Ergens in 2013 besloten Wouter Vandaele (gitaar & zang), Stijn Decoene (drums) en Jens Vanhee (bas) hun liefde & bewondering voor de voornamelijk zwaardere nummers te verenigen in een band die we nu kennen als The RG’s.

In de loop van 2015 besloot de band om een ​​eerste volledige titelloze plaat uit te brengen. In 2017 dook de band opnieuw de studio in om zijn tweede album op te nemen, genaamd The Cricket Sound, geproduceerd door STAKEs frontman Brent Vanneste. Tijdens de pandemiejaren begon de band te schrijven aan een gloednieuw album, dit in samenwerking met Dominiek Hoet (King Hiss) als producer.

Your Head on A Stick bleek een geestverruimende mix van solide melodie gedreven postpunk-noise-rocknummers, die een volwassener en meer experimenteel geluid onthulden dan ooit tevoren op eerdere releases van The RG’s. Het gaat om negen nieuwe tracks, met teksten die zeer kritisch zijn voor de samenleving, die allerlei politieke en sociale kwesties aanpakken, en een afspiegeling zijn van de rare Covid19-periode waarin vervreemding, isolement en een alomtegenwoordig gevoel van onbehagen de samenleving overnamen. Verwacht een aantal zware en krachtige deuntjes.

Death In Paradise kunnen we eigenlijk als intro achterwege laten en direct starten met Divided. Een nummer over het gedrag van de kiezer bij verkiezingen. Een log en traag nummer met een refrein dat wel blijft hangen. Low Sky legt het tempo wat hoger en neigt meer naar de punk. Evenals Miss Parker, al is deze track iets meer gitaargericht, de vocals klinken als een protestsong die we ook kennen ten tijde van The Sex Pistols. Loud Love  kunnen we eigenlijk daar ook bij catalogeren. Zeker als we de lyrics erbij nemen: wees geen meeloper in de maatschappij. Het nummer wisselt hevige partijen af met “kalmere” stukken, maar de intentie blijft.

Slave Patrol doet mij een beetje aan Soundgarden denken, de gitaarriff en de duidelijke stempel van grunge. Een beschrijving die ook zou kunnen toegepast worden op Hyperplastic. Titeltrack Head On A Stick zou je daar ook kunnen bijplaatsen maar op de één of ander manier is dit een iets rustiger nummer. Wat ook een positieve indruk geeft is de afwisseling van stemmen, die soms door elkaar heen lopen. GBH zouden we kunnen benoemen als een progressief punknummer met grunge-invloeden. Veel ritmewisselingen en plotwendingen. Bubblelife tot slot is misschien wel het rustigste nummer op deze plaat met hier en daar wat steviger intermezzo’s. En wie lang genoeg wacht krijgt er na deze track nog een verborgen (van veel distortion voorziene) gitaarrifje bij.

The RG’s heeft ervoor gekozen om zijn sound te veranderen en slaan de richting in van de alternatieve noise met punkinvloeden. Op enkele uitzonderingen na. Soms hebben deze tracks een te grote variëteit aan invloeden en hebben ze meerde luisterbeurten nodig om te volgen. Hopelijk volgen de fans The RG’s in hun nieuwe stijl.

Tracklist

1. Death In Paradise
2. Divided
3. Low Sky
4. Miss Parker
5. Loud Love
6. Slave Patrol
7. Hyperplastiuc
8. Head On A Stick
9. GBH
10. Bubblelife