerste bij de Oostenrijkse label.

Dezelfde line-up als bij hun eersteling klopte aan bij de legendarische affineur Jens Bogren voor de finishing touch en dat is vaak belovend. Ondanks twee sterke albums kwam de band niet écht van de grond buiten hun landsgrenzen. Met de steun van Napalm Records zou daar wel eens verandering in kunnen komen.

Inertia staat bol van gotische, progressieve en melodische death metal van Zweedse stempel verpakt in tien songs met een meer gutturale stem van zanger Terry Nikas dan op voorgaande werken. We krijgen op Inertia ook agressievere muziek te horen teweeggebracht door de relatief recente geschiedenis van de band en de turbulente jaren waarin Griekenland het afgelopen decennium verkeerde. Een recent verleden waaruit talloze drama’s ontsproten veroorzaakt door een erg economische en humane crisis én vooral corrupte politici die een decadent leven bleven leiden terwijl Jan-met-de-pet in extreme armoede leefde. Vandaar de agressie op deze plaat.

Inertia steekt van wal met het instrumentale Hydrogen om vervolgens toe te komen aan de eerste single en titeltrack die je in zijn greep neemt dankzij het catchy refrein. Op het daaropvolgende I Am The Circle krijgen we voor het eerst een gastzangeres te horen in de hoedanigheid van Chrysa Tsaltabasi van Spineless die we even later nog eens terugkrijgen op het rustige en korte Oxygen tot het halfweg iets steviger wordt.
Het is echter niet allemaal driftig, Quantum Leap Zero I: Torque Control laat ook een zachtere kant van Scar of the Sun horen, hun melodische kant die wat mee heeft van Paradise Lost en kritiek spuit op de gebeurtenissen in Griekenland in 2015 verdeeld over drie stukken die een trilogie vormen.

Scar of the Sun @ Biebob in maart 2017

Even voorbij halfweg krijgen we tijdens The Fallible Experiment een tweede samenwerking, deze keer met een zekere Nikolaos Kazazis.
Zenith to Minos heeft bijvoorbeeld weinig met Griekenland te maken maar handelt over de moord op JFK, een obsessie van de frontman, en is eigenlijk een zin uit de Franse politieke prent van Henri Verneuil uit 1979, I comme Icare met Yves Montand in een hoofdrol.
Het slot van het album, Anastasis (Grieks voor wederopstanding),  is een persoonlijk nummer wat Terry Nikas betreft. Kort na zijn huwelijk werd zijn schoonmoeder Anastasia opgenomen in het ziekenhuis en overleed even later. Het is geen geheim dat bewoners van het zuiden in het algemeen sterkere familiale banden hebben dan wij.

Inertia is een plaat die ongetwijfeld goed gaat scoren dankzij de catchy kant ervan maar ook met dank aan de mix aan subgenres die de metalwereld rijk is en op Inertia terug vindt.