ab67616d0000b273de2c598960cb3fa7fc73f6b6

Wolves At The Gate - Eulogies

Label: Solid State Records

Ashley Bickx

Het uit Ohio afkomstige Wolves At The Gate timmert ondertussen ook al bijna 15 jaar aan de weg naar de (metalcore)top. Weliswaar aan een gestaag tempo, want in vergelijking met genregenoten als Parkway Drive en Architects blijven deze heren ook anno 2022 voornamelijk gekend in de undergroundscene. Binnen die undergroundscene kan Wolves At The Gate gelukkig rekenen op een trouwe fanbasis die op 11 maart met de release van de plaat Eulogies reden te meer hadden om een stevig feestje te bouwen. Nu we niet vies zijn van wat metalcore en post-hardcore, en maar al te graag onze ongezouten mening aan onze lezers opdringen, kon een bespreking van dit schijfje niet ontbreken.

Wolves At The Gate is zo een band die ogenschijnlijk meteen een belletje doet rinkelen, maar ook niet meer dan dat. Desalniettemin zorgt datzelfde belletje er steevast voor dat de interesse aangewakkerd wordt, hetgeen deze band ongetwijfeld al wat fans opgeleverd zal hebben. Die fans zullen bij het beluisteren van deze Eulogies geen reden tot klagen hebben, want met Shadows en Peace That Starts The War opent Wolves At The Gate furieus, waarbij vooral laatstgenoemde song indruk weet te maken door het aanstekelijke refrein dat de luisteraar bij het nekvel weet te grijpen. Een kort maar krachtig metalcorebommetje.

Jammer genoeg trekt de band na het sterke openingsduo met Kiss The Wave en Lights & Fire steevast de ‘poppy’ kaart, hetgeen de kracht van deze nummers niet ten goede komt. Het mainstream publiek zal hier ongetwijfeld van smullen, ondergetekende daarentegen iets minder. Gelukkig is het kalf na een tweetal nummers niet verdronken. Verre van zelfs, want met Weight Of Glory en het afsluitende Silent Anthem slagen deze heren er in de juiste noten te raken.

Tussendoor zoekt Wolves At The Gate steevast de grens op tussen enerzijds de nodige hardheid en anderzijds het commerciële aspect, hetgeen kadert binnen de thematiek van deze plaat. Een thematiek die voor vele luisteraars bekend zal aanvoelen, want een gebroken hart met de daaropvolgende periode van introspectie en retrospectie zal ongetwijfeld iedereen wel al eens hebben moeten doorstaan. Tijdens Deadweight pakt deze insteek goed uit, maar tijdens Out Of Sight komt de band toch net iets te melig voor de dag. Met White Flag trekt de band tussendoor de punkkaart, wat zeker als een aangename afwisseling kan beschouwd worden.

Eulogies heeft zeker zijn momenten, maar daar blijft het ook wat bij. Het gros van de song neigt meer naar het commerciële toe, waardoor er slechts een handvol songs over blijven die echt het vermelden waard zijn. Peace That Starts The War is wat dat betreft de song die het meest indruk weet te maken en het absoluut verdiend om gehoord te worden. De fans zullen zeker plezier beleven aan dit plaatje, maar voor de echte (metal)corefans zal deze worp toch net te licht uitvallen. Luister en oordeel vooral zelf zouden we zo zeggen!

Tracklist: