Lang twijfelde ik of ik me zou wagen aan een nieuwe Bullet For My Valentine plaat vermits de voorganger van dit zelf getitelde album bezwaarlijk als zijn beste kan gecatalogeerd worden. Al bij al was het het wagen waard, de kwaliteit van een band gaat niet in rook op omdat je vorig werk geen perfecte schot in de roos was om het nogal positief te parafraseren. Eén luisterbeurt had ik nodig om tot een besluit te komen.

Bullet For My Valentine als opname kreeg al vorm eer er van een pandemie spraak was, eigenlijk niet zo heel lang na het uitbrengen van Gravity, met hetzelfde team muzikanten en mensen achter de knoppen.
Het eerste dat je hoort bij een eerste spin is dat de Welshmen terugkeerden naar hun roots, geen twijfel mogelijk. En laat dat nu de periode zijn waarin het kwartet het meest succesvol was.

BFMV @ Tivoli Vredenburg – Utrecht (Juni 2018)

Meteen de beuk erin moeten Tuck & Co gedacht hebben dat was dan ook meteen wat die deden, opnieuw moderne thrashy metalcore brengen zoals bij hun voorspoedige beginjaren wanneer ze meteen goud behaalden over de grote plas.
Op Parasite, het eerste nummer op Bullet For My Valentine, hoor je meteen een stuk meer stevigheid dan wat op Gravity te vinden was en terug klinkt als een decennium geleden en dezelfde kwaliteit van toen aan de man brengen. Parasite is ook de tweede video die uitgebracht werd ter ondersteuning van dit nieuwe werk vol agressiviteit en frenesie, met een lekkere riff voorbij halfweg aangevuld met sterk drumwerk. Een hergeboorte voor BFMV als het ware terwijl ze nooit weggeweest zijn.

Nog voor de zomer goed begonnen was kregen we al een voorsmaakje geserveerd met Knives dat op de schijf Parasite opvolgt. Net iets minder stevig maar een wereld van verschil met de laatste wapenfeiten van de jongens uit Pen-y-bont ar Ogwr, Bridgend in het Engels.
Een derde clip werd op ons afgevuurd dik een maand geleden en is al even agressief als track #2.

“Deze hypnotiserende abstracte beelden werden ingevoerd in de angstaanjagende en instinctieve creatieve machine achter Knives and Parasite: Sara Faulkner en visual effects artiest Gabriel Thomas Ayache.” wist de producer te vertellen. En dan begin oktober kregen we video #4 waarin de video editing tools opnieuw goed van pas kwamen.

Geen twijfel mogelijk, Bullet For My Valentine is back on track, gedaan met de poppy invloeden van de vorige worp drie jaar geleden die hen echter geen windeieren legden in de VS. Uiteindelijk koos de band voor een terugkeer naar hun roots die de fans van het eerste uur ongetwijfeld tevreden zullen stellen. De gitaarriffs zijn steviger dan ooit en Matt Tuck heeft komaf gemaakt met de heel erg mainstream uitstap van niet zo lang geleden en levert als weleer stevige schreeuwen gecombineerd met clean vocals. Alles is aanwezig om misschien wel in de eindjaar lijsten terecht te komen met een sfeervolle groove, melancholie en verpletterende riffs.

Zonder tegenspoed kunnen we begin december Bullet From My Valentine 2.0 live aan het werk zien op de Waregemse Metal Days.