Nadat nagenoeg alle geplande shows de voorbije jaren werden uitgesteld, dan wel zelfs volledig werden gecanceld, was het op 18 maart eindelijk tijd voor Leng Tch’e om Jeugdhuis Asgaard in Gentbrugge te trakteren op de nodige dosis orkaankracht. Deze legendarische grindcoreband was trouwens niet de enige band op de affiche. In totaal stonden er maar liefst vijf groepen geprogrammeerd die stuk voor stuk niets te maken hebben met het meer commerciële metalwerk. De avond werd geopend door het jonge Brusselse geweld van Triagone, waarna in chronologische volgorde Incest Analfest, Serial Butcher en Brutal Sphincter de zaal op temperatuur mochten brengen voor Leng Tch’e. Amped-Up zond maar al te graag opnieuw één van haar zonen uit om deze boeiende avond van enig naslagwerk te voorzien.

Met maar liefst vijf bands op de affiche kon het niet anders dat de festiviteiten reeds op een vrij vroeg uur dienden aan te vangen. Niet geheel buiten verwachting was er omstreeks half 8 dan ook nog niet al te veel volk aanwezig om de jonge Brussele band Triagone aan het werk te zien. De laatkomers hadden ongelijk, want wie na zijn of haar avondeten te kampen zou hebben met een dipje kreeg meteen een uppercut te verwerken in de vorm van een cocktail van death en thrash metal afgewerkt met de nodige dosis techniciteit. Achter de microfoon stond bovendien een Braziliaanse furie genaamd Lorena Moraes die bij momenten indruk wist te maken. Alleen jammer dat de geluidsmix niet bepaald op punt stond. Zo stonden de gitaren veel te prominent op de voorgrond hetgeen flink ten koste ging van de vocalen die bij momenten nog amper te ontwaren waren. Na een tweetal nummers kwam de band aardig op dreef al was het bij momenten toch aardig wat om te behappen. Een portie technical death metal gaat er altijd wel in, maar zeker tijdens opener Nvvs Ordo Seclorvm leek de gitaarsolo te primeren op het nummer zelf. Triagone heeft zeker potentieel en is absoluut een band om verder te blijven volgen. Niet in het minst daar de show vanavond volgens goede bronnen pas de allereerste show tout court was van deze piepjonge band.

Foto: Tom Van Meerssche

Met een naam als Incest Analfest weet je al op voorhand dat het niet al te intellectueel zal worden om het nog eufemistisch uit te drukken. Getooid in carnavelesque klederdracht kwam de band het podium op, waarna de band bij song nummer twee meteen haar anale fascinatie duidelijk maakte in de vorm van de song Amish Anal Addiction. Ondertussen stond er een bekend figuur halfnaakt op het podium te dansen middels obscene gebaren, hetgeen het showgehalte alleen maar ten goede kwam. Halverwege de show transformeerde de frontman plotsklaps in één of ander Borat-figuur met bijhorende klederdracht. Alsof het nog niet gekker kon worden, werden songs als Gory Tales With Pigtails en YOLO (You Only Lubricate Once) op het publiek afgevuurd in de typische pornogrind stijl. Allerminst intellectueel hoogstaand en al zeker niet zedig, maar ‘o zo aanstekelijk. Het publiek stond te swingen – in de letterlijk zin van het woord – van begin tot einde, zoals het voor een band als Incest Analfest hoort te zijn.

Foto: Tom Van Meerssche

Derde band van de avond was de Belgische cultband Serial Butcher, die duidelijk op heel wat bijval konden rekenen. Het feit dat deze band een thuismatch speelde, zal hier uiteraard ook wel voor iets tussen gezeten hebben. Na een dosis pornogrind, werd het aanwezige publiek in Asgaard getrakteerd op een set vol verschroeiende brutal death metal, waar de ‘gore’ werkelijk van af droop. Setlistgewijs werd er rijkelijk geput uit de debuutplaat A Crash Course In Cranium Crushing en het voorlopig laatste wapenfeit Brute Force Lobotomy uit 2015. Ondanks het feit dat de band op heden slechts twee langspelers op haar teller heeft staan, kan deze band teren op heel wat ervaring, hetgeen duidelijk werd geëtaleerd middels enerzijds loodzware, brutale death metal, en anderzijds door enkele subtiele accenten, waaronder de heldere gitaarsolo aan het begin van de song Fresh Frozen Females dat zowaar door frontman Kurt Termonia werd aangekondigd als een liefdeslied. De wonderen zijn de wereld nog niet uit….

Foto: Tom Van Meerssche

Als laatste voorsmaakje werd het Luikse extremiteitenkabinet van Brutal Sphincter opgetrommeld. Een band die de laatste jaren een absolute cultstatus heeft weten verwerven in de undergroundscene. Dat mocht het publiek aan den lijve ondervinden, want meteen werd je als luisteraar overrompeld door enerzijds een loodzware bass en anderzijds virtuoos gitaarwerk van Eerik Maurage. Om nog maar te zwijgen van het onnavolgbare drumwerk van Léo Luyckx. De ene na de andere, al dan niet politiek getinte grindcoresong passeerde de revue, waarbij tussendoor met de bescheiden hitsingle Analhu Akhbar de band nog een eerbetoon bracht aan de overige bands van de avond. Een eerbetoon dat de leden van Triagone, Incest Analfest, Serial Butcher en Leng Tch’e ongetwijfeld ten zeerste konden waarderen. Niet in het minst de frontman van Incest Analfest, want de man in kwestie – deze keer met kleren aan – haalde prompt zijn beste dansbenen van onder het stof om er zowaar een swingende ‘jive’  uit te schudden. Brutal Sphincter deed haar reputatie als loeiharde sfeerband nog maar eens alle eer aan.

Foto: Tom Van Meerssche

Net zoals Serial Butcher mag Leng Tch’e eveneens het predikaat ‘legendarisch’ opspelden. Sedert de millenniumwissel staat deze groep garant voor een potje teringherrie van de bovenste plank. Sedert 2010 is de productiviteit aardig gezakt, maar live blijft Leng Tch’e een absolute wervelwind die er absoluut geen doekjes om windt. De ‘oudjes’ waren vanavond dan ook tamelijk populair. Frontman Serge Kasongo toonde zich een ideale volksmenner, hetgeen door het publiek met open armen ontvangen werd, getuige de moshpit die ontstond over de ganse breedte van de zaal. Net zoals eerder op de avond waren de songteksten toch van ondergeschikt belang aan het instrumentale aspect. De die hard fans zullen hier ongetwijfeld anders over denken, maar wie op het einde van de avond tien verschillende woorden heeft mogen ontwaren, mocht al content de bedstee opzoeken. Zeker geen boude uitspraak, want naar het einde van de show werd de Braziliaanse frontvrouw van opener Triagone het podium opgeroepen voor een heus duet. De dame in kwestie maakte meer dan eens duidelijk niet vertrouwd te zijn met het repertoire van de band, waarop frontman Serge Kasongo eenvoudigweg stelde te vertrouwen op de improvisatiekunsten van mevrouw Moraes. Een gedurfde zet, maar wel eentje die wonderwel bleek uit te pakken. Na enkele bisnummers werd de stekker er rond de klok van half 1 definitief uitgetrokken en zat deze editie van ‘Infected Weekends @ Asgaard er op.

Foto: Tom Van Meerssche