Hate - Rugia

Label: Metal Blade Records

Ashley Bickx

Wars van alle hedendaags trends heeft het Poolse Hate ook anno 2021 slechts één doel voor ogen, namelijk het uitbrengen van de ene langspeler na de andere andere. Sedert 2002 kan je er nagenoeg je klok op gelijk zetten dat er om de twee jaar een nieuwe plaat van dit extreme blackened death gezelschap wordt uitgebraakt. Sedert 2017 heeft de band zich nog meer dan vroeger gesmeten op de Slavische geschiedenis/mythologie hetgeen resulteerde in sterke albums als Tremendum en Auric Gates Of Veles. Twee jaar na laatstgenoemde verscheen op 15 oktober langstleden album nummer twaalf(!) genaamd Rugia en dat via Metal Blade Records.

Twaalf albums mag deze Poolse machine ondertussen reeds op haar conto schrijven, en van die twaalf is er werkelijk geen enkele plaat die er in negatieve zin bovenuit stak. ‘Machine’ is in het geval van Hate dan ook meer dan op zijn plaats. Toch staat Hate voor het grotere publiek nog steeds wat in de schaduw van dat andere Poolse geweld Behemoth. Gelijkenissen tussen beide bands zijn er zeker en vast, maar verschillen des te meer. Bovendien kan het geen kwaad om te benadrukken dat Hate van bij de oprichting tot nu al bij al weinig gesleuteld heeft aan de muzikale formule, daar waar Behemoth zich pas later toegelegd heeft op het blackened death genre.

Ook op deze Rugia wijkt Hate niet al te veel af van het geijkte pad. Luisteraars met weke trommelvliezen kunnen deze plaat, en bij uitbreiding deze band in totaliteit, maar beter overslaan, want de muzikale orkaan die deze band al sinds jaar en dag produceert, heeft nog steeds niets aan kracht moeten inboeten. Rugia klinkt weer op en top als Hate, waarbij de blackened death metal opnieuw van een hoog niveau. De zware, doch loepzuivere mix geeft het muzikale geheel nog dat extra tikkeltje bombast en grandeur waar we zo fan van zijn.

De grootste verrassing zit hem misschien wel in de opmerkelijk kortere speelduur van ‘slechts’ een goeie 35 minuten, daar waar de vorige langspelers stuk voor stuk afklokten richting drie kwartier. Ondanks de kortere speelduur valt er heel wat te ontdekken op deze plaat, zowel muzikaal als qua thematiek. Net zoals de vorige twee langspelers wordt er duchtig geput uit de slavische mythologie, hetgeen eerder als een uniek thema te beschouwen valt, dat bovendien heel wat interessants te bieden heeft.

Tussen al dat geweld door zou men haast vergeten dat de line-up in vergelijking met voorganger Auric Gates Of Veles wederom aardig door elkander geschuld werd. Zo mocht frontman en boegbeeld Adam ‘The First Sinner’ Buszko op zoek naar een nieuwe drummer en een nieuwe bassist. Gelukkig geen moeilijke opgave, want aan Poolse geweldenaren blijkbaar geen gebrek. Zeker drummer Daniel ‘Nar-Sil’ Rutkowski levert als jonge knaap van amper 23 jaar meer dan aardig werk af!

Rugia is een plaat, waarop Hate opnieuw niet te betrappen is op een enkele valse noot. De muziek staat na dertig jaar nog steeds als een huis. Consistentie ten top, maar aan absolute uitschieters ontbreekt hem deze langspeler evenwel. Dramatisch hoeft dit zeker niet te zijn, want om eerlijk te zijn hebben we nog steeds liever een negen degelijke songs dan één ‘banger’ van formaat, aangevuld met acht fillers. Al kan het ook wel zeker en vast geen kwaad om op geregelde tijdstippen eens aardig te excelleren. Fans van de band, en bij uitbreiding het blackened death genre, zouden na een week deze plaat al in hun collectie hebben moeten zitten. Voor wie als liefhebber ondertussen nog in gebreke gebleven zou zijn, kunnen we deze Rugia zeker warm aanbevelen.

Tracklist: