Carcass - Torn Arteries

Label: Nuclear Blast Records

Ashley Bickx

Wanneer een band ‘legendarisch’ genoemd mag worden, houdt dit niet meteen in dat de band in kwestie een oeuvre heeft van hier tot in Tokio. Neem nu bijvoorbeeld het Britse Carcass: een band die in de jaren ’90 death metal naar nieuwe hoogten wist te stuwen, maar tot voor kort nog maar zes langspelers achter haar naam mocht zetten. Met Torn Arteries mochten de fans op 17 september eindelijk nog eens hun spreekwoordelijke borst nat maken, want het lijkt bij momenten wel of Carcass er een soort sport van maakt om het geduld van haar fans danig op de proef te stellen. Ook deze Torn Arteries werd goedgekeurd door labelgigant Nuclear Blast, waarna deze plaat op onze spreekwoordelijke operatietafel belandde…

Na vijf sterke albums bleek Swansong in 1996 zijn naam alle eer aan te doen. De stekker werd namelijk definitief uit het project Carcass getrokken. Althans voor een jaar of vijftien, waarna in 2013 de onverhoopte comebackplaat Surgical Steel het levenslicht zag. Een plaat die acht jaar na datum nog steeds associeer met mijn eerste geweldige jaar aan de UGent vergezeld van de nodige braspartijen allerhande. Niet alleen voor ondergetekende bleek Surgical Steel een geweldige plaat te zijn, want zowel het grote publiek als de schrijvende pers waren unaniem lovend, waarbij er werkelijk gegooid werd met superlatieven en tevens de zuurverdiende plaatsjes in de eindejaarslijsten. Jammer genoeg bleef het de daaropvolgende jaren opnieuw verdacht stil rond de band. Na de ep Despicable uit 2020 is het nu dus tijd voor langspeler nummer zes, genaamd Torn Arteries.

Voor wie er nog aan zou twijfelen: de verwachtingen voor dit nieuwe opus lagen hoog. Hoe kan het ook anders wanneer een instituut als Carcass met een nieuwe langspeler voor de dag komt. Nu vallen we al eens graag met de deur in huis dus doen we dat gelijk nog maar eens: een tweede Surgical Steel of Heartwork of pakweg Reek Of Putrefaction krijgen we hier niet voorgeschoteld. Een mengelmoes van voormelde platen des te meer. Het lijkt wel of deze ervaren rotten alle sterke aspecten van hun vorige platen in een blender hebben gegooid met deze Torn Arteries tot gevolg. Zo neigen het titelnummer en Kelly’s Meat Emporium meer richting de beginjaren, terwijl het reeds vertrouwde Under The Scalpel Blade in het verlengde ligt van Surgical Steel.

Carcass zou uiteraard Carcass niet zijn zonder enig gegoochel met uiteenlopende stijlen. Zo is Dance Of Ixtab eerder een midtempo beuker die gedragen wordt door heerlijk riffwerk van riffmeester Bill Steer. Op The Devil Rides Out krijgen we zowaar een episch aandoende intro die zo op een plaat van de Griekse thrashers van Suicidal Angels had kunnen staan. Het meest opmerkelijke nummer is echter het ruim negen minuten durende epos Flesh Ripping Sonic Torment Limited. Wie nooit verwacht had dat een in oorsprong grindcoreband voor de dag zou komen met een nummer van bijna dubbele cijfers is er bij deze ook weer aan voor de moeite. Carcass heeft duidelijk werk nog moeite gespaard, want Flesh Ripping… slaagt er wel degelijk in om de aandacht van de luisteraar vast te blijven houden. Enkel en alleen wat betreft het artwork weet de band mij niet volledig te overtuigen, maar laten we vooral niet vervallen in een discussie over smaken en kleuren. Oordeel vooral zelf.

Torn Arteries is een dijk van een plaat, maar het niveau van Surgical Steel wordt niet meteen geëvenaard. Al zal dit meer liggen aan het feit dat de voorganger gewoonweg van een buitenaards niveau was. Daarvoor ontbreekt het deze plaat wat aan de rauwheid en grandeur van zijn voorganger, Anderzijds kunnen we ook gewoon appreciëren dat Carcass nooit tweemaal dezelfde plaat wenst te fabriceren. Torn Arteries is dan ook gewoon een zeer herkenbare, doch innovatieve plaat die op en top klinkt als Carcass. Zo hebben we het nog steeds het liefst van allemaal!

Tracklist: