Op de eerste dag van oktober mochten we voor het eerst weer eens naar Trix afzakken, meer bepaald voor de Pelagic Label Night van de befaamde Berlijnse label die The Ocean, Mono, envy, God Is An Astronaut, Rosetta of Kadavar onderdak biedt maar ook een thuishaven is voor Belgische bands als Hippotraktor, BEAR, Psychonaut of Briqueville. Die vier Vlaamse bands werden dan ook door labelbaas Robin Staps uitgenodigd om samen met zijn band, The Ocean, het beste van zichzelf te geven voor een thuispubliek in de net niet uitverkochte Antwerpse rocktempel.

De Mechelse post-metalband Hippotraktor mocht om 18:50 uur de spits afbijten met zijn eerste liveshow in anderhalf jaar. De naam Hippotraktor klinkt nieuw in de meeste oren en is een verzameling muzikanten die actief zijn binnen andere Belgische bands zoals Before He Shot Her, L’itch en het onvolprezen Psychonaut die later op de avond geprogrammeerd stond. Wij moesten als 2/3 van het Amped-Up-team het eerste nummer van de Mechelaars missen, maar konden duimen en vingers aflikken met wat we wel zagen en hoorden, zijnde meeslepende progressieve metal met exquisiete post-atmosferen en een detonerende groove afkomstig uit singles en ander materiaal van Meridian, de eerste langspeler van Hippotraktor. We kregen onder andere ook de voortreffelijke nieuwe single God Is The Slumber te horen.

Stefan de Graef – Hippotraktor @ Trix – A’pen

Meridian belooft een sterk album te worden en is dat ook, het professionalisme van de bandleden droop van hen af op de Trix-planken. De opstelling van de band deed me wat denken aan de Londense prog band Sermon.
Ik twijfel er niet aan dat Hippotraktor de lat hoog gelegd heeft voor de Belgische post-metalscene, de sound is fris, organisch en vooral scherp.

Chiaran Verheyden – Hippotraktor @ Trix – A’pen

BEAR mocht op vrijdag één oktober een thuismatch spelen, een felle thuismatch naar goede gewoonte. Na het perfecte post-metalaperitief kwam het beest in BEAR de keet in vuur en vlam steken met wilde djentcore, ons in de oren rammend met kenmerkende riffs van James Falck en de furieuze keelklanken van frontman Maarten Albrechts die talloze kilometers aflegde op het podium gehuld in een witte hoodie ondanks de warmte in de zaal.

BEAR @ Trix – A’pen

Naast het brengen van een deel van hun succesvolle Propaganda-album (2020), presenteerden ze als primeur hun jongste single Serpents In The Rabbit Hole die de week daarop officieel werd uitgebracht op alle populairste streaming en videoplatforms.
Zoals bij vrijwel elke show gingen James Flack (gitaar) en Dries Verhaert (bas) los op het podium en sloegen ze met hun eigen instrumenten het drumstel van Serch Carriere aan flarden op het einde van de show. De ravage was letterlijk en figuurlijk.
BEAR weet ontegensprekelijk hoe die van het podium een ​​slachtveld moeten maken! Er vielen talloze slachtoffers tussen de troepen voor de bühne. Knappe prestatie.

James Falck – BEAR @ Trix – A’pen

Een korte pauze was nodig om onze geprikkelde zintuigen terug op nul te zetten en ons voor te bereiden om aan boord te gaan van het Psychonaut melancholische sludge prog-schip.
Het powertrio pakte meteen de zaal in en ontvoerden ons naar hun psychedelische universum met meesterwerken als The Story Of Your Enslavement en All I Saw As a Huge Monkey van hun veel geprezen album Unfold The God Man (heruitgebracht bij Pelagic Records in 2020), een trio dat week na week nieuwe volgers heeft.

