Begin de lente van 2020 kreeg Esa Holopainen, gitarist bij Amorphis, een oproep van een zekere Nuno Laurenne, producer en eigenaar van opnamestudio’s Sonic Pump in Helsinki. Reden van de oproep: het voorstel om een eerste soloalbum op te nemen en uit te brengen. Vermits alle plannen voor de tour rond het dertig jarige bestaan van Amorphis naar de prullenmand verwezen werden om de bekende redenen, hapte Esa Holopainen toe, niet in het minst omdat hij stiekem al een tijdje met de gedachten van een soloalbum in het kopje zat.

Twaalf maand later werd het album gemasterd door Svante Forsbäck die in het verleden al samenwerkte met Rammstein of Volbeat. De mix en productie werden uitgevoerd door de opbeller van een jaar eerder, Nuno Laurenne. Voor het eerst in dertig jaar kreeg Esa Holopainen de kans om een volledig eigen album uit te brengen en aarzelde geen seconde.

Esa Holopainen met Amorphis @ Trix – A’pen (Maart 2019)

Aanvankelijk werd getwijfeld of Holopainens eersteling een volledig instrumentale plaat zou worden of eentje met zang. Vast stond dat hijzelf niet zou zingen wat hij ook niet doet bij Amorphis maar als componist is hij gewoon om songs te schrijven met zang waardoor een aantal gastzangers uitgenodigd werden en niet van de minste: Anneke van Giersbergen (VUUR, ex-The Gathering, …), Jonas Renske (Katatonia en Bloodbath), Einar Solberg (Leprous, Emperor en Ihsahn), Björn “Speed” Strid (o.a. Soilwork en The Night Flight Orchestra) en uiteraard mocht Holopainens collega Tomi Joutsen (Amorphis) niet ontbreken naast nog een aantal minder bekende zangers zoals Håkan Hemlin van het Zweedse duo Nordman en de in Finland mega bekende acteur Vesa-Matti “Vesku” Loiri.

Omwille van de pandemie was het onmogelijk om samen in een studio te gaan hokken zoals Dream Theater dat bijvoorbeeld deed om Distance Over Time te componeren in de Yonderbarn in de bossen ten noorden van New York. Zonde want Scandinavië beschikt over behoorlijk wat bossen. Er werd dus gewerkt vanuit de eigen studio’s van de muzikanten op uitzondering van de Finse muzikanten die dat samen deden in Helsinki.
De lyrics van een aantal tracks werden geschreven door Holopainen ondanks hij dat niet doet bij Amorphis terwijl een aantal gastzangers opteerden om die zelf neer te pennen. Net als bij zoveel bands afgelopen anderhalf jaar speelt mentale gezondheid een rol in talloze nummers op Silver Lake. Natuur is een ander onderwerp die meer voorkomt.

Esa Holopainen met Amorphis @ 013 – Tilburg

Wie een blauwdruk van Amorphis verwacht komt hier bedrogen uit en het ging uiteraard nogal zinloos geweest zijn. Uiteindelijk is het resultaat behoorlijk eclectisch en bovenal allesbehalve eentonig, het resultaat van een begenadigde songwriter en dito gitarist.
De fans van Amorphis zullen hier en daar wel iets terugvinden uit wat de man brengt bij de band waarvan hij aan de wieg van stond. Silver Lake by Esa Holopainen is uiteindelijk een mix van folk, pop en metal geworden met een knipoog naar Dire Straits en de focus op gitaarwerk.

Het openingsnummer is het instrumentale cineastische Silver Lake dat zorgt voor een aantrekkelijk inleiding van net voorbij de drie minuten. Sentiment werd jaren geleden reeds gecomponeerd, lang voor er plannen waren voor een soloplaat en waaraan Jonas Renske zijn stem verleende terwijl Håkan Hemlin dat deed op Storm, een wat poppy nummer met de rauwe stem van de Zweed.
Ray of Light (met een prachtige Einar Solberg) en Promising Sun (met Björn “Speed” Strid) komen ook van onder het stof maar werden nooit uitgebracht omdat ze niet meteen in het plaatje van Amorphis pasten en op dit polyvalent werk helemaal tot hun recht komen.

Halfweg maken we kennis met Vesa-Matti “Vesku” Loiri op Alkusointu, ingesproken in het Fins met een diepe stem op lekker gitaarwerk van de Esa Holopainen om hierna opnieuw verder te gaan in het Engels niettegenstaande het om een volledig Fins lied gaat waarbij de gastzanger Holopainen’s collega Tomi Joutsen is, één van de zwaardere stukken van Silver Lake.

De frontman van Soilwork en The Night Flight Orchestra komt in Promising Sun aan bod en doet het op een melodische wijze met opnieuw prachtige muziek die de stem nog wat meer kleur geeft.
Afsluiten wordt gedaan met de prachtige stemmen van Anneke van Giersbergen en opnieuw Jonas Renske tijdens de afsluitingsballad. We kregen op Silver Lake maar één vrouwelijke stem te horen, op uitzondering van de backing vocals in Her Solitude, maar wat voor een stem. Het is niet voor niets dat zijne majesteit Devin Townsend al meermaals samenwerkte met de talentvolle Noord-Brabantse.

Esa Holapainen heeft met Silver Lake een heel sterke eersteling op de markt gebracht die heel wat rock en metal liefhebbers gaat aanspreken, polyvalentie troef zonder de kwaliteit te vergeten.