Hippotraktor - Meridian

Label: Pelagic Records

Vanpevenaeyge Carly

Sinds de release van hun veelgeprezen debuut-ep P’eau (2018) hebben deze Mechelse muzikanten van Hippotraktor hun ambacht in songwriting en productie aangescherpt, een nieuwe thuisstudio gebouwd om toekomstig materiaal op te nemen, terwijl ze ook uitbreidden van een driedelige naar een vijfdelig ensemble Op vrijdag 15 oktober is het dan eindelijk zo ver, want dan verschijnt de langverwachte debuutplaat Meridian en dat via het ambitieuze keurlabel Pelagic Records.

Door zanger/percussionist Stefan De Graef (Psychonaut) en gitarist/zanger Sander Rom (L’Itch) aan hun gelederen toe te voegen, is Hippotraktor een veelzijdiger team geworden dat in staat is een breder palet aan geluiden te gebruiken, waarbij het eerdere instrumentale progmetalgeluid van de band is overgenomen naar nieuwe hoogten.

Door aantekeningen te maken van de beste momenten in hedendaagse progressieve en postmetal, legt Hippotraktor de ontzagwekkende kracht van de natuur vast – van de delicatesse van het eerste vallende blad tot de enorme kosmische energie van de zon. Door de grote, pakkende riffs en de ritmische kracht van Gojira te combineren met de meedogenloze maar evenzeer groove-geladen complexiteit van Meshuggah, levert het nieuwe album, Meridian, een overweldigende geluidservaring, waarbij de luisteraar gevoelens wordt gepresenteerd die herkenbaar zijn, maar met een intensiteit die larger then life lijkt. “Meridian vindt zijn oorsprong in alledaagse stemmingen, uit hun context gehaald en veranderd in een gestileerde versie die de dromer in mij weerspiegelt”, legt hoofdsongwriter en gitarist Chiaran Verheyden uit. “Het vertelt het verhaal van iemand die verdwaald is in een wereld die te groot is om te bevatten, en die antwoorden zoekt op plaatsen waar die niet te vinden zijn. Meridian is geschreven als een poging om te distilleren wat ik voelde maar niet onder woorden kon brengen.”

Zeven tracks, goed voor een speeltijd van ruime veertig minuten postmetal, gekruid met progressieve invloeden. Opener Manifest The Mountain drukt ons meteen met de neus op de feiten en laat ons horen waar Hippotraktor voor staat en wat je kunt verwachten. De vergelijking met Gojira en Meshuggah is hier zeer treffend. Van dit nummer is ook al een videoclip uitgebracht. Mover of Skies gooit het over een meer progressievere kant met tempowisselingen en cleane vocalen maar de ijselijke schreeuwen zijn natuurlijk niet verdwenen. Sons Of Amesha vangt eerst aan als een rustig nummer wat ons een beetje aan Pain Of Salvation doet denken, maar onverwachts denderen de ijzige schreeuwvocalen je op je nek als ware het een sneeuwlawine.

God is in the Slumber start met een gebastaardeerde baslijn die perfect ondersteund wordt door de dreunende drums. Cleane vocalen worden terug afgewisseld met screams en die intrigerende baslijn. Zoals meerder tracks op Meridian zijn de tempowisselingen schering en inslag. Beacons is zo een nummer waar dit allemaal nog eens extra in de verf wordt gezet. Een uitnodigend gitaarrifje lokt je het nummer in, om dan in een zeemzoete track te vervallen. Waarna we het rifje terug gepresenteerd krijgen maar dan wel geüpdate. Uiteindelijk krijgen we terug het rauwe, unieke geluid te horen. A Final Animation, tevens het langste nummer, sluit dit album af. Nog eenmaal de unieke mix van post, prog en ijzige vocalen.

Na Psychonaut tekent Hippotraktor nu ook bij het Duitse Pelagic Records, een label waar ze zich perfect op hun plaats zullen voelen met bands als The Ocean, Briqueville, God Is An Astronaut,….Ook de fans van Gojira, Meshuggah, Tool, Mastodon en The Ocean gaan in Hippotraktor zeker hun gading vinden.