Caliban - Zeitgeister

Releasedatum: 14 mei 2021

Bjorn Wielockx

Iedereen heeft wel zo’n paar bands waar ze een speciale connectie meehebben. Vaak zullen dit bands zijn die je al een tijdje beluistert, of welke er zelfs voor hebben gezorgd dat je een liefde hebt ontdekt voor het stevigere werk. Voor mij persoonlijk is Caliban zo één van dat soort bands. Samen met enkele andere zorgden ze ervoor dat ik het hardere muziekgenre ging ontdekken. The Awakening welke in 2007 werd uitgebracht, wanneer ik zo’n twaalf jaar oud was, is voor mij een iconische plaat geworden. Eentje die er voor wist te zorgen dat ik de Duitsers tot op de dag van vandaag nog niet uit het oog ben verloren. In het voorjaar van 2018 bracht de band met Elements alweer het elfde album op de markt. De plaat lag in het verlengde van zijn voorganger Gravity (2016), wat finaal resulteerde in twee mindere platen. Beide platen hadden zeker zijn sterke nummers, maar het was toch niet van het niveau dat we gewoon waren van de Duitsers . Wanneer Caliban enkele weken terug een nieuwe ep aankondigde, was ik benieuwd of de ingeslagen weg echt definitief was of dat de deur naar het verleden misschien nog op een kiertje stond.

Caliban heeft ervoor gekozen om enkele oude “vergeten” pareltjes op te smukken. De fanbase van de Duitsers is immens, logisch ook als je volgend jaar je vijfentwintigste verjaardag mag vieren en al een X-aantal jaar meedraait aan de top van het genre. Voor een groot deel van de fans zullen de nummers als nieuw materiaal aanvoelen, dit terwijl de liefhebbers van het eerste uur een tripje nostalgie worden gegund. Er werd niet voor de nieuwe formule gekozen vanop Elements en Gravity, wel grijpt de band terug naar de sound welke regeerde tussen 2007 en 2015.

Gelukkig maar! Want de grote fout van de twee vorige platen was net het feit dat Caliban opzoek was naar een nieuwe (lees: commerciële) sound. Dit terwijl het al enkele jaren een gouden formule in handen had. De nieuwe sound valt gewoon niet te rijmen met oude klassiekers als My Little Secret (The Opposite from Within) en I Will Never Let You Down (The Awakening ). Waar de nummers op de vorige langspelers te voorspelbaar waren, bulken deze “herkauwde” songs van de onverwachte plotwendingen, heerlijk gewoon! Het moet duidelijk geweest zijn dat het grootste deel van de aanhang de nieuwste formule maar niets vond. Moesten er fans van het eerste uur zijn afgehaakt, hebben ze nu weer hun aandacht te pakken. Caliban moet razen, stampen en beuken, liefst alles tegelijkertijd, en dat doen ze maar al te graag op deze Zeitgeister.

Dat de band een voorliefde heeft voor zijn moedertaal is al even geweten. Voor het eerst kiezen ze voor een volledige plaat in het Duits, daar ze door de pandemie tijd hadden om wat te experimenteren. Het vertalen van de songteksten bleek een huzarenstukje, zo verklaart Andreas Dörner frontman van de band in een interview. Daar de teksten moesten matchen met de muziek werd vooral het inhoudelijk overgeheveld naar de nieuwe tracks. In slechts enkele passages kon de tekst letterlijk vertaal worden, grotendeels heeft de band gekozen om nieuwe teksten neer te pennen.

Er staat op deze nieuwe telg geen enkele slechte track. Zoals het een goede plaat betaamd hebben de songs op deze Zeitgeister ook nog eens allemaal hun eigen identiteit. Logischerwijs zorgt het ervoor dat je de plaat makkelijker in één stuk zal beluisteren én herbeluisteren. Daar elke track zijn eigen karakter heeft, is het ook logisch dat je bij enkele songs nog net dat tikkeltje meer voelt. Na tientallen integrale luisterbeurten van deze nieuwste telg, steken de knallers Feuer, Zieh’ Mit Mir en de chanson Nichts Ist Für Immer er bovenuit. Net zoals op de vorige langspeler heeft de band gekozen om samen te werken met de frontman van Nasty Matthi. Trauma is net zoals Zeitgeister in zijn totaliteit beter uitgewerkt dan zijn voorganger en dus ook dan Ich Blute Für Dich. De samenwerking komt hierdoor meer tot zijn recht.

Caliban laat op deze nieuwste ep horen waartoe ze nog in staat zijn. De twee vorige langspelers waren dan misschien niet de knallers als zijn voorgangers, maar het staat als een paal boven water dat de Duitsers nog tot de top van het genre behoren. Hopelijk hebben de bandleden hetzelfde gevoel aan deze plaat overgehouden als ikzelf en een groot deel van de aanhang. De commentaren van zowel fans als internationale pers zijn immers allemaal lovend. Nichts Is Für Immer, maar Caliban gaat nog een tijdje meedraaien hoor!

Tracklist: