Helloween - Helloween

Label: Nuclear Blast

Metalrockx

De droom van duizenden fans, die tijdens de Pumpkins United World Tour hun vreugde uitschreeuwden wegens de reünie, is uitgekomen. Met het nieuwe album, simpelweg getiteld Helloween, opent de band een uitermate boeiend hoofdstuk na een carrière van meer dan vijfendertig jaar.

De basis van deze mijlpaal stond al in de studio: het originele drumstel van de overleden Ingo Schwichtenberg. De plaat werd zelfs opgenomen in de Hamburg HOME-studio’s, waar destijds Master Of The Rings, The Time Of The Oath en Better Than Raw werden ingeblikt. Volledig analoog, met de ouderwetse opnametechniek uit de jaren tachtig en onder toezicht van lange termijn producer Charlie Bauerfeind en co-producer Dennis Ward.

Je merkt vrij snel dat er verschillende schrijvers aan het werk zijn geweest, door de grote variatie tussen de songs. In tegenstelling tot in de jaren tachtig heeft Kai Hansen ditmaal niet meer zijn ideeën kunnen doordrukken. Helloween is een democratie en er moet nu eenmaal gekozen worden uit composities van zeven leden. Een aantal songs waren al quasi klaar vóór de reünie en er liggen er nog op de plank voor de toekomst.

De samenwerking tussen verschillende songwriters en sterke karakters maken het album heel bijzonder: een unieke mix met herinneringen uit alle hoofdstukken van de geschiedenis van de band. Het hoesontwerp van de in Berlijn wonende kunstenaar Eliran Kantor onderstreept visueel het feit dat de band alle delen van hun geschiedenis koestert.

Single Fear of The Fallen legt mooi de link met het illustere verleden door akoestisch te starten met het thema van het legendarische Dr. Stein; vervolgens ontpopt het zich tot een schitterend melodieus up-tempo nummer, zoals alleen Andi Deris kan schrijven. Jammer dat Kai Hansen slechts één song heeft geschreven, want hij was toch voor een groot deel verantwoordelijk voor het Keeper of the Seven Keys geluid en succes. Gelukkig is hij de auteur van het langste epos op deze plaat, het machtige twaalf minuten tellende Skyfall, waarin je duidelijk de hints hoort naar de klassiekers. Waarom staat er in godsnaam geen Pumpkins United op dit album? Toch dé song van deze reünie? Er was nochtans plaats genoeg voor extra nummers. Voor deze knappe single en andere bonussongs dien je een speciale editie van dit album aan te schaffen.

Michael Kiskes stem is terug vanouds dominant en zijn hoge stem blendt voortreffelijk met Andi Deris, die heerst in de lagere regionen. De discussie over de favoriete zanger is nu echt irrelevant geworden; samen klinken ze immers spectaculair. De zangpartijen van derde zanger Kai Hansen zijn met een vergrootglas te zoeken. Zijn bijdrage als gitarist heeft er wel voor gezorgd dat deze plaat een stuk harder en interessanter is geworden dan de voorgangers. De competitie tussen de drie gitaristen resulteerde bovendien in een fijne afwisseling in de gitaarsoli.

Dit is geen nieuw deel van de Keeper-saga geworden, maar de terugkeer van Kiske en Hansen betekent wel een ferme kwaliteitsinjectie. Misschien niet de verhoopte plaat van het jaar, maar alleszins een heerlijke comeback!

Tracklist: