Cult Of Scarecrow - Tales Of The Sacrosanct Man

Label: Wormhole Death records

Vanpevenaeyge Carly

Tales of the Sacrosanct Man, van de Belgische band Cult of Scarecrow, is het vervolg op het debuut Cult of Scarecrow uit 2018. De band brengt een mengeling van old-school epic metal en melodieuze doom, met cleane vocals, opgefrist met een snuifje grunge en een scheut thrash metal.

Ontstaan uit Die Sinner Die die er in 1995 mee ophield, maar in 2017 kwamen de bandleden terug bij elkaar. De bandleden, inmiddels meer dan 20 jaar ouder, maar met nog meer goesting dan vroeger, gingen nieuwe nummers schrijven. Onder invloed van diverse muziekstijlen die elk van de muzikanten had meegebracht, ontstond een soort grunge infused doom metal. Er werden een aantal ervaren muzikanten bijgehaald om het geheel nog te versterken. Het tweede nummer dat de band schreef, had als titel The Cult of Scarecrow, eigenlijk een metafoor voor een religie, een sekte, die rijkdom en luxe aanbidt. Dit vonden de leden zo goed klinken, dat het meteen ook de nieuwe naam van de band werd.

In november 2018 kwam de titelloze debuut-ep uit in eigen beheer, met daarop 4 nummers. Kort na de release van de plaat stapte drummer Jeannot Schram uit de groep en werd vervangen door Nico Regelbrugge. Met Nico erbij werden een flink aantal optredens en festivals afgewerkt. En uiteindelijk besloot keyboardspeler Eddy Scheire ermee op te houden. Hij werd vrij snel vervangen door Robbie Eelbode.

Eind 2020 ging Cult of Scarecrow terug de studio in om zijn eerste full album op te nemen, met als titel Tales of the Sacrosanct Man. Het album bevat 8 songs, goed voor meer dan 50 minuten pure metal. In april 2021 tekende de band een contract bij WormHole Death Records voor de wereldwijde release van Tales of the Sacrosanct Man .

In vergelijking met hun debuut zijn de tracks op dit album merkelijk korter, geen lange intro’s meer, maar direct to the point. Gemiddelde speeltijd van de nummers is vijf minuten met drie uitschieters van 6.11, 7.39 en 7.09 minuten. Opener en tevens titeltrack Sacrosanct Men legt de fundamenten voor de rest van het album en geeft ons een beeld van wat we mogen verwachten. Zoals eerder gezegd geen lange intro’s meer maar wel veel samples in het begin van de nummers. Robotized,Doorkicker03 en Sameness zijn daar de voortrekkers in.

Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat ik dit alles al ergens ooit in het verleden heb gehoord. Zo krijgen we bij de intro van Doorkicker03 het zoeken van een radiozender, een truckje dat onder andere Pink Floyd ook al eens toepaste, en het slaapliedje bij Sameness is ook al veelvuldig gebruikt. Cult Of Scarecrow heeft duidelijk de weg gekozen van het meer populaire metal en de doom een beetje achterwege gelaten. Pitch Black echter doet mij wel nog een beetje in die richting denken. Hoewel op bepaalde momenten het tempo snel de hoogte in gaat.

Uiteraard mag een ballade niet ontbreken, al gaat het hier om een semi, power ballade. Own Worst Enemy bevat nog eens alle ingrediënten die de Cult tot zijn beschikking heeft: piano, herkenbaar en afsluitend met een stevige gitaarsolo.

In vergelijking met hun debuut is Tales Of The Sacrosanct Man compacter van intro’s en daarom misschien vlugger aanvaardbaar. Af en toe mis ik wel een stevige grunt of scream en bij momenten ook wel die logge dreigende doomsound.

Tracklist