Wie het hele ‘Hypa Hypa‘ gebeuren de voorbije twee jaar compleet gemist zou hebben, moet ongetwijfeld onder een steen geleefd hebben, waarbij Corona absoluut NIET als excuus kan worden ingeroepen. Electric Callboy – tot voor kort nog Eskimo Callboy – draait ondertussen al wat jaartjes mee, maar de absolute doorbraak kwam er in de zomer van 2020 op het ogenblik dat de band de hitsingle Hypa Hypa op de wereld losliet. Sindsdien is de spreekwoordelijke trein niet meer te stoppen en zijn deze Duitsers bezig met het veroveren van alle metalen en minder metalen harten. Nu optredens weer officieel toegelaten zijn, besloot Electric Callboy de spreekwoordelijke koe bij haar even spreekwoordelijke horens te vatten en werd er meteen een heuse Europese tournee op poten gezet samen met de Finnen van Blind Channel en One Morning Left. De festiviteiten werden formeel geopend in Parijs, waarna op 19 en 20 april maar liefst twee keer halt gehouden werd in Borgerhout, waarbij zaal Trix telkenmale het geliefde bordje ‘uitverkocht’ mocht uithangen. Amped-Up zond (opnieuw) het duo Yngwie Vanhoucke – Ashley Bickx op pad om deze show zo treffend mogelijk te proberen beschrijven. Iets wat absoluut geen sinecure bleek te zijn…

Ondanks het feit dat ook deze tweede avond opnieuw uitverkocht was, bleef de grote opkomst initieel uit. Het feit dat het woensdagavond was in combinatie met een toch wel vrij zware avondspits zorgde blijkbaar bij heel wat metalheads voor de nodige vertraging. Zodoende moesten de Finnen van One Morning Left aantreden voor een nagenoeg lege Trix. De heren lieten het gelukkig niet aan hun hart komen en brachten een entertainende set elektronische metalcore. Een set die aanvankelijk nog wat flauwtjes begon, maar bij de hitsingle Neon Highway volledig op temperatuur geraakte door toedoen van een gesmaakte combinatie van metalcore en licht toetsen van eerder klassieke heavy metal, hetgeen de verdienste is van gitarist en clean vocalist Leevi Luoto. De man in kwestie kan blijkbaar nog meer dan zingen en gitaar spelen, getuige zijn toch wel opmerkelijke dance moves.

One Morning Left- Leevi Luoto

Tussendoor bracht de band nog een eigenzinnige cover van Michael Jackson’s monsterhit Beat It. Allerminst een tegenvaller, al houden we het uiteraard toch maar liever bij het origineel. Naar het einde van de set toe kreeg One Morning Left bovendien wat beweging in de zaal, hetgeen zowaar leidde tot de allereerste wall of death van de avond. Ondanks de door omstandigheden beperkte opkomst brachten deze heren het er als openingsact zeker niet slecht vanaf!

One Morning Left

Wie vorig jaar naar het Eurovisiesongfestival gekeken heeft, zal naar alle waarschijnlijkheid wel genoten hebben van de winnende act Maneskin, alvorens een bende krijsende tieners eveneens het spreekwoordelijke licht zagen. Een andere act die de donkergetinte harten wel konden smaken, was de Finse inzending Blind Channel, die met hun energieke nu-metalcore een bomvolle Ahoy volledig in vuur en vlam wisten te zetten. Ondertussen tekende de band bij Century Media Records, hetgeen duidelijk maakt dat deze Finnen hun metalroots allerminst willen verloochenen. Zo mocht Blind Channel een ondertussen vol gelopen Trix verder opwarmen vooraleer Electric Callboy de boel mocht gaan afbreken.

Blind Channel

Wie er bij was, kan het ongetwijfeld beamen: Blind Channel klinkt uitermate ‘poppy’, maar weet gelukkig wel een uitmuntende show neer te zetten. De band is ondertussen duidelijk perfect op elkaar ingespeeld, hetgeen zich vertaalde in een energieke show, waarbij de twee frontmannen over het podium dartelden, geflankeerde door enkele muzikanten die met de regelmaat van de klok hun instrument wild in het rond gooiden. Op de allereerste rij bevonden zich voor het overgrote deel uitzinnige tienermeisjes, al dan niet geflankeerd door een bezorgde papa, terwijl enkele rijen naar achter toe de moshpit toch wel vorm begon te krijgen. Blind Channel bracht enkele recente hits waaronder Balboa; We Are No Saints en Bad Idea, en zette tussendoor nog enkele covers in. Zo werd Eminem’s Lose Yourself ingezet, waarna iets later de sterke cover van Left Outside Alone van de blonde Anastacia door de boxen weergalmde. De show vanavond kon uiteraard niet afgesloten worden zonder de Eurosonghit Dark Side, waarbij de middelvingers duchtig in het rond vlogen.

