Bij elke opnamesessie voor een album zijn er wel enkele tracks die het om een of andere reden niet gehaald hebben. Compilaties daarvan zijn dikwijls veel gezochte hebbedingetjes voor verzamelaars van bepaalde bands. Zo ook bij Crobots vorige album Motherbrain, waarmee ze in 2019 op Alcatraz een passage maakten. Uit deze ‘overschotjes’ vloeide de nieuwe ep Rat Child uit, en dat is maar goed ook want er zitten enkele pareltjes tussen die deel zouden kunnen uitmaken van hun verschroeiende livesets.

In de lente van dat magische jaar 2019, toen alles nog normaal was, speelde de band in support van The Damned Things. In die groep zitten er leden van Anthrax, waardoor bassist Frank Bello gerekruteerd kon worden voor een nummer. Dat werd uiteindelijk openingsnummer Mountain, een bluesy kraker. Het groovy werk van de gitaar wordt meteen overlapt met een dikke leadgitaar-riff om vingers en duimen bij af te likken. Goed begonnen is half gewonnen, klinkt het gezegde. Met deze song zijn ze al voor driekwart gewonnen denk ik. Bello zelf schuwt het betere ritmewerk niet op de bass. Het was een schande (en financieel niet verstandig in tijden als deze) om dat niét uit te brengen op een apart schijfje en het is me een raadsel waarom dit nummer niét op Motherbrain stond. Een dijk van een song, die menig muziekliefhebber zal overtuigen van hun kwaliteiten

Alle goeie gedachten die ik had over Mountain worden meteen kracht bijgezet door opvolger Kiss it Goodbye. Het is een bluesy hard rock/metal song van de bovenste plank, die je van begin tot einde opslorpt. En niet dat hij het nodig heeft, maar Brandon krijgt in het tweede deel van het nummer ook nog eens de vocale hulp van metalcore held Howard Jones (ex-Killswitch Engage, nu Light the Torch & Sion), die toch eens een beetje buiten z’n comfort zone komt. De veteraan, toch ook alweer de 50 gepasseerd, doet dat overigens met verve en overtuiging. In die mate dat een soloproject in die stijl zelfs het overwegen waard is, en mogelijks zelfs goed zou verkopen. Iets om in het achterhoofd te houden Howard!

Enkele maanden na die tour met The Damned Things en na de passage op Alcatraz, was de band support voor Steel Panthers Heavy Metal Rules tour. Zo leerden ze elkaar kennen en bleven ze in contact. Drummer Stix Zanidia bleek een uitzonderlijk multi-instrumentalist te zijn: hij schreef het derde nummer Everyone Dies grotendeels zelf én speelde zowel de piano, drum als basgitaar. Helaas is het nummer zelf een veredelde Arena Rock-powerballad. Niets speciaals dus, zeker als je Crobots dirty stijl gewoon bent. Ook het einde is wat vreemd, alsof het geheugen plots vol zat en er een stuk simpelweg afgekapt is. Lichtpunt in dit nummer is de vocale knalprestatie van frontman Brandon Yeagley.

EIndigen doen we alweer veel te snel, maar gelukkig een stuk beter, met het vierde nummer en tevens ook de title track. Rat Child gaat in het begin meer de funky kant uit, wat mij enigszins verbaasde maar toch niet misstaat. Het is eens wat anders en Brandon z’n stem leent er zich ook wel voor. Lang duurt het echter niet voor ze het gaspedaal terug indrukken en hun zware bluesrock toch weer komt piepen: een dikke minuut. Bij momenten doet het gitaarwerk zelfs denken aan old school Led Zeppelin. Ik moet je waarschijnlijk niet vertellen wat voor compliment dat dit is.

De drie nummers zijn zeker het beluisteren waard, en als je fan bent misschien ook wel Everyone Dies. Voor mij doet die het echter niet. Opnieuw en opnieuw bewijst de band uit Pennysilvania echter wel dat ze stuk voor stuk steengoeie muzikanten zijn.  Ik kijk wel uit naar de Europese tours, hopende dat Howard even komt piepen om de samenwerking ook live te brengen. Voor mij mag dit zelfs al binnen 2 maand, op Alcatraz!

Tracklist:

1. Mountain (feat. Frank Bello)
2. Kiss it Goodbye (feat. Howard Jones)
3. Everyone Dies (feat. Stix Zadinia)
4. Rat Child