Verzopen in het werk als boekhandelaar en fotograaf kon ik onlangs eindelijk wat tijd spenderen aan de review van het jongste album van één van de vaandeldragers van de deathcore of blackened deathcore zoals ze het zelf plegen te noemen.
Graveside Confessions handelt over opgekropte gevoelens die de meesten onder ons onderdrukken tot we na het hiernamaals verdwijnen of tot net ervoor voor een aantal die toch de moed vinden om deze te onthullen.
Kort voor de pandemie goed en wel begon was in het Westen verliet Jordan Lockery de band waarin hij al sinds 2013 als lead gitarist actief was waarna de band verder ging met hun vieren ipv een nieuwe shredder aan te werven. Het resultaat van de samenwerking als een kwartet is er eentje die heel persoonlijk geworden is, gedesigneerd met hart en ziel en best lang voor een deathcore band, een uur en drie minuten, bijna even lang als de nieuwe Dream Theater maar met het dubbele aan tracks waaronder een cover van hun landgenoten Korn. Deze laatste, Dead Bodies Everywhere, beschikt hier over een vette intro en in een versie die stevig geadapteerd werd, niet teveel om haar oorsprong te behouden maar meer dan genoeg om er leuke twist aan te geven.
Carnifex @ Complexity Fest 2018 – Haarlem – NL
De titeltrack van het achtste album van de jongens uit San Diego, Californië, handelt over de opgekropte gevoelens zoals eerder gemeld en windt er geen doekjes om, de snelheid van uitvoering is hier en verder op Graveside Confessions zo hoog dat je Coyote in je wagen tilt gaat slaan niettegenstaande je maar 100 km/uur rijdt op de snelweg.
Verder krijgen we niets vernieuwend op deze opus al moet je rekening houden dat het deze keer afgeleverd wordt met één enkele gitarist, in casu Cory Arford, die hier heel goed uit de verf komt met zijn agressieve riffs terwijl de drumstijl van Shawn Cameron onveranderd blijft met de kenmerkende duizelingwekkende en hartstochtelijke blastbeats. Waarom de aanpak veranderen als deze perfect werkt al is die wel geëvolueerd tijdens hun 15-jarige geschiedenis.
Pray For Peace kenden we al dankzij de promomachine die YouTube heet waarin de gutturalen van Scott Ian Lewis heel prominent aanwezig zijn zoals je kunt merken in de video hieronder.
2021 markeert ook de 15de verjaardag van het releasen van de eersteling van Carnifex, Dead In My Arms.
Om dit te vieren werden drie 15-jaar oude creaties een nieuw leven ingeblazen en heropgenomen om Graveside Confessions mee af te sluiten en tevens een flashback vormt naar waar alles voor hen begon.
De artwork is opnieuw uitgegeven aan de Britse artiest Godmachine die voor de derde keer al een cover mocht ontwerpen en dat voortreffelijk deed terwijl de mix en de mastering in de handen gegeven werd van Mick Kenney, bekend van onder andere Anaal Nathrakh.
0 reacties