Blind Channel

Met een bomvolle Trix was het rond de klok van 21u00 dan eindelijk tijd voor de hoofdact van de avond. Op de tonen van Pump It steeg de spanning naar een zenit, waarna de gigantische banner naar beneden viel Electric Callboy in heerlijke old school fitnesskledij op het podium verscheen voor meteen een eerste hoogtepunt van de avond. Een eerste hoogtepunt dat meteen gevolgd werd door een tweede, want deze Duitsers zouden vanavond de oudere klassiekers zeker en vast niet over het hoofd zien. Zo was het na Pump It meteen tijd voor het drum ’n bass achtige Your Own Summer dat bijzonder goed onthaald werd door het publiek. Meteen werd duidelijk dat de in 2020 aangeworven cleane vocalist Nico Sallach wel degelijk de perfecte vervanger blijkt te zijn voor diens voorganger en stichtend lid Sebastian Biesler.

Electric Callboy – Nico Sallach

Wat volgde was een kolkende show en een al even kolkende mensenmassa. Het was verdomd lang geleden dat we een publiek nog op dergelijke wijze compleet uit hun dak zagen gaan en dat over nagenoeg de volledige ‘gelijkvloerse verdieping’ vlak voor het podium. De band had duidelijk gekozen voor een best off setlist, getuige songs als The Scene, Best Day, Back In The Bizz en Crystals, waarbij de band duidelijk dat ze in essentie nog steeds een metalcoreband zijn en absoluut niet te bestempelen vallen als een loutere gimmick. Met een akoestische versie van Prism werd de nieuwe vocalist Nico in de spotlights gezet, want Prism was het nummer waarmee de man in kwestie nota bene auditie gedaan heeft bij de band.

Het daaropvolgende Spaceman, dat trouwens op het ogenblik van de show nog maar enkele weken als single verschenen was, bleek meteen de harten van de vele fans veroverd te hebben. Rapper Finch is vanzelfsprekend niet mee op deze Europese tour. Zijn vocalen werden evenwel perfect ingevuld door het in topvorm verkerende duo Sallach – Ratajczak. Met MC Thunder Part II kwam er op enigzins verrassende wijze een einde aan het officiële gedeelte. Het publiek brulde uiteraard meteen voor meer. Een oproep die vanzelfsprekend meteen positief werd beantwoord. De kleine pauze bleek namelijk vooral vestimentaire doeleinden te hebben. Zo had de band zich op enkele seconden weten te hullen in de lachwekkende kledingstukken uit de clip van de eveneens recent verschenen single We Got The Moves, waarbij het publiek zowel tijdens als na afloop van de song de band nog lang bleef toezingen. Heerljik moment!

Electric Callboy – Kevin Ratajczak

Het finalestuk was duidelijk ingezet, want met MC Thunder (Part I) volgde er zowaar nog een wereldhit van formaat. Bij het schrijven van dit verslag zijn we niet vies van wat grootspraak, hetgeen perfect past bij de muzikale identiteit van deze schitterende act. Wanneer Nico nogmaals duidelijk gemaakt had dat MC Thunder zijn gestolen cadillac niet zou teruggeven werd er geduldig opgebouwd naar de breakdown die tot gevolg had dat nagenoeg de volledige zaal acht sprongen naar rechtse maakte, gevolgd door acht sprongen naar links en zo verder. U hoort mij al aankomen: wat een heerlijk moment!

Electric Callboy

Na opnieuw een vestimentaire onderbreking was het tijd voor het moment suprême in de vorm van het magnum opus Hypa Hypa. Voor een allerlaatste maal gingen vanavond alle remmen los en ontvouwde er zich opnieuw een gigantische moshpit. Het mag een wonder heten dat er vanavond geen slachtoffers gevallen zijn, met uitzondering dan van de jonge dame die enkele seconden voor de effectieve start van de show van deze Duitsers even geen lucht meer leek te krijgen en zowaar over de barricades getild moest worden. Electric Callboy kwam, zag en overwon. Het gros van de metalheads met enige kennis van zaken smeekt al jaren naar een nieuwe lichting headliners. Wel Electric Callboy zou zomaar eens gerekend kunnen worden tot die nieuwe lichting bands die hopelijk zeer binnenkort – hoe sneller hoe liever – vergane glories als Aerosmith en andere ‘Schorpioenen’ mogen aflossen als absolute headliner. Wat een show, wat een muziek, wat een sfeer, wat een band! Wij kijken nu al reikhalzend uit naar de doortocht van deze geweldenaren op Alcatraz!