Als redacteur is het altijd eens fijn om je aan een promo te wagen die wat buiten je comfortzone ligt. Zo heb ik ontdekt dat ik naast mijn vertrouwde genres ook nog verliefd kan worden op nieuwe ontdekkingen. Persoonlijke toppers wat dat betreft is de Britse psychedelische rockband Cassels en de Belgische alternatieve bands Vonnis en Onmens. Een nieuw jaar betekent voor vele een resem aan goede voornemens, ik had er slechts één. Mij wat vaker uit mijn comfortzone doen treden om mijn muzieksmaak weer wat te kunnen verbreden. Eerste “slachtoffer” is de Britse progressieve metalband El Moono die met Temple Corrupted onlangs een veelbelovende ep uitbracht.

The Wild Hunt heeft de eer om dit ep’tje op gang te trekken. Het is een korte introductietrack welke je aandacht probeert te trekken, om vervolgens door te stromen in de eerste volwaardige track Final Execution. Het is de perfecte opener voor deze Temple Corrupted, daar de band in deze track etaleert in wat je ongeveer kan verwachten. Een intense cocktail aan genres welke het best tot zijn recht zal komen wanneer je deze plaat in totale rust beluistert. Zet je dus even neer wanneer je je wil wagen aan dit bonte gezelschap en geef jezelf over aan deze muzikale verdovende middelen.

Als hardcorelliefhebber heb ik mijn verdovende middelen graag rauw en onversneden. Eentje welke zorgt voor een kleine rush aan adrenaline. El Moono is duidelijk een ander soort tripmiddel. Het is zo’n achtbaan aan emoties waar je best niet probeert uit de stappen in het midden van de rit. De formule die de Britten hier hanteren lijkt in eerste instantie iets wat je wel vaker tegenkomt. Dromerige toestanden bouwen op naar een allesvernietigend passage. Het is de uitwerking die ervoor zorgt dat El Moono zich probleemloos kan onderscheiden van het andere gros in het genre. Wanneer het spel op de wagen zit zal de band hiervan altijd een stukje meedragen in de rest van de song, vaak een agressiever tintje. Het zorgt ervoor dat de adrenaline een klein halfuurje door je lichaam pompt.

Mijn favoriet op deze Temple Corrupted is Forced To Smile. Deze track weet me telkens weer bij mijn keel te grijpen, en net op tijd weer los te laten. Een groovy gitaarlijn opent deze stomende track. Wanneer je denkt dat het spel echt helemaal vertrokken is, halen de Britten al de energie uit het geheel waarna de frontman Zac Jackson het beste van zichzelf etaleert. De man heeft zo’n veelzijdige stem die zich probleemloos aanpast aan het geheel. Op deze hele plaat hangt er een duister mysterieus sfeertje, eentje welk genadeloos toeslaat op die momenten dat je het niet verwacht. Gerenommeerde waardes welke dergelijke formule nog succesvol hanteerde zijn onder meer Deftones en Thrice. Dit zijn duidelijk twee bands welke hun invloed hebben gehad op het eindresultaat van El Moono.

Dit kwartet zijn muzikanten in hart en nieren, dat voel je gewoon tijdens het beluisteren van Temple Corrupted. De Britten zijn niet vies van wat commerciële elementen, maar wanneer het allemaal wat te veel lijkt te worden kan je beter oppassen. Het is dan wanneer deze belhamels hun agressiekaart als troef gaan spelen. Het levert een meer dan vermakelijke plaat op, die me meer dan voldoende heeft weten te prikkelen om dit bonte gezelschap wat beter te leren kennen. Op deze nieuwste ep, welke mijn inziens gewoon als volwaardige langspeler had kunnen worden uitgebracht, staat geen één slecht nummer. Deze plaat is als een goed boek, het luistert heerlijk weg en heeft fantastische hoofdstukken.

Tracklist: 

1. The Wild Hunt
2. Final Execution 
3. Requiem 
4. Forced To Smile
5. Miseria
6. Splitting The Atom
7. White Gold