Amenra - De Doorn

label: Relapse Records

Vanpevenaeyge Carly

De Doorn is het achtste studioalbum van de Kortrijkse post-metalformatie Amenra. Met dit album wordt de MASS-reeks onderbroken; en voor het eerst in een reeds ruim gevulde carrière, is dit album volledig in het Nederlands.

Zoals frontman Colin en de rest van de band vaak hebben uitgelegd, werden al de Mass-albums geboren uit een opeenstapeling van ontberingen op hun eigen privé-levens. Maar nu was er niets spectaculairs verontrustends aan de hand. “Het voelde niet als een Mass’, zegt Colin. “Het is een heel ander ding. Het is veel meer verhalen vertellen, veel meer cleane, akoestische delen, Caro (Tanghe – Oathbreaker) maakt er ook een groot deel van uit. Met dit album is veel van de muziek geschreven gedurende de laatste drie jaar in functie van de vuurrituelen die we in ons land ooit deden.

Amenra akoestisch @ L’Eden – Charleroi (2020)

Deze vuurrituelen waar Colin naar verwijst was een tweedelig luik waarbij kunstwerken werden verbrand onder begeleiding van Amera’s muziek. De eerste was een optreden gemaakt in samenwerking met Vooruit, het grote kunstcentrum in Gent en de in België wonende Indonesische beeldhouwer Toni Kanwa Adikusumah, die een sculptuur maakte van één boom die in het centrum van de stad stond voor een paar weken. In het stuk waren gaten waardoor de mensen van de stad waren aangemoedigd om een stuk papier erin te laten vallen, met hun niet-erkende verliezen erop geschreven. Hun diepste verdriet, dingen die hen een zwaar hart gaven, waar ze vanaf wilden. . De sculptuur werd vervolgens verplaatst naar het stadspark, waar de band zich eromheen oprichtte en optrad en ondertussen het sculptuur in brand stak.

Bij het tweede ritueel was ook een sculptuur betrokken, in dit geval een beeld van zes meter gemaakt door Johan Tahon ter ere van het 20-jarig bestaan van de band. “We bouwden een grote houten constructie rond het standbeeld, we bedekten het, en we staken de structuur in brand zodat het beeld uit de vlammen zou oprijzen. Het is een bruine bronzen beeld, maar tijdens het evenement was het zo heet in het midden van het vuur dat het beeld gloeiend rood maakte. “Het was een heel intens moment”, zegt Colin. De muziek die voor deze evenementen is gemaakt, is vervolgens verder uitgewerkt en daaruit is het album De Doorn geboren.

Verdeelt over ruim 5 nummers en ruim 45 minuten krijgen we pure poëzie in eigen taal gecombineerd met (de heuse en herkenbare Amenra-sound). Opener Ogentroost start met een dreigend geluid die steeds luider weerklink waarna Colin met zijn poëtisch gefluister het nummer nog een geheimzinniger elan geeft. Eenmaal de boel losbarst, krijgen we terug de sound die herkenbaar is voor deze band. Zoals reeds eerder vermeld is Caro Tanghe een constante op deze plaat wat het geheel ook weel een andere dimensie geeft. De Dood In Bloei is als kortste track op De Doorn een soort intermezzo die zomaar in het repertoire zou kunnen gerukt zijn van Church Of Ra-bloedbroeder Tehra Sektori.

Een groot contrast met De Evenmens waarbij naast de cleane voordracht van Colin perfect gecombineerd wordt met de ijzige schreeuw van Caro. Een nummer dat gaat over het vinden van het antwoord, in het stellen van de vraag. De eeuwige zoektocht van de mens naar zijn plaats in en op deze wereld. Een lijdensweg met flarden van schoonheid en geluk en dit alles in relatie tot de medemens. Het Gloren participeert in dezelfde dynamiek. Je voelt zowel de kwelling, drama als de verlossing in je hoofd kruipen. “Dit is de pijn, zijn laatste uur, ieder geloofd, jij hebt geluk tegoed, de toekomst ver weg en niemand in zicht” is een flard tekst die dit nummer prachtig omschrijft.

Voor Immer is met zijn meer dan 12 minuten niet alleen het langste nummer maar tevens ook een sublieme afsluiter van dit album. Net zoals het op De Doorn begon, eindigt Voor Immer met gesproken tekst, kalm en sereen op mysterieuze muziek. Na zes minuten neemt Caro de fakkel over met een fluweelzachte stem om dan zeer intense en Amenra-gewijs los te barsten in dreunende post-metal en de herkenbare schreeuwvocalen van Colin.

De Doorn is het album dat het meest het ware gezicht van Amenra laat zien. Hun meest oprechte uitdrukking. Het is alsof tijd, leeftijd en volwassenheid hen langzaam uit de pikzwarte duisternis van hun beginperiode langzaam geleid heeft naar het licht. De zuiverste weerspiegeling van onze menselijkheid ligt niet alleen in de pijn, maar in de randen die licht en donker scheiden.

Tracklist