Ex Deo - The Thirteen Years Of Nero

Label: Napalm Records

Ashley Bickx

Wat hebben Romulus, Caligula en Hannibal met elkaar gemeen buiten het feit dat ze stuk voor stuk prominente figuren uitmaken binnen de Romeinse geschiedenis? Juist ja, Ex Deo! Alledrie hebben ze namelijk reeds centraal gestaan op een conceptalbum van ditC anadese geschiedkundige metalproject. Een project dat initieel begon als hobbyproject, maar door de jaren heen ferm tot escalatie gekomen is. Sedert het magnifieke The Immortal Wars zijn maar liefst vier jaren verstreken, dus was het hoog tijd voor een opvolger. Een opvolger die opnieuw zal verschijnen via Napalm Records. Deze keer hebben Maurizio Iacono en co hun oog laten vallen op één van de meest markante figuren uit de complete Romeinse geschiedenis, namelijk Keizer Nero. Dat er bloed zal vloeien, is dan ook een understatement van jewelste…

Na zes jaar Latijn en drie jaar Grieks gedurende de jaren der adolescentie, is er bij ondergetekende gerust sprake van een ware fascinatie voor alles wat met Romeinen en Grieken te maken heeft. Auteur Robert Fabbri, gekend van de indrukwekkende serie rond Vespasianus en Alexander De Grote, wordt ten huize Bickx dan ook werkelijk op handel gedragen. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat hetzelfde geldt voor Ex Deo. De debuutplaat Romulus, gevolgd door het oerdegelijke Caligula waren zeker en vast geen slechte platen, maar het vuur werd pas echt aan de spreekwoordelijke lont gestoken met het album The Immortal Wars dat doorheen de voorbije vier jaar uitgegroeid is tot één van mijn lievelingsplaten aller tijden. De verwachtingen voor deze The Thirteen Years Of Nero waren dan ook enorm hooggespannen.

Van bij de start krijg je als luisteraar mee hoe Nero middels de nodige intriges aan de macht komt, hetgeen de voorbode zou vormen voor dertien jaren die zowel voor- als rampspoed met zich meebrachten, en waarbij geweld meer dan eens centraal stond. Alle markante gebeurtenissen worden nummer per nummer uit de doeken: gaande van de moord op Brittanicus (Imperator) tot de veldtochten in Brittannië (Britannia: 9th of Camulodonum). Uiteraard mag niet vergeten worden dat keizer Nero tussendoor ook nog eens Rome nagenoeg volledig liet afbranden om het paleis van zijn dromen te kunnen bouwen…

Dat de sfeer van deze plaat duister genoemd kan worden, mag gerust een understatement heten. Deze duistere kant vertaalt zich in een plaat die zeer hard door de boksen knalt. Hoe hard de muziek door de boxen knalt, bepaal je als luisteraar uiteraard zelf, maar in tegenstelling tot voorganger The Immortal Wars, zijn de oriëntaalse, heroïsche invloeden meer naar de achtergrond verdreven. Het beleid van Keizer Nero was absoluut geen lachertje, hetgeen op uitmuntende wijze vertaald wordt in elf composities die als zeer ruw, agressief en tevens bloedstollend te bestempelen vallen.

Twee nummers verdienen evenwel nog een afzonderlijke vermelding: eerst en vooral het meeslepende Boudicca (Queen Of The Iceni), waarbij op meesterlijke wijze wordt uiteen gezet hoe Boudicca, koningin van de Iceni, werd verraden, verkracht en half voor dood werd achterlaten door de troepen van Keizer Nero. Een folietje dat de Romeinen zich evenwel nog zouden betreuren, want de Iceni sloegen nadien staalhard terug. De rol van Boudicca is weggelegd voor Brittney Slayes van de powermetalband Unleash The Archers, en het moet gezegd dat zij de rol van koninging van de Iceni met verve weet te vertolken. Pluspunt zijn de exotische invloeden die hier in overvloed op het voorplan treden.

What Artist Dies In Me vormt dan weer de perfecte muzikale vertaling van enerzijds de mislukte artistieke carrière van Keizer Nero als dichter en zanger en anderzijds zijn dood, waarbij hij de gevleugde woorden sprak: “Welk een kunstenaar sterft er met mij?”. Op muzikaal gebied steekt deze song er niet meteen bovenuit, maar het is vooral de manier waarop Ex Deo de Romeinse geschiedenis zich meester gemaakt heeft, waarvoor we alleen maar onze spreekwoordelijke pet van kunnen afnemen. Ook het artwork is opnieuw weer om duimen en vingers van af te likken. Misschien niet van eenzelfde niveau als voorganger The Immortal Wars, maar absoluut de moeite waard om fysiek aan de collectie toe te voegen.

Het is ondertussen wel duidelijk dat deze The Thirteen Years Of Nero een absolute ‘must buy’ genoemd mag worden. De beroepsernst maar ook het spelplezier zijn duidelijk hoorbaar. Dit zijn niet zomaar muzikanten die menen een gat in de markt gevonden te hebben, maar wel muzikanten met een ongelofelijke passie voor het Romeinse tijdperk, hetgeen zich vertaalt in een schitterende plaat. Hoog tijd om het leerplan grondig aan te passen en de lessen Latijn te verrijken met een portie Ex Deo!

Tracklist: