Vio-lence - Let The World Burn

Label: Metal Blade Records

Ashley Bickx

Wanneer we het hebben over legendarische thrashbands kan en mag Vio-lence in geen geval ontbreken. Vio-lence lag namelijk mee aan de basis van de Bay Area sound zoals we die vandaag de dag nog steeds kennen. In tegenstelling tot heel wat genre- en streekgenoten was de band jammer genoeg geen lang leven beschoren. Na drie langspelers werd de stekker er namelijk definitief uitgetrokken. De voorbij jaren leek Vio-lence aan een comeback bezig te zijn, maar leek de band toch meer op een sluimerende dan op een actieve vulkaan. Na jarenlang borrelen onder het oppervlak verscheen er op 4 maart dan eindelijk nog eens nieuw werk van deze heren onder de vorm van een ep genaamd Let The World Burn, waarbij de band kon rekenen op de steun van Metal Blade Records. Zoals wel vaker het geval is, ventileren wij maar al te graag onze ongezouten mening.

Debuutplaat Eternal Nightmare is een absolute, doch ondergewaardeerde mijlpaal binnen het thrashgenre. De twee daaropvolgende platen waren eveneens oerdegelijk, al was het vet bij langspeler nummer drie toch wat van de soep aan het geraken. De band koos indertijd om diverse redenen eieren voor haar geld, waarna het bijna dertig jaar stil bleef rond Vio-lence. In 2020 verscheen echter uit het niets de single en tevens Dead Kennedys’ cover California Über Alles. Een leuk tussendoortje dat echter als ondersteuning diende voor het feit dat de onverhoopte comeback daadwerkelijk een feit was. ‘Geen woorden maar daden’ oftewel ‘eerst zien en dan geloven’. Nog eens twee jaar later was het eindelijk zo ver, waardoor we ons vandaag kunnen toeleggen op de bespreking van deze Let The World Burn.

Normaal gezien dienen ep’s als opstapje naar een volwaardige, nieuwe langspeler, die meestal de ep in kwestie in de schaduw weet te zetten. Indien deze hypothese zich weet te voltrekken, ziet de toekomst er alleszins rooskleurig uit. Phill Demmel – ooit nog één van de vaandeldragers binnen het grote Machine Head – en consoorten weten namelijk nog steeds hoe Bay Area thrash metal hoort te klinken. De snedige gitaarrifs vliegen je meteen om de oren, de bass ronkt heerlijk prominent op de voorgrond terwijl drummer Perry Strickland alles vakkundig weet dicht te timmeren. Vocalist Sean Killian klinkt nog steeds even opgefokt en boos als pakweg dertig jaar geleden, waarbij de teksten zich lenen om luidkeels mee te brullen.

Vijf vlot in het gehoor liggende nummers krijgen we hier voorgeschoteld, die qua diversiteit aardig wat te bieden hebben. Zo primeert uiteraard het snellere werk hetgeen goed hoorbaar is tijdens songs als Screaming Always en het afsluitende titelnummer. Tussendoor laat de band tijdens Upon Their Cross het tempo lichtelijk zakken, kwestie van te voorzien in enig rustpunt. Al is de term ‘rustpunt’ wel zeer eufemistisch uitgedrukt, want gaandeweg ontpopt deze song zich tot een knaller van formaat en krijgen we een vintage Phill Demmel-gitaarsolo recht in ons gezicht gekegeld.

Naast alle positieve aspecten dienen we wel te kantmelden dat deze ep niet bepaald als verrassend of vernieuwend te bestempelen valt. Vio-lence houdt het al dan niet bewust zeer braaf en ‘bezondigt’ zich nergens aan avontuurlijke uitspattingen. De gekende receptuur wordt trouw gevolgd. Enerzijds begrijpelijk, maar anderzijds toch ook wel ergens een licht gemiste kans. Ondertussen zijn we dertig jaar verder en heeft de muziekbusiness niet stil gestaan. De verwachte Vio-lence ‘2.0’ is dan ook eerder een Vio-lence ‘1.1’ geworden, waar op zich uiteraard zeker niets mis mee is.

Het belangrijkste is dat Vio-lence nu echt wel volledig terug van weggeweest is en dat deze Let The World Burn een meer dan vermakelijk ep betreft, die iedere thrashliefhebber zal weten bekoren, al zal niet iedereen dit kleinood de hemel inprijzen. Daarvoor wordt er net iets te veel op safe gespeeld. We moeten kritisch durven zijn, maar uiteindelijk primeert toch een gevoel van euforie dat Vio-lence opnieuw opgestaan is uit de doden en klaar is om aardig wat vuur aan de spreekwoordelijke lont te steken.

Tracklist: