Spanje staat niet meteen wereldwijd bekend om zijn post-XXX-bands al is één van de belangrijkste instrumentale post-rockgroepen afkomstig uit Madrid, we hebben het uiteraard over Toundra. Twee jaar geleden brachten die een soundtrack uit voor de honderd jaar oude Duitse stomme prent Das Cabinet des Dr. Caligari, bijna twee jaar later zijn de Madrilenen opnieuw toe aan een reguliere elpee, inmiddels de achtste in hun rijk gevulde 15-jarige geschiedenis als je het onnavolgbare Para quiénes aún viven als Exquirla (met Niño de Elche) meerekent.

Hex heet de achtste telg van de familie Toundra, een familie die bijna uit elkaar viel, te wijten aan het begin van de welbekende pandemie. Het kwartet was klaar om de Europese hort op te gaan met hun volgestouwde bestelwagen maar plots mochten ze niet eens hun gemeente meer uit al waren ze gewapend met nagelnieuw werk die amper twee weken eerder was verschenen. De helft zat vast in het noorden van het schiereiland waar gitarist Esteban Girón afkomstig van is.

Toundra als headliner van de openingsavond van Euroblast 2019 in Keulen.

De moed verliezen is echter het huismerk niet van de jongens en de twee gitaristen kochten zichzelf materiaal om een kleine studio te monteren in hun respectievelijke woningen en motiveerden elkaar met nieuwe sounds en eens de lockdown voorbij was ontmoetten ze elkaar weer in de Spaanse hoofdstad en nog eens een jaar later zaten die in Catalonië bij hun vertrouwelijke producer om hun achtste telg te finetunen en in te blikken.
De band bleef ook trouw aan de nummering van hun releases als je de twee uitstapjes niet meerekent, van één tot zes (Hex = 6 in het Grieks), hun vorige mag dan Vortex geheet hebben maar de eerste letter kan ook bekeken worden als het Romeinse cijfer 5.

Hex is misschien wel gericht naar de vinylfans vermits op kant A eigenlijk maar één enkele track staat, El Odio (de haat) die verdeeld is in drie stukken, in totaal bijna 22’ lang en sinds begin dit jaar beschikbaar is als één enkele zeer goed in elkaar stekende video waarin een schooljongen de eerste protagonist is die vervolgens in deel twee een volwassen mens geworden is om te besluiten als een oudere man in een rolstoel en een boodschap tegen allerlei vormen van onverdraagzaamheid is in deze maatschappij. El Odio is oersterke muziek en een dito kortfilm vol emoties naar de hand van Jorge Carbajales uit het prachtige Asturias, het Spaanse Ardennen aan de oceaan met een eigen culinaire suprematie. Muziek die opgebouwd wordt om stevig uit te barsten in de kenmerkende Toundra stijl, een behoorlijk stevig nummer trouwens.

Het tweede deel van Hex is verdeeld over vier nummers met als slotakkoord het relatief rustige FIN zoals op het einde van Spaanse en Franse langspeelprenten indertijd.
Hopelijk is dit geen statement en mogen we over twee jaar of minder opnieuw nieuw werk horen van één van de beste bands van het genre. Wordt het dan weer iets speciaals zoals dat het geval was met wat ze bracht net voor en net na Vortex?

Toundra @ Teatro Albéniz in Gijón, Spanje.

Ruinas vat kant B aan als een klassieker binnen het Toundra genre waarin telkens naar een muzikale zenit gewerkt wordt door melodie en stevigheid te combineren terwijl Watt het eerste stuk is dat gemeenschappelijk gecomponeerd werd zonder dat iedereen in zijn eigen bubbel zat en waarin zelf een saxofoon aan te pas komt, niet meteen courant te noemen binnen de muziek die de Spaanse hoofdstedelingen doorgaans aan de man brengen na een waterval aan riffs.

#6 is ongetwijfeld een mooie en sterke aanvulling aan wat eerder gebracht werd, we hopen dat we het kwartet Hex mag komen presenteren in de Lage Landen in betere tijden.