Thomas Michiels – Psychonaut @ Trix – A’pen

Hun onberispelijke live-uitvoering versterkt hun reeds bekende clair-obscur van agressieve en delicate intensiteiten tot het punt dat je als luisteraar er kippenvel van krijgt. De band eindigde zijn set met het hymne, The Fall Of Consciousness, dat door de fans luid werd meegezongen en dit vanaf de openingsriff. Na de set mocht de band zich al meteen voorbereiden voor de twee volgende shows die er voor zorgden dat Psychonaut drie shows bracht in minder dan 24 uur.

Psychonaut sticksman Harm Peters @ Trix – A’pen

B R I Q U E V I L L E bracht vorig jaar middenin de pandemie via Pelagic Records Quelle uit, het derde werk van het mystieke en intrigerende doomy post-metal gezelschap uit het Oost-Vlaamse Steendorp en mocht op Pelagic Label Night optreden als sub-headliner.
Zoals steeds kregen we een set met muzikanten gehuld in donkere gewaden en dito maskers op een schaars verlicht podium om het geheimzinnige nog beduidender te maken tijdens een soort occult ritueel waarvan de repetitieve trance nu en dan plotseling onderbroken wordt door schitterende uitbarstingen van versnelde distorsie.

B R I Q U E V I L L E @ Trix – A’pen

Het waren voornamelijk nummers of beter gezegd aktes uit Quelle die aan bod kwamen al kregen we wat verder in de set ook een drietal tracks te horen uit hun vorige twee uitgaves, B R I Q U E V I L L E en II. Net als de vorige bands die allen uit de regio komen was de set van B R I Q U E V I L L E sterk en indrukwekkend, The Ocean kon bezwaarlijk een beter opgewarmd publiek aantreffen in zaal Trix met vier bands die op één of andere manier progressieve muziek brachten, in het geval van B R I Q U E V I L L E gemengd met atmosferische tot zelf doomy klanken. Elke vorm van chauvinisme is me compleet vreemd, maar ik moest toch vaststellen dat we in Vlaanderen een aantal sterke bands hebben. Zonder aan kontlikkerij te doen kan ik niet anders dan vaststellen dat Pelagic Records een neus heeft voor kwaliteit. Bravo aan Robin Staps en zijn team.

B R I Q U E V I L L E @ Trix – A’pen

Het hoofdgerecht kwam van de band van het huis Pelagic Records: The Ocean, die ons vanaf het eerste nummer onderdompelde in hun rijke oceaan van progressieve muziek.
De Berlijners trapten de set af met Triassic en verzwolgen ons in hun sfeer van exotische riffs en tribale percussie terwijl ze ons van de oppervlakte wegtrokken in de mysterieuze wateren van Mesopelagic: Into The Uncanny.

Robin Staps, het brein achter The Ocean en Pelagic Records @ Trix – A’pen

Terwijl we werden meegesleurd door atmosferische stromingen in zware draaikolken, bezochten we het monumentale Phanerozoic II (2020) opnieuw met de meesterwerken Miocene ı Pliocene, Oligocene, Holocene en Pleistocene waardoor we een aanzienlijk stuk van het laatste werk van The Ocean voorgeschoteld kregen. Ook reisden we terug in de tijd naar Precambrian (2007) met Calymnian / Lake Disappointment en Cryogenian.
Alsof dat nog niet genoeg was, werden ook de tektonische platen van Phanerozoic I (2018) geschud, met als epicentrum de hit Permian: The Great Dying en de afsluiting met het rituele Cambrian II: Eternal Recurrence. Voor wie het nog niet wist is The Ocean samen met Amenra en Cult of Luna het neusje van de zalm van de post-metal. Wat een avond!

Loïc Rossetti – The Ocean @ Trix – A’pen

Wie het The Ocean gedeelte wil herbeleven kan dat vanaf eind november doen met Phanerozoic Live opgenomen in Bremen en voor Roadburn Redux 2021. De fysieke versie zal bestaan uit 3 lp’s + dvd of 2 cd’s + dvd.